تربیت فرزند

  • وابستگی بیش از حد دخترم به خاله‌اش نگرانم کرده
    • پرسش:
      دختری 17 ماهه دارم که علاقه شدیدی به خواهرم دارد.منزل ما و پدرم در یک آپارتمان است و به همین دلیل از بدو تولد هرروز خواهرم را دیده.چندین ماه است که اگر یک روز خواهرم را نبیند تمام روز بی قراری میکند.به حرف خواهرم بسیار گوش میکند والان چند شبی است فقط در آغوش خواهرم میحوابد وتا صبح چندبار توی خواب اسم خواهرم را صدا میزند.با اینکه فقط از شیر خودم تغذیه میکند و نه از شیر خشک اما شب ها بدون خواهرم آرامش ندارد.درضمن من و پدرش رفتاری نداشتیم که ما ترسیده باشد.راهی هست که از این وابستگیش کم کنم.
       پاسخ:

      ببینید وابستگی محیطی با توجه به شرایط ایجاد می شود و همانگونه که ایجاد شده است به مرور زمان نیز می تواند رفع شود و در این سنین خیلی سریع اتفاق می افتد. اما مهمتر از آن ذهنیت و نگرش ذهنی والدین به آن عملکرد و پیروی از آن ذهنیات است که درد سر ایجاد می کند و یا اینکه تداوم می بخشد . پس شما در نظر داشته باشید شاید من به خاطر راحتی و رسید به امور این شرایط را ایجاد کرده باشم بدون توجه به پیامد های آن .

      پیشنهاد این است یک بررسی دقیق و برنامه ریزی دقیق به شما به خوبی کمک خواهد کرد تا بتوانیداز این وابستگی گذر کنید . 2 عامل اصلی در این عملکرد 1/ نگرش خودتون و همسرتون است به اینکه اگر خواهر شما نباشد مسائل به خوبی انجام نمی شود 2/ عامل دیگر نگرش و ذهنیات خواهرتون است که اگر او نباشد / یا اینکه او باعث است / یا عادت به او دارد و… از جانب افکار و ذهنیات و احساسات به مسئله نگاه نکنید.

      منبع
  • پسرم کلمات رو به عمد اشتباه میگه
    • پرسش:
      من دو تا فرزند دارم.پسرم سه سال و چهار ماه و دخترم هفت ماهه.تازکیا پسرم هر جمله ای که میگه حالت شعر یه جمله اضافه میکنه.هر چی هم بهش تذگر میدم گوش نمیده.گلا پسر خوبیه ولی این رفتارش ازار دهنده است.حتی بعضی از کلمات و هم به مسخره و به عمد اشتباه میکه.موندم باهاش چه کار کنم.مهد هم نکداشتمش و در کل روز با من است.

      پاسخ:

      ببینید امدن فرزند دوم توی سنی که فرزند اول به موجودیت خود و مالکیت را دارد گذر می کند و همه چیز را برای خود می خواهد . و از طرف دیگر یک مامانی که تا هفت ماه پیش همه چیزش مال او بود اما حالا خیلی وقت ها و خیلی کارها را به خاطر اولی نمی تونه انجام بده و به احتمال زیاد در گفتار شما در انجام خیلی از کارها این است که بزرگ شدید/ دیگه زشته / این کوچولوی / نمی تونه و….

      اما فرزند شما دنبال جلب توجه شماست . هرگونه که صحبت می کند و هر جوری که حرف کم و زیاد می کند . شما آن را نبینید و نگرانش هم نباشید و تذکر هم ندهید . در عوض آن به صورت صحیح صحبت کنید و جمله صحیح بگویید مثلااو می گویید آبَ بده شما بگویید آب بدم. بفرمایید اینم آب . و اگر در این راه صبر پیشه کنید و صحیح عمل کنید مرتفع خواهد شد.

      نکته ی دیگر اینکه برنامه ریزی کنید در موقع خواب فرزند دوم با فرزندتان بازی کنید بازی هایی که او دوست دارد و با مدیریت او همراه باشد نه شما آنگونه که دوست دارید و مدیریت می کنید.

      منبع
  • همسرم از حاملگی و داشتن بچه می‌ترسه
    • پرسش:
      خانمم مشكل ترس  از حاملگى و داشتن بچه كه پايان تمام خوشيها هستش خانمم رو ازار ميده بطورى كه از زن حامله و بچه ها بدش مياد و تحمل ديدنشون نداره چون فكر ميكنه بعدى خودشه ، چه كار ميتونم بكنم ميترسم كه افسرده بشه
       
       پاسخ:
      ترس از حاملکی همسر شما باید ریشه در یادگیری های ایشون و حتی دوران کودکیشون داشته باشه اگر شما لطف بفرمایید اطلاعات بیشتری از سن ، تحصیلات ، شرایط خانوادگی ، سال ازدواج شما و هر دو میزان رابطه خود وهمسرتون توضیح بیشتر بدید من بتونم بهتر راهنماییتون کنم
  • دخترم از تاریکی شب می‌ترسد
    • پرسش:
      دختر 4 ساله ام در زمان خوابیدن در شب از تاریکی شب می ترسد. اگر چراغ ها را خاموش نماییم تا بخوابد عموما باید تلویزیون را روشن بگذاریم تا خوابش ببرد. برای کاهش ترس شبانه وی چه کاری انجام دهیم.
       
       پاسخ:
      در مرحله ی اول شناسایی ترس

      2/از کی شروع شده

      3/اقدام برای درمان

      اما تا قبل از رسیدن به نتایج بالا

      1/استفاده از چراغ خواب

      2/خوابانیدن فرزند قبل از خاموشی مطلق

      3/حذف روشن بودن تلویزیون برای خواب با جایگزینی کتاب خوانی / لالایی / قصه

      4/ حذف دیدن سی دی های ترسناک یا تخیلی  هیجانی از برنامه خصوصا قبل از خواب

      منبع
  • چه میزان محدودیت برای پسر دوازده سالم لازمه
    • پرسش:
      مادری36ساله،دارای مدرک لیسانس هستم که 1 پسر12ساله و دختری 6 دارم.پسرم از کودکی، بسیار پرجنب و جوش بود و نیاز به مواظب مداوم داشت.حدود3ماه است که سرکشی و نافرمانی زیادی کرده و سر هرمساله ی کوچکی،مدتها بحث می کند. مثلا برای درس خواندن،نیاز به بارها تذکر داشته و در نهایت هم،آن را سرهم بندی می کند.ساعتهای زیادی را به بازی در پارک یا بازی های کامپیوتری اختصاص می دهد.نمی دانم چه میزان آزادی و چه محدودیت هایی برایش قایل باشم که هردو راضی باشیم.لطفا راهنمایی بفرمایید.با تشکر.
      پاسخ:

      بانوی عزیز نوجوانی دوره انتقالی و نوعی برزخ بین کودکی و جوانی است. در این دوره رشد جسمانی کم و بیش کامل می‌شود و هیجانات عاطفی بشدت و حدت و دوام بیشتر رسیده و نوجوان به بلوغ جنسی می‌رسد و درست در همین دوره، اجتماع از نوجوان می‌خواهد که هم مستقل باشد، هم روابطش را با همسالان و بزرگسالان تغییر دهد و هم سازگاری جنسی و آمادگی کسب مهارت‌های نوین داشته باشد.
      احساس ناخوشایند درخصوص رشد اعضای مختلف بدن، تزلزل در اعتماد به نفس، احساس غریبگی با خود، ناراحتی‌های جسمانی، تحریک شدید و سریع در مقابل محرک‌های جنسی و حس استقلال‌طلبی موجب ناآرامی و سردرگمی نوجوان می‌شود.
      هیجانات این دوره نوجوان را وادار می‌کند برای اثبات شخصیت و برتری خود مخالفت و نافرمانی و لجاجت را در پیش گرفته و هر امری را با بدبینی نگریسته و حالت منفی و مخالف به خود می‌گیرد تا از این طریق به نتیجه برسد این لجبازی وقتی به اوج خود می‌رسد که نوجوان تصور کند والدین در حال لطمه‌زدن به استقلال او هستند. انتقاد و اعتراض بی‌رویه والدین به نوجوان و اصرار آنان بر خواسته‌های خود لجبازی و سرکشی نوجوان را رقم می‌زند و اختلافی بین فرزند و والدین ایجاد می‌شود. نوجوان در این دوره مثل هوای بهاری یک لحظه آفتابی و سوزان و لحظه‌ای دیگر بارانی و سرد است. تا جایی که لطمه‌ای به نوجوان وارد نشود باید والدین با این سرکشی با چشم‌پوشی برخورد کنند.
      تشویق نوجوان به شرکت در فعالیت‌های ورزشی و الگوسازی و شراکت او برای همانند شدن با آن الگوها باعث می‌شود تا نوجوان انرژی‌اش را به طریق منطقی تخلیه کند. او وقتی نوجوان راهی برای خروج هیجانات منفی نداشته باشد سکوت، انزوا، در خود فرو رفتن، غذا نخوردن، بغض و گریه‌کردن یکی از شیوه‌های نوجوان برای تخلیه این هیجانات می‌شود.
      برای تبدیل نوجوان سرکش به یک فرد خوب و سالم باید تا حدی به او استقلال و آزادی عمل داد و هر گاه والدین با نشانه‌های هشداردهنده‌ای مواجه شدند می‌توانند به خلوت نوجوان وارد شده و مشکل را رفع کنند. این که انتظار داشته باشید نوجوان شما را از تمامی کارها و افکارش مطلع کند توقع نابه‌جایی است. البته باید بدانید او کجا می‌رود و چه می‌کند، اما لزومی به دانستن تمامی جزئیات ندارید.یکی از موثرترین روش‌های تربیتی در این دوره را روش تغافل یا نادیده گرفتن می‌داند و می‌گوید در برخی مواقع نیاز به بزرگنمایی مسائل و مشکلات نوجوان نیست و نباید برای برخی رفتارهایش او را بازخواست کنید.
      اعتماد‌کردن به فرزند یعنی قبول و پذیرش وی که منجر به مسئولیت دادن می‌شود، اعتمادکردن به نوجوان ضرورتی انکارناپذیر است و برای رشد و موفقیت وی امری ضروری است، البته حد و مرزی هم دارد لازم است به وی اعتماد شود مگر مواقعی که خلافش ثابت شود که در این صورت رفتارهای محدودکننده و کنترلی لازم است.
      نه گفتن یکی از مهارت‌هایی است که والدین باید آن را به فرزندشان آموزش دهند تا به این ترتیب در برابر هر درخواستی اعلام موافقت نکنند. همین‌طور خانواده باید شیوه برقراری ارتباط بین فردی صحیح و راه و رسم درست تفریح‌کردن را به نوجوان خود بیاموزد و برای او محدودیت‌های زمانی و مکانی در نظر بگیرد و در صورت بی‌توجهی، نوجوان را برای مدتی با ارائه دلیل از این تفریحات برحذر کند.
      قهر نه، مشکل را حل کنید
      بسیاری از خانواده‌ها در حل مشکلات خود همان نوع شیوه‌های فرزندپروری (قهر و طرد) که مخصوص سنین کودکی بوده را به کار می‌گیرند در این سنین استفاده از استدلال، شیوه‌های حل مساله و گفت‌وگوهای منطقی در حل مشکلات و اختلافات کمک‌کننده‌تر است.
      بهتر است به جای فاصله گرفتن و تنها گذاشتن نوجوان سعی کنید به وی نزدیک شوید و بدانید که نمی‌توانید او را به انجام کاری مجبور کنید، اما با جلب اعتماد او به طور مستقیم و غیرمستقیم می‌توانید بر تصمیم‌گیری‌هایش نظارت داشته و با هم فکری و مشورت و ارائه دادن توصیه‌های مفید راهنمایی‌اش کنید. موفق‌ترین والدین کسانی هستند که بدون هیچ قید و شرطی به فرزند خود توجه کرده و از بودن در کنار وی لذت ببرند و همان‌طور که به علایق و خواسته‌ها و مشکلات فرزندشان توجه می‌کنند، حد و مرزها را نیز برای وی توضیح دهند. چرا که مخالفت بی‌دلیل، نوجوان را اقناع نکرده و موجب ستیزه و فاصله افتادن بین والدین و فرزند می‌شود و این فاصله به هر دلیلی می‌تواند در جامعه به رفتارهای پر خطر منجر گردد. بیشتر نوجوانان در این سن تمایل دارند از دوستانشان بیاموزند و احساس راحتی بیشتری با آنها دارند. بنابراین اگر والدین در این دوره رفتار خصومت‌آمیز، سهل‌انگارانه یا استثمارگرایانه داشته باشند همسالان نوجوان مفری برای او محسوب می‌شوند. همچنین به والدین توصیه می‌شود در شناخت دوستان فرزندشان سهل‌انگاری نکنند.
      منبع
  • دختر شش سالم پرخاشگر و بد دهنه
    • پرسش:
      دختری دارم شش ساله که مدت زیادی هستش که بد دهنی میکنه همه کلمه های بد رو توی حرفهاش به کار میبره مثلا اگه بهش بگم دخترم اتاقت رو تمیز کن میگه الان گم میشم میرم تمیز میکنم یا مدام دندان خودش رو روی هم فشار میده و به کاری که نیاید الان انجام بشه اصرار داره و اصلا و تحت هیچ شرایطی حرف کوش نمیده و این کار او من شوهرم رو نگران کرده در ضمن شوهرم بعضی وقتها که زیاده روی میکنه اون رو کتک میزنه و بعد پشیمون میشه و میگه کاش دعواش نمی‌کردم و اون رو بغل میکنه و میبوسم من مدام به شوهرم میگم دعوا کتک و بعد بخشش تو اون بچه رو سر در گم میکنه اما شوهرم کوش نمیده لطفا به من بگید با یه دختر بچه شش ساله که پرخاشکری داره چیکار کنم.
       
       پاسخ:
      مادر عزیز براي‌ درمان‌ پرخاشگري‌ در كودكتان‌ اولين‌ گام‌ اين‌ است‌ كه‌ نوع‌ پرخاشگري‌ او و علت‌ آن‌ را شناسايي‌ كنيم؛ و پرخاشگري‌ را به‌ صورت‌ موردي‌ برطرف‌ نماييم.
      – در مورد كودك‌ پرخاشگري‌ كه‌ الگو پذيري‌ عامل‌ اين‌ گونه‌ رفتار او بوده، بايد روي‌ الگوي‌ كودك‌ كار كرد و راه‌هاي‌ ديگري‌ جز پرخاشگري‌ را به‌ آن‌ الگو آموخت.
      – اگر پرخاشگري‌ در اثر ناكامي‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بايستي‌ كودك‌ ناكام‌ را در رسيدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتني‌ كمك‌ كنيم.
      – در مواردي‌ كه‌ علت‌ پرخاشگري‌ اضطراب‌ است، بايد از نگراني‌ دروني‌ و اضطراب‌ كودك‌ مطلع‌ شويم.
      ورزش ‌كردن‌ براي‌ اين‌ كودكان‌ بسيار مؤثر است‌ و باعث‌ تخليه‌ هيجاني‌ مي‌ شود..

      به‌ طور كلي‌ خشونت‌ و پرخاشگري‌ بيشتر عامل‌ بيروني‌ دارد و فقط‌ در موارد خاص‌ به‌ علل‌ دروني‌ مربوط‌ مي‌ شود. شما در درجه‌ اول، بايستي‌ محرك‌هاي‌ محيطي‌ را كه‌ باعث‌ تحريك‌ خشم‌ و ايجاد خشونت‌ در فرزندتان‌ مي ‌شود شناسايي‌ و سپس‌ براي‌ رفع‌ آن‌ به‌ كمك‌ متخصص اقدام‌ نمايید.
      روش هايي براي درمان

      – مدل هاي پرخاشگري را به حداقل برسانيد. (کتک زدن و خشونت پدرش نمونه ای از الگوی پرخاشگری در کودک شماست)
      الگوهايي را در اختيار کودک بگذاريد که پرخاشگرانه نباشند.
      – همدلي را افزايش دهيد. آگاهي کودک را نسبت به رنجي که بر اثر پرخاشگري او در افراد يا حيوانات به وجود مي آيد، افزايش دهيد.
      – رفتارهايي را که مغاير با رفتار پرخاشگرانه است، تقويت کنيد.
      – به جاي کودک پرخاشگر، به کودکي که به وي پرخاش شده توجه کنيد.
      – نحوه ي ارتباط کودک را با افرادي که با او زندگي مي کنند، مورد بررسي قرار دهيد.
      ۷- اگر قرار است کودک به دليل رفتار خشونت آميزش تنبيه شود، بهتر است به طريقي باشد که منجر به حمله انتقامي و تلافي جويانه از طرف کودک نشود.
      – فرصت تخليه هيجانات را براي کودک فراهم کنيد.
      – براي مهارِ رفتار کودکان، فنون محروم سازي ممکن است تا حدودي مفيد واقع شود. بنابراين رفتارهاي پسنديده را به وضوح تشريح کنيد و پاداش ها و کيفرهاي آنها را بيان نماييد.
      – فعاليت هاي ساعتي او را در صورت امکان با شرکت کودکي ديگر طراحي کنيد.
      – از تنبيهات بدني پرهيز کنيد.
      – علت رفتار پرخاشگرانه وي را بيابيد.
      – ثبت وقايع روزانه، بازي درماني، بازي هاي جالب، جمله سازي و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکي در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.
      – به کودک بفهمانيد که با هر رفتار خشونت آميز، خود را از شما بيشتر دور مي کند.
      – از کودک پرخاشگر بخواهيد الگوي مطلوبي براي خود بيابد و فهرستي از رفتارهاي الگو را در کوتاه مدت اجرا نمايد.
      – با کودک قرارداد رفتاري ببنديد تا براي رفتارهاي مطلوبش جايزه دريافت کند و نتيجه اعمال نامطلوبش را ببيند.

      منبع
  • نوزاد 7 ماهم من خیلی بد شیر می‌خورد
    • پرسش:
      من نوزاد 7 ماهه دارم که الان 7 کیلو است وموقع تولد 2800گرم وزنش بوده از اول بد شیر میخورد حالا دو ماهی هست که سینه نمیخوره باید بدوشم تو شیشه یا شتیر خشک بدم غذاهای کمکیشم خیلی بد میخوره به نظر شما من باید چیکار کنم قطره مولتی ویتامین هم میخوره پیش دکتر رفتم کمک خاصی نکردن الان نگرانم هر کی میبیندش میگه چقد کوچولوهه چیکار کنم سینه بخوره و وزن بگیره
       پاسخ:

      مادر عزیز به طور کلی می توان علل امتناع شیرخوار را در هر سنی در سه دسته طبقه بندی کرده و به رفع آن پرداخت:

      الف- علل مربوط به شیرخوار
      ب- علل مربوط به مادر
      ج- علل مربوط به تولید شیر

      الف- مواردی که به شیرخوار مربوط می شود:
      1. عفونت های تنفسی: حتی یک سرماخوردگی ساده می تواند موقع مکیدن و بلعیدن سبب گرفتگی بینی و درد شود. چکاندن قطره کلرور سدیم در بینی و همچنین مرطوب کننده های هوا می تواند به رفع گرفتگی بینی کمک کند.

      2. دندان درآوردن: گذاشتن پشت یک قاشق سرد یا گاهی جویدن چیزی قبل از شیرخوردن یا ماساژ ملایم لثه با انگشت تمیز می تواند باعث کاهش درد شیرخوار و تمایل او به شیرخوردن شود. در این مورد معمولا نوزاد زمانی که بیدار است از خوردن شیر امتناع می کند و زمانی که خواب است بهتر شیر می خورد.

      3. برگشت شیر از معده به مری، خواب آلودگی و بی قراری ناشی از مصرف داروها، برفک یا تبخال دهان شیرخوار که در این موارد بهتر است به پزشک مراجعه شود.

      4. در هوای گرم احتمال دارد شیرخوار از شیرخوردن امتناع کند ولی در محل خنک و یا در شب شیر بخورد. حرارت بدن شیرخوار را کنترل کرده و او را در درجه حرارت مناسبی نگهداری کنید.

      5.گاهی ممکن است شیرخوار در موقع شیرخوردن ترس داشته باشد مانند واکنش مادر به گاز گرفتن بچه.

      ب- مواردی که به مادر مربوط می شود:
      1. بیماری مادر که ممکن است تولید شیر او را کم کرده یا واکنش جهش شیر را مهار کرده باشد و یا داروها مزه شیرش را تغییر داده باشد.

      2. در صورت عفونت یک پستان مادر، ممکن است شیرخوار از تغذیه همان طرف به علت مزه شور شیر یا چرک امتناع کند و یا به خاطر مصرف دارو توسط مادر هر دو پستان را نگیرد.

      3.قرص های ضدبارداری خوراکی ( قرص ترکیبی و به ندرت قرص پروژسترونی تنها) همچنین حاملگی مجدد احتمال دارد تولید شیر مادر را کاهش داده و مزه شیر را تغییر دهد. تخمک گذاری یا عادت ماهانه نیز گاهی به علت تغییر مزه شیر سبب امتناع شیرخوار از شیرخوردن می شود.

      4. استفاده ی مادر از عطر، صابون، ادکلن و یا کرم متفاوت و یا شنا کردن در استخر با آب کلردار یا آب دریا و یا حتی تغییر در ظاهر مادر مثل تغییر در طرح مو یا عینک زدن ممکن است روی شیرخوار تاثیر گذاشته و سینه ی مادر را نگیرد.

      5. برخی شیرخواران به برخی غذاهای مورد مصرف مادران که باعث تغییر مزه شیر می شود حساس هستند و از گرفتن سینه امتناع می کنند و بعضی دیگر با سیگار کشیدن مادر و یا ورزش طولانی قبل از شیردادن و یا مصرف زیاد نوشیدنی های دارای کافئین مثل نوشابه ها چای و قهوه از گرفتن سینه امتناع می کنند.

      ج- عللی که مربوط به تولید شیر می شود:
      1. اگر تولید شیر کم باشد و یا موقتا کاهش یابد شیرخوار ممکن است از شیرخوردن امتناع کند که در این صورت با مراجعه به مراکز بهداشتی درمانی و رعایت توصیه های کارمندان بهداشتی یا استفاده از روش هایی که بعدا به ذکر آن ها خواهیم پرداخت برای افزایش شیر مادر تلاش کرد.

      2. در صورت آهسته بودن جهش شیر شیرخوار شروع به مکیدن شیر می کند ولی به علت دریافت کم شیر، از خوردن امتناع می کند در این موارد می توانید شیرتان را کمی بدوشید تا جهش پیدا کرده و آن گاه سینه را به دهان شیرخوار بگذارید و یا واکنش جهش شیر را قبل از تغذیه شیرخوار با روش هایی مثل خوردن آب یا یک نوشیدنی ساده بهبود دهید.

      3. در صورت سریع بودن جهش شیر نیز شیر خوار ممکن است به علت عدم توانایی در کنترل آن از گرفتن سینه امتناع کند. در این موارد نیز می توان کمی شیر را دوشید تا سینه  سبک تر شود و بعد شیرخوار را به سینه گذاشت.

      منبع

  • فرزندم زیاد عصبانی می‌شود
    • پرسش:
      پسرم 1 سال و 5 ماهشه همه چیز را پرتاب میکند خودش و دیگران را گاز میگیرد زیاد عصبانی میشود لیوان را پرتاب میکند اسباب بازیاشو پرتاب میکند و مادرش که خودم باشد را زیاد میزند چیکارش کنم ممنون
       پاسخ:

      این رفتار کودک کاملا طبیعی و مرحله ای از رشدش را طی می کند اما:
      انتخاب‌هایی به او بدهید که در مکان و زمان مناسب پرتاب کردن ضرر چندانی ندارد، مثلا در خانه توپ کوچکی در اختیارش بگذارید یا یک بالشت نرم و سبک یا در بیرون یک مشت سنگ برای پرتاب کردن در رودخانه تا او با آن‌ها غریزه پرتاب کردن را ارضا کند. باید این پیغام را به کودک بدهید که پرتاب کردن مشکلی ندارد به شرطی که شی درستی برای پرتاب کردن انتخاب شود. اگر کودک وسیله‌ای غیرمجاز را برای پرتاب کردن برداشت (مثلا کنترل تلویزیون) با آرامش آن را از دستش بگیرید و بگویید «این برای پرت کردن نیست» و توپی به دستش بدهید و بگویید «به جاش این رو پرت کن.»

      پرتاب کردن‌هایی که از روی خشم و عصبانیت رخ می‌دهد را نادیده بگیرید، چرا که اگر کودک بفهمد به وسیله این رفتار می‌تواند نظر شما را جلب کند آن را بار‌ها و بار‌ها تکرار خواهد کرد. در عوض به او بگویید «اگر عصبانی هستی بهتره حرف بزنی، اینجوری من بهتر می‌فهمم مشکلت چیه.» به روش‌های مختلف او را به استفاده از کلمات و بیان احساساتش تشویق کنید. اگر کودک شما با پرتاب کردن مثلا یک مکعب چوبی در حال آسیب رساندن به کودک دیگری است، با‌‌ همان آرامش او را منع کرده و بگویید «این کار خطرناکه» و به طور موقت از روش محرومیت استفاده کنید که بسته به سن کودک از ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه می‌تواند باشد. مراقب تن صدای‌تان باشید، هیچ اشکالی ندارد اگر با تن صدا و لحن‌تان به کودک بفهمانید که از این کار او ناراحت شدید اما هرگز عصبانیت را در صدای‌تان نشان ندهید. اسباب‌بازی‌هایی که برای پرتاب کردن خطرناک هستند را به پایه صندلی با نخ کوتاه ببندید و در عوض وسایلی که خطری ندارند را در کنار آن‌ها آزاد بگذارید تا کودک با امتحان بفهمد چه وسایلی را نمی‌تواند پرت کند. قاطع باشید و با صدایی روشن و آرام اما بدون عصبانیت کودک را از پرت کردن اشیا منع کنید. بعد از هر بار پرت کردن وسایل را جمع نکنید و برای مرتب کردن از خود او کمک بگیرید. این کار را به یک بازی تبدیل کنید، با او چهارزانو روی زمین بنشینید و بگویید «ببینم حالا کی برنده می‌شه؟ کی می‌تونه زود‌تر اینا رو جمع کنه؟» اگر چیزی را پرت کرد، بار اول به او برگردانید ولی بگویید: «اگر دوباره پرتش کنی، برای مدتی مال من می‌شه» و بعد اگر دوباره این اتفاق افتاد برای مدتی وسیله مورد نظر را برای خودتان نگه دارید و اگر باز تکرار شد مدت زمان را اضافه کرده و حتی در طول روز کودک را از آن وسیله محروم کنید.

      منبع
  • دخترم اصلا درس خواندن را دوست ندارد
    • پرسش:
      دخترم 15 سال دارد واصلا دوست ندارد درس بخواند وفقط عاشق تفریح وموبایل استدر صورتی که از بچگی راجب درس وتاثیرش تو ایندش صحبت کزدیم اصولا بی انگیزه وفراری نسبت به درس است مشکل دیگر علاقه زیاد به ارایش وبی خیالی زیادش در زمانهایی که میخواهیم یه جایی بریم یا مدرسه بره صدبار باید بگم زود باش از اابتدایی هم اینجوربود در صورتی من وپدرش فرهنگی هستیم ودایم باهاش صحبت می کنیم خلاصه غصه ما شده
       پاسخ:
      در دوره نوجوانی توجه به خود بیشتر می شود، ارتباط با همسالان و خود را در آینه نگاه دیگری دیدن شدیدتر و این موضوع به خصوص در رابطه با جنس مخالف بیشتر است. در این دوره علاقه مند شدن یا حتی همانندسازی با هنرپیشه ها، قهرمانان ورزشی و توجه به مد روز بیشتر است و در موارد بیمارگونه خود را به شکل آنها درآوردن و حتی خالکوبی نام آنها بیشتر دیده می شود. نوجوان در این سن احساس استقلال دارد، تمایل به خودمختاری نشان می دهد و گاهی در برخی موارد از قوانین مدرسه و خانواده سرپیچی می کند و مبارزه منفی به صورت عدم تبعیت و درس نخواندن یا بیش از اندازه به بازی پرداختن در وی بیشتر و گاهی در موارد بیمارگونه قلدرمآب می شود. در مجموع در دوره نوجوانی مشغله های فکری در زمینه های مختلف چه عاطفی و چه هیجانی چه خیالبافی در مورد آینده بیشتر است که روی درس و مطالعه آنها اثر می گذارد… و اما توصیه هایی برای کمک به درس خواندن نوجوانان:
      ۱. پدرومادر بدانند که فرزند آنها دیگر کودک نیست که بتوانند با زور او را مجبور به درس خواندن کنند زیرا کودک چند سال پیش آنها به نوجوان تبدیل شده است.
      ۲. والدین از باید ونبایدها بپرهیزند بلکه سعی کنند در محیط دوستانه و مشارکت نوجوان در تصمیم گیری مدیریت درس خواندن را ایجاد کنند.
      ۳. سعی شود اتاق مطالعه نوجوان مستقل باشد و در مواردی که امکان اتاق مجزا فراهم نیست یک محدوده مشخصی را به عنوان حریم خصوصی وی در نظر گیرند (مانند کمد یا میزمطالعه)
      ۴. بیش از اندازه به وی سرکشی نکنند و از گفتن الفاظ تحقیر کننده مانند اینکه تو تنبل هستی یا با این طرز درس خواندن به هیچ کجا نخواهی رسید خودداری کنند.
      ۵. به وسایل یا محیط خصوصی وی کمتر دست زده شود ولی به صورت غیرمستقیم روی رفتار وی نظارت وجود داشته باشد.

      ۶. در محیط دوستانه برای وی برنامه درسی و بازی و سایر تفریح های سالم آماده شود یعنی برنامه ریزی درسی و فوق برنامه برای وی با کمک والدین و مشاوران مدرسه صورت گیرد و والدین بر حسن اجرای این برنامه نظارت کنند.
      ۷. ارتباط والدین با اولیای مدرسه به خصوص مشاوران آموزشی و مشاور روان شناسی مدرسه بیشتر شود و در برخی موارد که حرف والدین روی نوجوان کمتر موثر است این ارتباط به صورت غیرمستقیم از طریق مشاوران ایجاد شود.

      ۸. فعالیت های فوق برنامه و بازی چه بازی رایانه ای و چه بازی ها و ورزش های محیطی برای نوجوان ممنوع نشود بلکه با برنامه ریزی درست زمان درس و تفریح برای نوجوان تعریف شود. مسلما ورزش های گروهی در محیط های سالم برای وی مناسب تر است و برای بازی های رایانه ای هم درحد یک ساعت در روز می توان اغماض کرد.
      ۹ با عضوکردن نوجوان در کتابخانه های معتبر می توان میزان درس خواندن وی را مدیریت کرد.

      ۱۰. تغذیه نوجوان به خصوص در ایام امتحان های مناسب و سالم باشد و از مصرف موادغذایی غیرمفید به خصوص مواد دارای ترکیب های نگهدارنده یا رنگدانه دار خودداری شود.
      ۱۱. میزان خواب نوجوان باید کافی باشد و سعی شود ریتم خواب و بیداری وی تنظیم شود. مسلما خواب شب و بیداری روز بهتر از شب زنده داری است. و کارایی مغز هم در این صورت بهتر است.

      ۱۲. بهتر است اتاق مطالعه نوجوان نور کافی و غیرمستقیم داشته باشد تا باعث خستگی چشم نشود.
      ۱۳. نرمش و ورزش روزانه می تواند در مطالعه موثر باشد و محیط پرسر و صدا باعث حواس پرتی می شود.

      ۱۴. مطالعه پشت سر هم به همان اندازه مطالعه کم می تواند مضر باشد. چون باعث خستگی فکری می شود پس از هر یک ساعت مطالعه اجازه ۱۰ دقیقه استراحت داده شود و به خصوص در امتحان ها.
      ۱۵. به نوجوان تاکید شود که برای یادگیری مطالب، آنها را تکرار و در یک دفتر یادداشت خلاصه نویسی کند.

      ۱۶. با توجه به اینکه مشغله های فکری نوجوان باعث حواس پرتی وی می شود سعی شود به صورت دوستانه از طرف والدین یا مشاوران بیان و راهنمایی شوند.
      ۱۷. در صورتی که وقت نوجوان بیش از اندازه با بازی های رایانه ای تلف می شود می توان با مدیریت صحیح و در عین حال بدون حالت عصبانیت یا تحقیر مانع این کار شد.

      ۱۸. در صورت گرایش نوجوان به خروج از منزل بدون برنامه ریزی و بدون کنترل یا مصرف سیگار و… نظارت جدی تر از طرف خانواده به عمل آید و قاطعانه برخورد شود ولی از روش های مچ گیرانه که به نام روش های پلیسی معروف است، خودداری شود.
      ۱۹. سعی شود نوجوان را در فعالیت های اجتماعی مدرسه مانند اردوها، مسابقه های گروهی، روزنامه دیواری، فعالیت های هنری و علمی بیشتر تشویق و ترغیب کرد تا مشارکت بیشتری داشته باشد.

      ۲۰. دوستان و افراد مرتبط با فرزند نوجوان خود و خانواده های آنها را بهتر بشناسیم و در موارد نیاز از کمک آنها برای کمک به درس خواندن یا اصلاح رفتار نوجوان استفاده کنیم.
      ۲۱. با کمک مشاوران مدرسه از مزایا و خطرهای استفاده از دنیای مجازی با نوجوان صحبت شود. مسلما وی با این روش هم از مزایای دنیای مجازی استفاده خواهد کرد و هم از ناهنجاری ها و خطرهای استفاده نابجا از آنها آگاه خواهد شد ولی از روش های سختگیرانه باید خودداری شود چون باعث فعالیت های پنهانی خواهد شد. همواره سعی کنید قبل از اینکه پدرومادر یک نوجوان باشید با وی دوست باشید.

      منبع
  • باری دخترم و پسر عمش نگرانم می‌کنه
    • پرسش:

      دخترم 5 ساله است پسر عمه اش 5 ماه بزرگتر است . وقتی با هم هستند لباسهاش رو بالا  میکشند و شکمهایشان را بهم میزنند یا روی هم دراز میکشند و حرف میزنند . خیلی نگران هستیم چه واکنشی باید نشان دهیم . چه رفتاری مناسب است ؟

      پاسخ:

      آموزش مهمترین چیز است که ما باید به فرزندانمان بدهیم قبل از آنکه دیگران / = همسالان ، خاله و عمو ، عمه و دایی  ، معلم و مدیر ، رسانه و کارتون و…

      اما از کی باید آموزش بدهیم مهم است /= ببین این مسائل زود است ، چشم و گوشش باز می شود ، نگاه بلوغ جنسی می یاره ، حواست باشه و…

      خیلی مسائل مربوط به رفتار ما پدر و مادر ، دختر و مادر ، دخترو پدر ، پسرو مادر ، خاله و دختر ، مادر بزر گ و نوه ، = به جای شنیدن و عمل کردن به حرف ما توی اتاق نخواب ، اینجوری نشین ، و…   نگاه می کنند ما چه جوری می خوابیم . ما کنار هم چکار می کنیم ، ما لباس چه جوری می پوشیم و…

      اینکه نگران شدیم خیلی مهم است و مهمتر از آن این است که باید بدانیم چه کار کنیم و چه جوری یاد دهیم که با توجه به هر فرزند و شرایط خانوادگی فرق دارد .

      به بعضی از آنها در جواب سوالات دوستان اشاره کرده ام و بیان آن دوباره کاری می شود. لطفا جواب های مشابه را مطالعه کنید .

      اما باید این را بدانیم که از زمان تولد فرزند آمادگی او برای این مسائل دارد و دائم در حال یاد گرفتن است و در واقعیت زمانی  که به موقع اطلاعات را یاد بدهیم از بلوغ زود رس و از روابط نا صحیح و هر گونه آسیب جلو گیری می کنیم .

      منبع

       

  • پسر خواهرم خیلی پرخاشگری می‌کنه
    • پرسش:
      من خواهرم یک پسرداره که تازه واردسه سالگی شده.تک فرزندم هست.یک مشکل که خیلی درگیرش شدن اینه که وقتی کودک با مادرش در منزل است حرف شنوی داره و آرومه.اما به محض اینکه شب پدرش به منزل میره یا وقتی مهمون به منزلشون میره شروع میکنه به پرخاشگری و لوس کردن خودش. این یک مشکلش بود مشکل دیگش اینه که خیلی اطرافیانو میزن ه و گاز میگیره حتی وقتی که خوشحاله و ذوق میکنه همه رو میزنه وگاز میگیره.مخصوصا بچه های کوچیکپرو زیاد میزنه چی کار باید بکنیم ممنون.
      پاسخ:

      ببینید اولین مسئله احتمالا کنترل و امر و نهی در فضای خانواده بسیار است . فرزند دریافته است که در مقابل مهمان این شرایط نیست پس از فرصت استفاده نموده از یک طرف تلافی را سر والدین در می آورد واز طرف دیگر آزادی احساس می کند و نیاز های خود را در بچه بودن را پاسخ می دهد.

      اما در خصوص زدن چون کمبود و نیاز با بازی و ارتباط با آن افراد در او بر آورده نشده است در همان زمان که می خواهد بزند پیش نهاد بازی بهش بدهید و با او بازی کنید کلی مسائل تغییر می کند . دقت داشته باشید بازیی که او می خواهد نه آنکه خود پیش نهاد می کنید .

      در غیر اینصورت ثبت عملکرد در قبل حین و بعد از رفتار به مدت یک هفته بدون هیچ واکنش و ساعت زمان مکان مدت طول کشیدن را یاد داشت تابعد تحلیل رفتار شود.

      منبع
  • باید مدام به دخترم تذکر بدهم که کارهایش را انجام دهد
    • پرسش:
      خانمی 43ساله ودختری 10ساله دارم وشاغل هستم وهر روز باید ساعت 8 سرکارم باشم مشکل من با دخترم این است که همش دارم بهش میگم زود باش حاضر شد الان سرویست میاد ( زمان مدرسه ) یا الان که تعطیلات تابستان شروع شده چون باید بذارمش منزل مادرم وبه سرکارم بروم باز همش صبح زود باید بلندش کنم درکل دخترم خیلی مهربان هست اما وقتی بهش میگم زود باش آماده شد الان دیرمون میشه چه صبح که از خانه بیرون میرویم چه عصر که از منزل مادرم به خانه بر میگردیم همیشه مرا به حالتی میرساند که باید فریاد بزنم اونم بعد ده دفعه گفتن اینکه پاشو آماده شو شبها هم موقع خواب به خصوص که تعطیلات شروع شده همش باید تذکر بدم پاشو بخواب صبح باید زود پاشی از این حالت خسته شدم چون معمولا عصبی میشوم ورفتار وگفتارم را نمیتوانم کنترل کنم برام خسته کننده شده در زمان درس خواندن بااینکه شاگرد زرنگ ودرسخوانی است ومعلمهایش ازش راضی هستند ولی باز من همش باید بهش گوشزد کنم پاشو مشقهات رو بنویس آخر هم دقیقه نود کارهایش را انجام میدهد ممنون میشوم مرا راهنمایی کنید
      پاسخ:

      اصول و قوانین داخلی و برنامه ریزی با حضور اعضاء خانواده باهم و تدوین آن با هم راه گشای کار شماست . ببینید باهم نه پدرو مادر فقط برای فرزند . با اولویت بندی و تصمیم گیری شما = خانواده . و انتقال مسولیت ها کلی انرژی ذخیره خواهید کرد و کلی به سلامت خود و خوانواده .

      اینکه شما داد می زنید . اینکه شما غصه می خورید . اینکه شما حرص می خورید و… یک پایه گذاری غلط دارد شکل می گیرد . مسئولیت بدیم . یعنی این کار برای شماست . مشق شماست و اگر انجام ندادید شما پاسخگو خواهید بود. به گذارید ببیند که ندادن تکلیف از طرف دیگران چه پیامدی به بار برایش خواهد آورد .

      اما از طرف دیگر این نوع عملکرد باید تحلیل شود که چه نیازی را در خانه ی مادر بزرگ یا در قبال شما برایش به وجود می آورد که او با وجود داد به آن پافشاری می کند.

      منبع
  • به خاطر استرس فرزندم می‌خوام از کارم استعفا بدم
    • پرسش:
      زنی ۳۲ ساله ام دختری حدودن ۴ ساله دارم
      ۱۳سال سابقه کاری دارم و بعلت هزینه مهد و وارد شدن استرس به فرزندم و از این رو جویدن ناخنهایش تصمیم به استعفا در سالهای پایانی کار گرفته ام با توجه به درآمد واقعن خوب و معقولی که دارمدچار سردرگمی شده ام با هر شخصی هم مشورت می کنم همه بدون استثنا میگن حیفه کارت خوبه اینکارو نکن بچت فردا بزرگ میشه و پشیمون میشی تورو خدا بگید چکار کنم

      پاسخ:

      اطلاعات بیشتری راجع به وضعیت خانواده شما و زمانی که به کودک اختصاص گیدهید،نیاز هست ولی بهرحال در قدم اول سعی کنید،با مراجعه به یک روانشناس کودک ریشه اضطراب کودکتان را پیدا کنید،و او را درمان کنید ،انتخاب اینکه شاغل باشید یا نه هم به تعاملات شما،برنامه ریزی و اهداف شما در زندگی برمی گردد،پس عجله نکنید،در زیر راهکارهایی برای رفع ناخن جویدن کودکان میدهم.

      ﺟﻮﯾﺪﻥ ﻧﺎﺧﻦ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋﺎﺩﺍﺕ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻭ ﮐﻼﻓﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
      ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺕ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ۳۸ ﺩﺭﺻﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ۶- ۴ ﺳﺎﻟﻪ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺟﻮﻧﺪ

      علت ناخن جویدن می تواند:

      عصبانیت ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﻓﺸﺎﺭﻫﺎﯼ ﺭﻭﺣﯽ ﻭ ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻫﺎ،ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﯽ ﻭ ﺗﻀﺎﺩ ﻫﺎﯼ ﻓﮑﺮﯼ، ﺑﻼ ﺗﮑﻠﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺩﺭﮔﯿﺮﯼ ﺑﺎ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ، ﺍﻣﺘﺤﺎﻧﺎﺕ، ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻥﺑﻪ ﻣﻌﻠﻢ، ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ، ﺗﻘﻠﯿﺪ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ، ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ، ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ،ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻭﻋﮑﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﺧﺼﻮﻣﺘﯽ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﻭ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮ ﻋﻠﻞ ﺟﻮﯾﺪﻥ ﻧﺎﺧﻦ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﯽﺷﻮﺩ.

      ● ﺭﺍﻩ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮﯼ

      ﻋﻠﺖ ﺭﺍ ﺭﻓﻊ ﮐﻨﯿﺪ: ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺟﻮﺩ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪﺧﺎﻃﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﻧﮑﻨﯿﺪ،. ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥ ﺩﺭﭼﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺭﺍﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺟﺴﺖ ﺟﻮ ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﻭ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﮐﻮﺩﮐﺘﺎﻥﺭﺍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺰﻧﺪ. ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﺑﯿﺪ، ﺍﯾﻦ ﺗﻼﺵ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯽ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﺩﮎ ﻭ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻞﺁﻥ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﺎﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺧﺘﻼﻝ ﻧﺎﺧﻦ ﺟﻮﯾﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ .

      ▪ ﻧﺎﺧﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ: ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﯾﻦﻋﺎﺩﺕ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﮐﻤﺘﺮ ﺟﻮﯾﺪﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﺮﭼﻨﺪ
      ﺭﻭﺯ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ ﻭ ﺳﻮﻫﺎﻥ ﺑﺰﻧﯿﺪ.

      ▪ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﮑﻨﯿﺪ : ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻧﺎﺧﻦ ﺟﻮﯾﺪﻥ ﺩﻋﻮﺍ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯﺟﻮﯾﺪﻥ ﻧﺎﺧﻦ ﺩﻭﺭ ﮐﻨﯿﺪ . ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﮐﺮﺩﻥﺳﺮﺯﻧﺶ، ﺗﺤﻘﯿﺮ، ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻭ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﮐﻮﺩﮎ ﻫﯿﭻ ﺍﺛﺮﯼ ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﻋﺎﺩﺕ ﺭﺍ ﺗﺸﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
      ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ. ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺪﻫﯿﺪ.

      ﺣﻮﺍﺱ ﮐﻮﺩﮎ ﺭ ﺍ ﭘﺮﺕ ﮐﻨﯿﺪ: ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺣﻮﺍﺱ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺟﻮﯾﺪﻥ ﻧﺎﺧﻦ ﭘﺮﺕ ﮐﻨﯿﺪ، ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﻮﺩ ﺍﺯ ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻧﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﺎﺭﺩﺳﺘﯽ ﯾﺎ ﮐﺸﯿﺪﻥ ﻧﻘﺎﺷﯽ ،خمیربازی ﺭﻭﺵ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺍﺳﺖ.

      سعی کنید نکات بالا را به دقت بکار گیرید.

      منبع
  • شیطنت فرزندم در کلاس زبان خیلی زیاده
    • پرسش:
      پسرم پنج سال وپنج ماه داره کلاس زبان میره در کلاس شیطنت زیاد داره ومربی میگن که تمرکز و دقتش کمه و دایم از جاش بلند میشه وزیاد تمرکز نداره اگه ممکنه لطف کنید و راهنمایی کنید که چه طور باید برخورد کنیم ممنون
       پاسخ:

      تشخیص گذاری نسبت به کودک شما،نیاز به اطلاعات بیشتر،و مشاهده حضوری می باشد،لطفا به یک روانشناس بالینی مراجعه بفرمایید.تا اقدامات مناسب را قبل از ورود به مدرسه انجام دهید تا خللی در فرایند تحصیل وارد نشود.
      منبع
  • پسرم در خواب دندون قروچه می‌کنه
    • پرسش:
      پسری دارم 4.5 ساله الان حدود دو ماهی هست که در خواب دندانهاشو به هم میزنه (همون دندان قروچه) می گن شاید اضطراب داره.من گاهی کودکمو تنبیه بدنی می کنم اما این نمی تونه دلیلش باشه چون  تو این دوماه نبوده اتفاقا سعی کردم خیلی خیلی کم استفاده کنم.کلاس زبان هم می ره البته اونم یکسال بیشتره .آیا این دو دلیل باعثش شده ؟لطفا راهنماییم کنید .
      پاسخ:

      اگر این دو نکته. ای که شما مطرح کردید و از خیلی وقت است انجام می شود شما باید خوب دقت کنید چه اتفاق خاصی از زمان شروع تا کنون افتاده است که می تواند زمینه و عامل باشد . اما آن دو نکته ی مهمی که گفتید تاثیر گذار و مهم است و واقعا باید در نزد یک متخصص بالینی تحلیل و بررسی شود .

      اما تا اقدام شما برای درمان توصیه می شود نه متذکر شوید و نه واکنش به فرزند نشان دهید.

      نکته ی بسیار مهم شرایط خانواده و نوع روابط بین والدین بسیار مهم و نقش کلیدی دارد که هیچ اطلاعی از آن نداریم.

      منبع
  • دخترم از اینکه تنها در اتاق بخوابد ترس دارد
    • پرسش:
      من خانمی 42ساله هستم ودختری 9ساله دارم تحصیلاتم لیسانس وشاغل هستم از حدود 3 سال پیش به خاطر مشکلات مجبور شدیم به خانه ایی یک خوابه بیاییم (قبلا دخترم اتاق مستقل داشت ) از وقتی به منزل فعلی مان آمدیم دخترم کنار من میخوابد البته قبلا هم موقع خواب باید پیشش میماندم الان هم با وجود اینکه بزرگتر شده همش از اینکه تنها در اتاق بماند وبخوابد ترس دارد بعضی وقتها من به زور تنهاش میذارم یا دعواش میکنم که دیگر بزرگ شده ایی میخوابد ولی بعد از یک یا دوساعت سراسیمه بیدار میشود ودنبالم میگردد با توجه به اینکه همینجور بزرگتر میشود از این وابستگی نگرانم نمیدانم ترس هست یا وابستگی چون دختر من از یکسالگی مهد کودک رفته و در دوران مدرسه نیز از مدرسه به منزل مادرم میرود واصلا وابستگی آنچنانی نداردلطفا من را راهنمایی کنید ممنونم
      پاسخ:

      مادر عزیز عادت‌های خواب جالب بسازید. نیازی نیست که عادت‌های خواب خیلی خاص و جزیی باشند اما باید برای کودک جالب و دوست داشتنی باشند. کودکتان باید مشتاق انجام دادن آنها باشد و شب‌هایش خاطره‌انگیز و متفاوت باشند. مثلا ممکن است خواندن یک کتاب مورد علاقه در محل خاصی از اتاق برای کودکتان بسیار جالب باشد یا دوش گرفتن، گوش کردن به یک موزیک و خوردن یک خوراکی موردعلاقه و سپس مسواک زدن به همراه آواز خواندن، دعا کردن، حرف زدن درباره اتفاقات روزانه و آداب بوسیدن و به آغوش گرفتن همگی می‌توانند بخشی از عادات خواب کودک شما باشند. حتما آداب خوابیدن را رعایت کنید زیرا این آداب برای کودکتان قوانین نانوشته‌ای خواهند بود که هم او را برای یک خواب آرام و بدون ترس آماده می‌کند و هم او را کودکی قانونمدار می‌کند.

      به طور معمول یک دوش آب گرم، کودک را برای خواب آرام آماده می‌کند. اما اگر احساس می‌کنید بعد از دوش گرفتن کودکتان پرانرژی و هشیار می‌شود این عادت خاص را کنار بگذارید.
      در اتاق کودک نخوابید و اگر کنارش دراز می‌کشید بعد از مدت کوتاهی بلند شوید. کودک نباید تصور کند که همیشه یک نفر باید در کنار او خوابیده باشد. یکی از دلایل ترس‌های شبانه کودکان این است که آنها ابتدا در آغوش پدر یا مادر به خواب می‌روند اما بعد در خواب احساس می‌کنند تنها مانده‌اند.
      برای کودک قانون تعیین کنید و انتظارات معقول داشته باشید. به او بگویید «امشب تو اتاقت می‌خوابی و هیچ عذر و بهانه‌ای قبول نیست». این روش بسیار کمک کننده است. مثلا یادآوری کنید که او دیگر به مدرسه می‌رود و شما از او توقع دارید تا هر شب در اتاق خوابش بخوابد. بگویید«حالا که اینقدر بزرگ شدی می‌تونی به یکی از عروسکات اجازه بدی تا کنارت بخوابه و تو مراقبش باشی.»
      در برابر گریه و زاری کودک تسلیم نشوید. اگر کودکتان گریه یا التماس کند و شما هم تسلیم شوید او برنده می‌شود. به او بگویید شما برای بوسیدن، به آغوش گرفتن و بحث و خواهش تمنای بیشتر بی‌حوصله و خسته هستید. اگر کودکتان به اتاقش بر نگشت بدون بحث او را به اتاقش ببرید. ضعف نشان ندهید و تسلیم نشوید. مطمئن باشید هر بار که تسلیم شوید او را برای حربه‌های بعدی آماده می‌کنید.
      حتی اگر خسته هستید و یا غرق خوابید، بلند شوید و کودک را به اتاق خودش بازگردانید. قانون را یادآوری کنید«تو باید تو اتاق خودت بخوابی». باید به خودتان، همسرتان و کودک کمی سختی بدهید. اگر چند شب روی قواعد خواب پافشاری کنید خواهید دید کودکتان چگونه برای خوابیدن استقلال پیدا می‌کند.

      جذابیت و آرامش  برای اتاق خواب کودک فراهم کنید
      ـ یک عروسک خرسی «مامان» یا «بابا» تهیه کنید و به او بگویید آنها مراقبش هستند.

      ـ پتو و ملحفه‌های زیبا تهیه کنید. اجازه بدهید کودک خودش پتویش را انتخاب کند.

      ـ برای شروع یک هدیه در نظر بگیرید. مثلا برایش یک مسواک جدید بخرید. اگر او توانست یک شب را تنها در اتاقش بخوابد صبح روز بعد یک جایزه کوچک به او بدهید.

      ـ یک مهمانی خواب برگزار کنید. به اتاق کودک بروید و در اتاقش قبل از خواب همگی یک خوراکی خوشمزه بخورید یا باهم آواز بخوانید. اجازه بدهید تا کودک در شب با اتاقش آشنا شود.

      ـ حتما قبل از خواب کودک را کمی به آغوش بگیرید و با جملات مثبت و تأکیدی آرامش کنید. ترس‌ها را از کودک دور کنید و یادآوری کنید که پدر و مادرش مراقب و محافظ او هستند و شب‌ها به اندازه روزها خوب و آرامش بخش هستند.

      نکات بیشتر
      ریشه ترس‌ها و نگرانی‌های کودک از تنها خوابیدن در اتاقش را جستجو کنید. از او بپرسید آیا از چیزی می‌ترسد؟چه احساسی در اتاق خوابش دارد؟ ترس کودکان از موجودات خیالی مثل هیولای شب می‌تواند یکی از دلایل ترس از تنها ماندن در اتاق خواب باشد. حتی کودکتان از تخیل آنچه در کتاب‌ها خوانده است، حیوانات جنگل مثل شیر و ببر و گرگ و شنیدن قصه‌های معمولی مثل شنگول و منگول و از دست دادن پدر و مادر دچار اضطراب شبانه و بدخوابی شود. همچنین سایه اشیا می‌توانند او را بترسانند. به همین دلیل شما باید دلایل ترس کودک از تاریکی و خواب را بفهمید و در گام بعدی ترس‌ها را از او دور کنید.
      *به او بگویید که حیوانات جنگل هرگز نمی‌توانند وارد اتاق خوابش شوند. هیولا واقعی نیست و اگر فکر می‌کنید بعضی از قصه‌های خیالی می‌توانند برداشت غلطی برای کودکتان ایجاد کنند آنها را نخوانید.
      شب‌ها قبل از خواب برای کودکتان شعر و ترانه بخوانید و یا اگر کودکتان قوه تخیل بالایی دارد و تحت تاثیر خیالاتش است از موجودات خیالی دوست داشتنی مثل ستاره یا پرنده و فرشته نگهبان حرف بزنید. آسمان پرستاره شب و نور ماه را نشانش بدهید و فانتزی‌های مثبت و خوب کودک را تقویت کنید و از غلبه خیر بر شر و پیروزی فرشته بر دیو داستان بگویید.
      ** اگر کودک از تاریکی شب می‌ترسد یک چراغ خواب روشن کنید و یک بار اشیا را در تاریکی نشانش بدهید تا او مطمئن شود در تاریکی اشیا تغییر نمی‌کنند یا چیزی کم یا اضافه نمی‌شود.
      **یک رایحه خوش می‌تواند برای کودک آرامش بخش باشد. از اسپری‌های خوش بو کننده هوا یا عودهای خوشبو استفاده کنید.
      **اگر کودکتان اسباب بازی خاصی دارد که دوستش ندارد و یا حتی از آن می‌ترسد، آن را کنار بگذارید. برای اینکه مطمئن شوید می‌توانید از کودک بپرسید از کدام اسباب بازی یا عروسکش می‌ترسد یا دوستش ندارد.
      **یک لیوان آب در کنار تخت کودک بگذارید یکی از بهانه‌های کودک برای بیرون امدن از اتاق خواب تشنگی است.
      ** قبل از خواب کودک را به دستشویی ببرید تا با آرامش بخوابد.
      ** ممکن است در پروژه جداسازی، کودک دچار شب ادراری نیز بشود. هرگز با عتاب و تحقیر واکنش نشان ندهید و این شرایط را تحمل کنید. حتما از او بپرسید که چرا شب جایش را خیس کرده است.
      **یک هدیه کوچک و مورد علاقه تهیه کنید و بعد از اولین شب موفقیت آمیز در مدرسه و در حضور دوستانش به کودک هدیه بدهید. تاثیر این روش بی نظیر است.
      **اگر ترس‌های کودک اغراق آمیز و نامعقول است پیش از برنامه ریزی برای جدا سازی با کمک یک روان پزشک و روانشناس کودک، ابتدا دلایل ترس را بشناسید و درمانش کنید.
      **هرگز دو مورد خاص که می‌توانند برای کودک بحران ساز باشند را همزمان اجرا نکنید. ابتدا باید از آرامش روحی و حساسیت‌های عاطفی کودک مطمئن شوید و سپس قدم‌های بزرگ و تاثیرگذار را بردارید.

      منبع
  • دخترم موقع خواب پاهاشو به هم میماله
    • پرسش:
      من دختری دارم هفت ساله که از نهیا ده ماهگی وقتی که میخوابید پاهاشو می مالید به هم.از چند پزشک پرسیدم گفتن مشکل خاصی نیست.تا الان که هفت ساله شده هر بار به نحوی حواسشو پرت میکردم اما الان بزرگ شده تا چند وقت پیش حس کردم وقتی خوابه هم ناخود آگاه این حرکتو میکنه تا اینکه مربی مهدش گفت تو‌مهدم این حرکتو میکنه.به نظر خودم خودارضایی است.چون وقتی کوچیکم بود و این حرکتو می کرد عرق می کرد و قرمز می شد و نفسش هم‌تند میشد.الان خیلی نگرانم تورو خدا بگید باید چی کارکنم؟؟ممنون
      پاسخ:

      مسئله ی خود ارضایی بسیار پارامتر پیچیده است و ما نمی توانیم به این راحتی برچسب بزنیم. و آن نیاز به بررسی دارد.

      اما نکته ی که اشاره کردید گفتید احساس کردم به صورت نا خود آگاه حرکت رو میکنه . که آنچه در ناخود آگاه ما باشد ریشه در گذشته دارد و باید مسائل به وجود آمده در گذشته بر رسی و عامل را دریافت و حل کرد . نکته ی دیگر اینکه در ناخود آگاه باشد دیگر خود ارضایی نیست . خود ارضایی عملی است که کاملا آگاهانه صورت می گیرد و فرد از وضعیت جسم بیرونی و درونی و روانی خود کاملا آگاه است.

      علائمی که شما می گید سن را مشخص نکردید و باید در کنار آن عوامل قبل و بعد از آن وضعیت هم وجود داشته باشد تا بتوان تحلیل درستی ارائه داد.

      منبع
  • دخترم مسئولیت‌پذیر نیست
    • پرسش:
      من در خیلی از مواقع سعی می کنم که مسئولیت به دخترم بدهم ولی او انجام نمی دهد به عنوان مثال از او می خواهم که اتاقش را خودش مرتب کند و روتختی اش رابیندازد،لباسهایش را سر جایش بگذارد، ولی او این کارها را نمی کند.من در برابر این بی توجهی او باید چه عکس العملی انجام دهم. لطفا راهنماییم کنید.
       
      پاسخ:
      مادر عزیز  برای این کار دستورات را به صورت بازي در آوريد مثلاً : چقدر طول مي كشه رختخوابت را مرتب كني؟ فكر مي كني تو زودتر مي توني لباسهايت را توي كمد بگذاري يا مامان غذا درست كنه ؟
      4. رفتار كودك ( نه خود كودك ) را مورد تشويق يا انتقاد قرار دهيد. به جاي اين كه بگوييد : حالا بچه خوبي شدي . به او بگوييد : چقدر خوب است كه آرام نشسته اي . يا بگوييد چقدر مرتب لباسهايت را تميز نگه داشته اي .
      5. پاداش و تشويق هاي شما برنامه ريزي شده نباشد. نبايد بگوييد : اگر رختخوابت را جمع كردي تو رو پارك مي برم . بلكه بدون اعلام قبلي باشد و بعد از پاداش دادن بگوييد به خاطر فلان كارت ما شما را به پارك برديم .
      6. تا زماني كه رفتار جديد نيازمند پشتيباني است به تشويق ادامه دهيد، اما آن را كم كم كه به تثبيت رفتار مورد نظر مي رسيد نسبت به آن رفتار كم كنيد .
      7. از جنگ قدرت با كودك خود بپرهيزيد .
      8. رفتار هاي نادرست او را ياد آوري نكنيد.
      9. از داد و فرياد استفاده نكنيد .
      پس به كودك خود احترام بگذاريد و از امر و نهي صرف پرهيز كنيد. به آنها حق سخن گفتن بدهيد، دليل مقررات را توضيح دهيد و منظورتان را به روشني بيان كنيد . ضمناً برخي از اوقات فراغت كودكتان را با ارتباط و رفت و آمد با ديگران و همسايه ها بايد پر كنيد. با اطرافياني كه با شما هم سطح هستند و خانوادهاي سالمي مي باشند كه تاثيرات منفي براي كودك شما ندارند رفت و آمد داشته باشيد. با همكاران و دوستان خود در ارتباط باشيد خصوصا آن دسته از خانوادهايي كه كودك هم سن كودك شما دارند.
      در آخر متذکر میشوم که کودک مسئولیت پذیر باید الگوی مسئولی هم داشته باشد پس بیشتر در نظم خود و همسرتان دقیق شوید حتما یکی از والدین الگوی بی نظمی را در خانه دارد مثلا زمانی که از بیرون امده و لباس را درآورده و روی دسته مبل می اندازید…
      منبع
  • دخترم با همه دعوا می‌کنه
    • پرسش:
      یه دختر 1 سالو هفت ماه دارم  کلا با همه دعوا داره،اگه کسی چیزی بهش بگه اخم میکنه و طرفو دعوا میکنه  عصبانی هم که میشه همش چنگ میندازه ،اصلا موقع خوتب هم همش داره  با ناخنش ریز ریز چنگ میندازه کلافه ام کرده ،،بعضی اوفگقات هم بعد چنگش میاد بوس میکنه،مثلا یه بچه عادی داره از بغلش رد میشه میگیره میزنه،تو خونه هم هیچ مشکلی نداریم محیط خونه شتد و آروم ،لطفا راهنمایی کنید
       پاسخ:
      مادر گرانقدر مهم ترين كار در بر طرف كردن مشكلات رفتاري كودكان، برقرار كردن ارتباط عاطفي با كودك مي باشد. ممكن است بگوئيد هر مادري فرزند خود را دوست دارد و به او عشق مي ورزد؛ بله اين مطلب درست است اما منظور من رعايت كردن نكات ريزي است كه ممكن است از ديد شما مخفی بماند. ارتباط عاطفي با كودك نقش پلي بين شما و كودكتان را دارد. تا زماني اين پل بين شما و كودك ايجاد نشده است، تلاش هاي تربيتي شما فايده اي ندارد و به هيچ نتيجه اي نمي رسد. پس در اولين گام بايد تلاش كنيد كه اين پل بين شما و كودكتان بر قرار شود؛ با روش های زیر :
      1. با كيفيت ترين زماني را كه در آن حوصله ارتباط و بازي با كودك خود را داريد انتخاب كنيد؛ با كودك خود گفتگو كنيد و همراه او بازي مورد علاقه او را انتخاب كنيد؛ در طول روز در طول زماني كه انتخاب كرده ايد (با کیفیت ترین زمان)، با كودك خود بازي كنيد. (حداقل يك ساعت)؛ شايد اين مطالب به نظر شما ساده بيايد اما در حل مشكلات كودكان، اين تكنيك كارايي زيادي دارد.
      2. زماني كه كودكتان شروع به چنگ زدن مي كند، صبور بوده و زود از كوره در نرويد. از چنين فرصت هايي براي آموزش كودك خود بهره گيريد. با آرامش با او صحبت كنيد و به او بگوئيد چگونه براي به دست آوردن خواسته هاي خود بايد عمل كند.
      3. كودكان از نوع برخورد اطرافيان، واكنش بعدي را انجام مي دهند؛ بنابراين شايسته است گاه در مقابل برخي از رفتارها و واكنش هاي او بي تفاوت باشيد تا آن رفتار در وي خاموش گردد؛ زيرا چه بسا توجّه شما خود به خود باعث تقويت رفتار در كودك گردد. به عنوان مثال وقتي كودك مي بيند شما در برابر چنگ زدن او برآشفته شديد تازه ياد مي گيرد كه براي آشفته شدن شما بايد چه كند.
      4. زمينه بروز اين گونه رفتارها را در فرزند خود كاهش دهيد. به عنوان مثال اگر تجربه نشان داده مثلاً زماني که با تندي با او برخورد مي شود او دست به چنگ زدن مي زند، سعي كنيد خود و ديگران چنين رفتاري با او نداشته باشيد.
      5. با توجّه به موقعيّتي كه او اقدام به چنگ زدن مي كند، سعي نماييد در برخي از مواقع از روش محروم سازي به جاي تنبيه كلامي و رفتاري براي كاهش رفتار نادرست فرزند خود بهره گيريد. به اين صورت كه پس از اقدام وي به چنگ زدن به او اجازه ندهيد با اسباب بازي هایش بازي نمايد. به او توضيح دهيد كه چرا او را از اسباب بازي هايش محروم شده است. او را از اسباب بازي هايش دور كنيد تا مهلت يابد كه دريابد چرا او را از اسباب بازي هايش، دور نموده ايد ( براي مدت زياد او را از اسباب بازي ها دور نكنيد؛ زيرا در اين صورت فراموش مي كند كه چرا چنين رفتاري با او داشته ايد). به وي بگوييد كه اگر به شما قول دهد كه ديگر اين كار را تكرار نكند او را به محل بازي بر مي گردانيد.
      6. در انتخاب‌ فيلم و كارتون نيز دقت‌ نموده و شرايطي‌ فراهم‌ آوريد تا فيلم و کارتونی‌ كه مناسب‌ سن‌ وي‌ نيست را نبيند.
      7. يكي از دلايل تكرار رفتار پرخاشگرانه اين است كه كودك به اين نتيجه مي‌رسد كه نه ‌تنها رفتار پرخاشگرانه‌اش منجر به پيامد بدي نمي‌شود بلكه تقويت هم مي‌شود. مثلاً والدين گاهي چون حوصله سر و صدا و داد و فريادهاي كودك خود را ندارند يا از رفتارهاي پرخاشگرانه او مي‌ترسند، هنگام بروز رفتار پرخاشگرانه از سوي كودك سريع او را به خواسته‌اش مي‌رسانند تا او را آرام كنند، در نتيجه كودك ياد مي‌گيرد براي رسيدن به خواسته‌اش پرخاشگري كند. گاهي هم كودك تنها براي جلب توجه والدين به خود و قراردادن خود در كانون توجه خانواده پرخاشگري مي‌كند و والدين نيز بدون آنكه متوجه باشند با توجه به او (توجه مثبت مثل دلسوزي كردن) او را به خواسته‌اش مي‌رسانند و به اين ترتيب احتمال اينكه در دفعات بعد براي جلب توجه والدين، پرخاشگري كند را افزايش مي‌دهند. پس بايد مراقب باشيد كه با رفتار خود موجب تقويت رفتار منفي در او نشويد.
      8. اگر بد رفتاري‌ كودك نشانه اعتراض وي است، به او و اعتراضش گوش دهيد؛ زيرا گاه بدرفتاري‌ در بچه ها نشانه اعتراض آنهاست. اين نوعي رفتار تلافي جويانه است كه برخي از كودكان در پيش مي گيرند؛ زيرا احساس مي كنند فقط با اينگونه رفتارها است كه مي توانند نارضايتي خود را نشان دهند.
      9. در موارد عدم چنگ زدن ، رفتارهاي مثبت كودك مورد تشويق و توجه قرار گيرد. جهت تقويت رفتارهاي مثبت مي توان از جدول رفتاري و امتياز دادن بهره برد .البته با توجه به سن او بايد بيشتر بصورت ديداري باشد تا بتواند بفهمد؛ يعني قرار گرفتن و بالا رفتن امتيازات را ببيند.
      10. در مخالفت هاي خود با كودك ، دقت داشته باشيد كه پاي « نه گفتن » خود بايستيد تا كودك تصميمات را جدي بگيرد. جديت و قاطعیت شما ، آرامش و امنيت را براي كودك به ارمغان مي آورد. البته منظور ما از قاطعيت به موقع ، خشونت و ديكتاتوري در برابر فرزند نيست. (در تربيت او كم نه بگوئيد اما محكم)
      11. آنچه مي گوييد واقعي و درست باشد. مثلاْ اگر بچه كار خوبي انجام داد و به او قول هديه داديد ، بايد سر موقع هديه اش را به او تحويل دهيد. اين كار باعث مي شود كه فرزند روي حرف والدينش حساب باز كند و براي تقويت رفتارهاي خود و جلب رضايت پدر و مادرش، تمام تلاش خود را به كار گيرد. اما اگر به او قول دهيد و در عمل به قولتان ، سستي به خرج دهيد ، كودك به حرفتان اعتماد نمي كند و كم كم نسبت به انجام كارهاي مفيد و خوب بي رغبت مي گردد. در مقابل اگر بچه كار اشتباه و عمدي را انجام داد و او را تنبيه محروميتي كرديد، بايد حتماْ تنبيه محروميتي خود را عملي كنيد. اگر اين كار را نكنيد ، كودكتان اين برداشت را مي كند كه انجام كارهاي اشتباه، تنبيهي را برايش به همراه ندارد و تنبيه هاي ذكر شده توسط والدين ، هرگز عملي نخواهد شد.
      12. اگر هم كودك شما عصباني و خشمناك شد، شما در برابر او عصباني نشويد و راهکارهایی که در بالا ارائه شد را پیاده کنید.
      منبع
  • دخترم هر وقت می‌خواهد بخوابد باید من کنارش بخوابم
    • پرسش:
      دختری 9 ساله دارم وحدود 3 سال هست به دلیل اینکه منزلمان کوچک تر شده ویک خوابه هست کنار من ( مادر) میخوابد ولی این حالت تبدیل به وابستگی شده هیچ کجا به من زیاد وابسته نیست به جز خوابیدن هر وقت میخواهد بخوابد من باید کنارش باشم خیل نگران هستم موقعیت منزل به شکلی نیست که جای خواب دیگری برایش درست کنم خواهش میکنم راهنمایی کنید
      پاسخ:

      ببینید جای خواب با توجه به شرایط و امکانات باید اصولی انجام شود آنچه در شرایط کنونی شما خیلی مهم است که می توانید روی آن برنامه ریزی بکنید این است که دختر شما در رختخواب شما نخوابد یعنی اینکه تشک ، بالش ، پتوی ایشان از شما جدا باشد .

      نکته ی بسیار مهم نشیوه ی عملکرد و اجرای آن است . که برای این برنامه باید بسیار کند و با حوصله و علمی عمل کنید کهه به واسطه ی آن آسیب دیگر به وجود نیاورید. به فرزند نمی گویید که از فردا قرار است این کار را بکنیم . تو دیگه بزرگ شدی زشت که پیش ما بخوابی و…

      اطرافیان را نسبت به این موضوع آگاه نمی کنیم که حساسیت موضوع زیاد شود. در موقعی که در جایی هستیم روی این موضوع پا فشاری نمی کنیم .

      بازهم تاکید می کنم حرکت بسیار کند باید باشد . از حالا تا شروع سال تحصیلی زمان را حساب کنید . برانمه ریزی دقیق و تداوم دار باشد . حساسیت در خود و فرزند و اطرافیان به وجود نیاورید. به عنوان مثال برای شروع همینکه دوتا متکا بگذارید کفایت می کند . بقیه مراحل چون اطلاعات کافی نیست و در هر شخص با دیگری فرق است . نمی نوان بیان کرد و برای یک برانامه علمی نیاز به شرایط خواب فرزند ، وضعیت خواب در طول شبانه روز ،وضعیت بیدار شدن و یک سری اطلاعات دیگر است . که در دست نیست.

      منبع
  • تنبیه مربی مهد فزرندمو خیلی ترسونده
    • پرسش:

      خانمی هستم 34 ساله کارمند و دارای یک پسر 4ساله میباشم دو سال پیش پسرم را در یک مهد گذاشتم که به علت نقاشی کردن دیوار توسط پسرم مربی مهد پسرم را داخل اتاق خواب انداخته و به علت تاریکی اتاق خواب و ماندن پسرم در انجا  از فردای آن روز از رفتن به مهد خودداری کرد. حتی وقتی برای خریدن کتاب پسرم را به فروشگاههای مخصوص کودکان که نقاشی شخصیت ها روی دیوار آنها بود می بردم پسرم داخل فروشگاه نمی شد و داد می زد که من مهد نمی روم . مدتی نزد مادرم بود و سپس مهد دیگری ثبت نام نمودم اما هر روز صبح با مکافات و گریه های فراوان پسرم را به مهد می بردم طوری که با گریه تحویل مربی می دادم و سر کار می رفتم . بعد از مدتی احساس کردم که پسرم دچار افسردگی شده ، خیلی کم بازی می کرد و به من می گفت مامان من تو رو دوست ندارم چرا پیش من نمی نونی . خاله فاطی (نام مربی ) را هم دوست ندارم و شبها دائم در خواب گریه می کرد تا اینکه مریضی سختی گرفت و مهد قبول نکرد و پیش مادرم گذاشتم در حالیکه نگه داشتن پسرم برای مادرم (به علت کمردرد) مشکل است . لطفا مرا راهنمایی بفرمائید .

      پاسخ:

      از نظر آسیب شناسی یک آسیب ایجاد شده و ما باید اول آن را حل کنیم .

      ببینید آنچه باعث امتناع از ورود فرزند شما به مهد کودک می شود به وجود آمدن یک نوع عملکرد فرزندتون است که درست از ویژگی های دوران سنی اش بوده است. عنوان کردید در اتاق گذاشتن او رو اما خبری از نوع برخورد ، حرف هایی که زده شده و اتفاقی که در آن اتاق افتاده نزدید.

      شرایطی برای فرزند شما ایجاد شده یک زمینه نا خوشایند و عدم رفع نیازش است .

      پس آنچه مهم است بر اساس تحلیل رفتار متقابل هر آنچه ما انجام می دهیم یا احساس است یا رفتار و یا هردو . و آنچه منبع آن است که به وجود می آورد . یا یک فکر یا یک خاطره  یا عوامل بیرونی یا عوامل درونی و آنچه باعث شکل آن می شود نیاز است اگر نیاز برآورده شود می خندم بوس می کنم . دعوت می کنم و… اما اگر نیاز بر آورده نشود . داد میزن / فحش می دهم / پرت می کنم / قهر می کنم / بهانه می گیرم و…

      اتفاق انجام شده برای فرزند شما مثل یک خاطره شده و از طرفی نیز همانند سازی نیز می شود و هر مکان و فضایی که آن خاطره را برایش به وجود بیاورد امتنا ع و ناسازگاری یا بهانه جویی و یا رفتار های دیگر را به وجود می آورد که در آن موقعیت و فضا قرار نگیرد.

      درنهایت پس تحلیل و برگشت به عامل های نا خوشایند در آن اتفاق برای فرزندتان و جایگزین شدن یک روند درمانی خوشایند شرایط را آنگونه انتظار دارید برایتان رقم خواهد زد . باید با تفکر و بر اصول درمانی تحلیل رفتار متقابل آسیب به وجود آمده درمان شود .

      باز هم تاکید می شود وضعیت های نا خوشایند به وجود آمده باید حل شود. در غیر اینصورت اسیب بیشتر در آینده ایجاد می شود.

      منبع

       

  • پسر همسایمون به دخترم ابراز علاقه کرده
    • پرسش:
      در مورد دختر ده ساله ام سوال داشتم که از دیروز یکی از پسرهای همسایمون که همسن خودش هست براش پیام داده که دوستش داره ولی من بجای دخترم جواب دادم که ما دو تا دوستیم که با هم بزرگ شدیم و تو برای من متل بقیه دوستام هستی ولی پسره دست بردار نیست البته من به دخترم گفتم که برات پیام داده و من بجای تو جواب دادم ولی نگفتم که گفته دوست دارم البته میدونم که دختر من هم یه حسی داره و این طبیعیه که نسبت به جنس مخالف کشش دارند ولی نمیدونم که دقیقا چگونه باید رفتار کنم و تا جایی که برای سمش مناسب باشه براش توضیح دادم که این مسایل برای سن شما زوده نمیدونم خیلی سخت گیری کنم و کلا این تکنولوژیو حذف کنم ولی میترسم رابطه دوستانه ای که داریم از بین بره. اینم بگم که در منزل ما من و پدرش اصلا ماهواره نگاه نمیکنیم و خیلی به ندرت از موبایل استفاده میکنیم .یعنی از این اپلیکیشنهای مسخره viber   و غیره ول همانطور که میدانید الان انقدر زیاد شده که واقعا کلافه کننده شده. برای همین دختر من هم اصلا جواب دوستاشو نمیداد یعنی اعلب اوقات موبایلش خاموش بود ولی از وقتی دیده این پسر پیام داده میبینم مشتاق شده که چک کنه همین الان هم پیام داده که ما دو تا دوستیم ولی من میتونم تو رو دوست داشته باشم چیکار کنم من جواب ندادم به دختر هم نشون ندادم لطفا سریعتر جواب بدید خواهش میکنم
       
       پاسخ:
      دوست عزیز،نگرانی شما را به عنوان یک مادر درک میکنم .اما یک سوال?ایا زمانی که کودک شما تازه راه رفتن را یاد گرفته بود،شما او را ،رهاکردید که دیگر بلد است یا مدتها در کنارش ،مراقبش بودید ??دادن  این تکنولوژی به فرزندتان همان قدر خطرناک است ،که زمانی که می خواست راه برود رهایش می کردید.بهتر است از همین الان ،شرایطی را فراهم کنید ،تا 4سال دیگر دچار بحران  جدی نشوید.رفتار او را بسیار ساده جلوه دهید و دوست داشتنش را معنای خاص ندهید ،اینکه او دوستت است می توانی دوستش داشته باشی ،همانگونه که دوستت (سارا)رو دوست داری.و در موقعیتی دیگر که ارتباطی به این موضوع نداشته باشد ،دلایلی که صلاح دید ید تا برایش موبایل تهیه کنید را بگویید و بعد نظر جدید خود را مبنی براینکه ،تازگی متوجه شده ام موبایل در این سن ،مناسب نیست ،چون تو در دوره رشدی مهمی قرار داری،ممکن است به چشمانت ،اسیب واردشود،کم تحرک شوی،نتوانی از بازیهای با نشاط که برایت مهم است استفاده کنی و هر توضیحی که لازم می دانید (به جز ارتباط با جنس مخالف)،برای همین استفاده از موبایل از این به بعد  ممنوع است .(جدی و قاطع).ممکن است شکایت کند ،گله و زاری کند ،فقط شما صبور باشید و به او بگویید ،میدانم ،ناراحتی،اما این یک قانون جدید است .(حتما به احساساتش توجه کنید ،اما قانون را تغییر ندهید).
      منبع
  • پسرم عادت کرده اشیاء را پرت می‌کند
    • پرسش:
      پسرم 1.5 ساله است . هرچی که  دستش  میاد  رو پرت  میکنه. به سمت تلویزیون  یا  صورت  افراد. پدرش  خیلی  عکس العمل  نشون  میده  از داد و تذکر تا  تنبیه و … ولی تاثیری  نداشته . اخیرا  اشیا رو پرت میکنه  و پدرشو  نگاه  میکنه  تا ببینه  کی  دعواش  میکنه . چند لحظه گریه میکنه  و بعد  دوباره  ادامه  میده  به همون کار. من به پدرش  میگم  دعوا کردنت  بی اثر شده  ولی هر دو به کارشون  ادامه  میدن. راهنمایی  بفرمایین  چه روشی  باید پیش  بگیریم . ممنون
       
      پاسخ:
      مادر عزیز تا جائیکه پرت کردن اشیاء توسط کودکتان خطری برای اطرافیان ایجاد نمی کند، نباید او را سرزنش و یا تنبیه کنید. متوقف کردن کودکتان از پرت کردن اشیاء به اطراف در این سن تلاش بیهوده است. به جای اینکه او را متوقف کنید سعی کنید به او یاد بدهید که چه چیزهایی را می تواند پرت کند و چه چیزهای را نباید پرت کند. اگر تعداد وسایلی که به او اجازه می دهید پرت کند زیاد باشد، او سریع تر یاد می گیرد که چه چیزهایی را نباید پرت کند. او را به پرت کردن چیزهای بی خطر تشویق کنید، مثلاً در منزل تعدادی توپهای فرم فومی یا پارچه ای تهیه کنید و با یکدیگر توپ بازی کنید و یا اگر به خرید می روید از او بخواهید خرید شما را داخل چرخ بیاندازد، او از اینکه به او اجازه دهید که خورده سنگهای کنار جوب را داخل جوب پرت کند بسیار لذت می برد. به این ترتیب او کم کم یاد می گیرد که پرت کردن چیزهای مناسب در زمان و مکان مناسب اشکال ندارد. اگر او چیزی را پرت کردکه نباید می کرد بعنوان مثال قاشق غذاخوریش را، به او تذکر بدهید قاشق برای پرت کردن نیست، وقتی غذایت را تمام کردی می توانی توپت را پرت کنی و بعد از غذایش به او توپ بدهید تا پرتاب کند. در صورت ایجاد ریخت و پاش بر اثر پرتاب اسباب بازی هایش از او نخواهید که آنها را جمع کند بلکه با کمک همدیگر مرتب کنید.
      در صورتی که کودک شما از روی عصبانیت به سوی کودکان و یا افراد دیگر چیزی را پرت کرد، در این صورت بهترین کار این است که در صورت امکان، هر چند بار اول او را نادیده گرفته و به او محل نگذارید. زیرا اگر کودک بداند که می تواند با پرت کردن اشیاء به سوی دیگران توجه شما را جلب کند، حتماً این کار را تکرار خواهد کرد. اما اگر دیدید که او این کار را تکرار می کند و یا باعث ایجاد ناراحتی و درد در کودک دیگری می شود در این صورت بلافاصله او را از محیط دور کرده و با آرامش ولی قاطع به او بگویید «کاری که کردی درد داشت نباید این کار را بکنی».
      اینکه او را از محیط دور می کنید به او مهلت می دهد که فکر کند چرا از زمین بازی و یا جاییکه داشته لذت می برده دور شده است و اگر هر بار که او از روی عصبانیت چیزی را پرت کرد همین کار را تکرار کنید، او می داندکه برای چه از بازی دور شده است و به احتمال بسیار زیاد دست از پرتاب اشیاء به سوی هم بازیهایش بر می دارد. البته به یاد داشته باشید که برای مدت زیاد او را از محیط دور نکنید در غیر این صورت او فراموش می کند که چرا از بازی کردن دور نگه داشته شده است. در حالی که به او توضیح می دهید جرا او را از محیط دور کرده اید حتما از او تعریف هم بکنید طوری که گفتۀ مثبت و منفی شما پشت سر هم باشد. مثلا می توانید بگویید” تو که آنقدر بچۀ خوبی هستی این کار را نمی کنی. پرت کردن کار بدی است”.
      منبع
  • فرزندم به من وابسته است و مهد نمی‌رود
    • پرسش:
      من پسر 4 ساله ای دارم، تک فرزند، و خیلی زیاد  وابسته، بتازگی برای  کم شدن این وابستگی و ارتقا  روابط  اجتماعی او در مهد کودک محل شیفت  عصر (1 تا5) ثبت نامش  کردم، ولی اصلا دوست نداره بره چند روزی بردمش  با هزار مدل داستان ، ولی دیدم خیلی  ناراحته  مدام گریه میکنه و میگه  منو نفرست  مهد کودک، یا همیشه خودت  هم اونجا بشین.نگرانی من بابت  وابستگی زیاد و ناتوانی  و بی علاقگی  به روابط  اجتماعی  اوست. لطفا  راهنمایی کنید. باتشکر.
       
      پاسخ:
      مادر عزیز به این نکات توجه نمایید:
      در ابتدا سعی کنید کودک را در زمان‌هایی کوتاه به مهد کودک بسپارید، زمان‌هایی که بتواند تجربه‌های مثبتی را در آن‌جا داشته باشد.
      •قبل از آنکه کودک را در محل جدید ترک کرده و تنها بگذارید، کمک کنید تا کودک با محیط و مردم جدید آشنا شود.
      •روی موارد مثبتی که در محیط جدید رخ می‌دهد متمرکز شوید، نگذارید بچه‌ها از تصور چیزهای بدی که ممکن است رخ دهد نگران شده و بترسند.
      •اضطراب کودک را به تمسخر نگیرید و او را به‌خاطر این ترس و اضطراب سرزنش و شماتت نکنید.
      •اجازه دهید تا کودک شما بداند که می‌فهمید چقدر سخت است که انسان از کسی که تا این حد دوستش دارد جدا شود، کودک را درک کنید و بپذیرید. اما زیاد با او همدردی و دلسوزی نکنید.
      •تسلیم خواسته کودک نشوید و به او بفهمانید که در امنیت و سلامت خواهد بود.
      •عشق، محبت و علاقه بی‌قید و شرط خود را از کودک دریغ نکنید.
      •اگر کودک بزرگ‌تر است او را به کودکان دیگری که در آن محیط هستند معرفی کنید و بازی و تفریح خاصی را با آن‌ها ترتیب دهید.
      •انتظار آن‌را داشته باشید که در چند هفته اول ورود به مهد و یا مدرسه کودک خسته باشد و زود تحریک‌پذیر شود.
      •هنگام ترک کودک او راببوسید و نوازش کوتاهی نموده و با خوشرویی از او خداحافظی کنید. مراسم خداحافظی و ترک کودک را خیلی طولانی نکنید، بر احساسات دلسوزانه خود غلبه کنید و چندین بار نروید و برگردید.
      •دزدکی و یواشکی کودک را ترک نکنید.
      •قبل از شروع مهد، آمادگی و یا مدرسه، تدارک کتاب، دفتر و وسایل مورد نیاز کودک را ببینید و برای فراهم آوردن آنها کودک را مشارکت بدهید.
      •حتی زمانی که فکر می‌کنید مربی و یا معلم کودک شما سخت‌گیر است و یا کودک توسط کودک دیگری مورد قلدری و اذیت قرار گرفته است، او را از مدرسه و یا مهد خارج نکنید، سعی کنید مشکل را رفع نمائید.
      •اگر کودک تحت هیچ شرایطی حاضر نشد به مهد یا مدرسه برود و در منزل ماند، برای او زیاد فعالیت‌های تفریحی و سرگرمی فراهم نکنید.
      •در بازی‌ها با ایفای نقش، جدایی را با کودک تمرین کنید.
      •پس از بردن کودک به مهد یا مدرسه مدتی آنجا بمانید، سپس کودک را با معلم یا مربی تنها بگذارید و سپس مهد را ترک نماید.
      توجه:
      در صورتی‌ که کودک موارد زیر را نشان دهد، لازم است مورد ارزیابی دقیق‌تر قرار گرفته و مشاوره تخصصی‌تر دریافت کند:
      •چنانچه پس از گذشت ٢ هفته کودک هنوز آرام نگرفته است و مشکلات هنگام جدایی ادامه دارد.
      •کودک صبح‌ها قبل از جدا شدن از مادر و رفتن به مهد کودک یا مدرسه شکایات جسمی مکرر مانند: سردرد، دل‌درد، سرگیجه، حالت تهوع، استفراغ، طپش قلب و … دارد.
      •اضطراب جدایی به سال‌های مدرسه ابتدایی کشیده شده و با فعالیت‌های متناسب رشدی و سنی کودک تداخل دارد.
      •کودک در هیچ مرحله‌ای از زندگی خود دچار اضطراب جدایی نشده است.
      منبع
  • دخترم از تناقض در تربیت خانوادگی خود و دوستانش اذیت می‌شود
    • پرسش:

      دختر سيزده ساله من از اينكه در استفاده ازتلفن همراه و اپليكيشنهاي موجود و همچنين روابط و معاشرتهاي نا محدود و احتمالا داشتن دوست از جنس مخالف با اكثريت دوستهاي مدرسه اي خود متفاوت است احساس كمبود ميكند، گرچه خودش به تنهايي و عميقا علاقه اي به داشتن موبايل و …ندارد ولي اين در اقليت بودن در مدرسه برايش عجيب و ازار دهنده است و تناقض اموزه هاي خانوادگيش و انچه دور و بر ميبيند ازارش ميدهد .ما را در حل اين مشكل ياري كنيد متشكرم

       
      پاسخ:
      مادر عزیز به یک مثال دقت فرمایید: نوجوان شما دوستانی دارد که به نظر شما مطلوب نیستند و او نباید با آنها ارتباط داشته باشد.
      شیوه نادرست تربیتی این است که نصیحت کنید و گیر دهید که با آنها راه نرو، آنها دوستان خوبی نیستند، چند دفعه باید بگویم، دیگر تو را با آنها نبینم و… که در نهایت نتیجه ای جز دوری شما از او و شروع رفتارهای زیرزمینی و رابطه پنهانی با آنها نخواهد داشت. اما گرچه تحمل این شرایط خیلی سخت است و نمی توان به راحتی از کنارش گذشت و قطعاً عصبانیت و برانگیخته شدن ما را به دنبال خواهد داشت، اما نیک می دانیم که هرگونه واکنش پرخاشگرانه عواقب بدتری بدنبال خواهد داشت.
      پس کنترل احساسات به ویژه خشم و افزایش آستانه تحمل ضروری است و راهکار اساسی این جاست که در همان ابتدا و با دیدن شرایط فوق می توان در آن جا با خودش و دوستانش احوالپرسی کرد، ارتباطی گرم برقرار کرد و بعد در غیاب دوستانش، این گونه شروع کرد که دوستان جالب و شادی داری، مثل اینکه از با هم بودن خیلی لذت می برید.
      حالا کجا رفتید، چه خوردید و… (بدون هیچ گونه نصیحت یا انتقاد) بعد از دو سه روز مجدداً بحث را خارج از محیط خانه و در یک محیط دوستانه مثلاً یک پارک، کافی شاپ و… شروع کنید: دوستان تو نکات جالبی دارند و من با قطعیت نمی توانم درباره آنها اظهار نظر بکنم، اما فکر می کنم اگر مقداری درباره آنها بیشتر تحقیق کنی، بهتر است چون من آنها را در جاها و موقعیتهای نامناسبی نیز دیده ام.
      مطمئن باشید اگر شما ابتدا یک رابطه عاطفی خارج از خانه با فرزندتان برقرار کنید و هر هفته حداقل دو ساعت را با او بیرون از خانه بگذرانید و بعد به صورت: به نظر من، من فکر می کنم، من ناراحت می شوم وقتی… اظهارنظر کنید او به صحبتهای شما گوش کرده و اگر اظهار نظری داشته باشد ارائه خواهد داد.
      ● رعایت نکات تربیتی زیر به والدین عزیز توصیه می شود:
      ۱) هیچگاه نوجوان خود را در جمع، مورد نصیحت، تحقیر، امر و نهی و مقایسه قرار ندهید.
      ۲) سعی نکنید نوجوانتان را آن گونه تربیت کنید که خودتان تربیت شده اید، بلکه او را متناسب با شرایط زمانش تربیت کنید.
      ۳) به رفتارها یا عملکرد غلط آنها به صورت مستقیم حمله نکنید، بلکه رفتار غلطشان را از شخصیتشان جدا کنید، مثلاً اگر نظم را رعایت نمی کند، نگویید: شلخته، بی نظم… بلکه بگویید در کارهای تو نظم وجود ندارد یا دوست دارم کارهایت را با نظم بیشتری انجام دهی.
      ۴) در خصوص مسایل بلوغ و شرایط و ویژگیهای آن به صورت مستقیم، شفاف و راحت با آنها صحبت کنیم، البته بهتر است این موضوع برای پسران توسط پدر و برای دختران توسط مادر صورت پذیرد.
      ۵) نگران فراز و نشیبهای تحصیلی، مذهبی و اخلاقی آنها نباشید. اگر درست برخورد کنید مطمئن باشید آنها به تعادل لازم در هر مورد خواهند رسید.
      ۶) از گذاشتن برچسب، اسم و… بر روی نوجوان خودداری کنید.
      ۷) خود شما الگوی مناسبی از نظر اخلاقی، اجتماعی، مذهبی و عاطفی برای او باشید.
      ۸) افت تحصیلی، عدم تمرکز، حواس پرتی و عدم انگیزه تحصیلی در نوجوانان اول راهنمایی و اول متوسطه تقریباً شایع است و این یک امر طبیعی ناشی از بلوغ است. نگران نباشید.
      ۹) هیچگاه سعی نکنید ایده- نظر و خواسته های خود را به نوجوان تحمیل کنید.

      و نکته آخر بانوجان در این سن پدرها نقش مهمی را ایفا می کنند و چند نکته در این مورد:
      دغدغه دختران نوجوان این است که علاوه بر جسمشان، افکار و احساسات آنها نیز مورد تحسین قرار گیرد. پدران در این مرحله نقش مهم و منحصر به فردی را بازی می کنند.
      پدران باید دختران خود را به روشی متعادل مورد مهر و محبت خود قرار دهند. این قضیه به دخترها کمک می کند تا تغییرات جسمی خود را پذیرفته و در مواجهه با پسران اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.
      اگر دختران از سوی پدر که مهمترین مرد در زندگی آنهاست- مورد تأیید قرار نگرفته و پذیرفته نشوند، به خود شک کرده، به سرزنش خود پرداخته و حتی افسرده می شوند. از سوی دیگر ممکن است از روابط اجتماعی سر باز زده، گوشه گیر شده، بی بند و بار رفتار کرده و یا اینکه در غذا خوردن آنها اختلال ایجاد شود.

      منبع
  • پسرم به سختی درس می‌خونه
    • پرسش:

      پسر پانزده ساله ای دارم .از اول ابتدایی تا سوم راهنمایی به زحمت درس خوندوندم بهش.امسال اول دبیرستان رهاش کردم .هیچی نخونده.  خسته شدم از دستش.فقط به فکر خوشگذرانی هستش.خیلی زندگیمو تلخ کرده.شبا از استرس کتابشو من میخونم….

      پاسخ:

      نگرانی شما کاملا قابل درک است مانند اغلب مادرها،ولی نگران بودن تنها کمکی نمیکند. به شیوه ارتباطی خود رجوع کنید وببینید آیا اورا توانسته اید به عنوان یک نوجوان بپذیرید یا همان نگاه والد-کودک دراین رابطه حضور دارد؟نوجوانان نیاز به پذیرفته شدن ومورد احترام قرار گرفتن دارند که متاسفانه دررابطه شما شاید خللی به آنها وارد شده است. میتوانید از کسانی که تاثیر مثبت ورابطه دوستانه تری با فرزندتان دارند به صورت غیر مستقیم کمک بگیرید وخودتان کمی ازاین مداخله مستقیم که باعث  فاصله افتادن بینتان شده است دوری کنید . ازتکنیکهای تشویق غیرکالایی استفاده کنید. فرزند شما دریابد که ابتدا خودش برای شما ارزشمند است ودر مرحله بعدی تحصیلش .موفق باشید.

      منبع

  • دخترم وقتی نه می‌شنوه سریع عصبانی می‌شه
    • پرسش:
      دختر بچه 3ساله ای دارم که خدا رو شکر از نظر هوشی خیلی خوب و باهوشه اما مشکل من با عصبانیتش هست درموقع نه شنیدن سریع عصبانی میشه جیغ میزنه و حتی جدیدا چندتا حرف بد هم یاد گرفته که بکار میبره با تشویق و جایزه دادن و حتی  محروم کردنش از کارهای دل خواهش هم نتونستم کنترلش کنم موندم چیکار کنم دیگه کلافه شدم حدودا شش ماهه که اینطوری شده خواهشا کمکم کنید؟؟
      پاسخ:

      سنين 3 تا 4 سالگي را آغاز پرخاش‌گري كلامي در کودکان می باشد. در اين ميان نقش والدين بيش از پيش در ترك اين عادت مؤثر است، چرا كه هرگاه او بفهمد از طريق عصباني شدن به خواسته‌هايش مي‌رسد و مي‌تواند توجه بسياري را به خود جلب كند و اضطراب در والدين به وجود بياورد، خشم خود را تکرار می نماید. علل پرخاش‌گري، بسته به نوع شخصيت فرد، متفاوت است، اما مهم‌ترين علل پرخاش‌گري عبارتند از علل جسماني، ناكامي، رفتار متضاد والدين و غيبت‌هاي طولاني آنها است.
      بچه‌هايي كه از نظر جسماني مشكلاتي مانند كم‌كاري يا پركاري بعضي غدد، مشكلات بينايي يا كم‌خوني دارند، آمادگي بيشتري براي پرخاش‌گري دارند. همچنين وقتي كودك تمايل به چيزي دارد، ولي مانعي باعث مي‌شود كه به خواسته خود نرسد، انسان يك سري نيازهايي دارد كه اگر مانعي براي ارضاء نيازهاي واقعي او به وجود بيايد، زمينه براي پرخاش‌گري او مهيا مي‌شود. گاهي كودكان، پرخاش‌گري را از والدين، دوستان و فيلم‌هايي كه مي‌بينند تقليد كرده و ياد مي‌گيرند.
      رفتار متضاد والدين زمينه‌ساز بروز پرخاش‌گري می باشد: براي مثال، پدري كه دستور مي‌دهد و مادر برخلاف آن دستور عمل مي‌كند و بالعكس و همچنين غيبت‌هاي طولاني والدين، عاملي براي پرخاش‌گري كودكان‌شان است.
      قبل از هر چيز بايد كودك از نظر جسمي چكاپ كامل شود تا اين اطمينان حاصل شود كه از نظر جسمي و غدد مشكل خاصي ندارد.
      و سپس نبايد اجازه داد پرخاش‌گري و خشونت در كودك تثبيت شود و به صورت عادت درآيد، كودك اگر دريابد كه با اين شيوه عمل مي‌تواند موفق شود، هرگز تن به مصلحت نخواهد داد و احساس خواهد كرد كه از طريق پرخاش‌گري مي‌تواند به خواسته‌اش برسد.
      در موقع پرخاش‌گري نبايد بر سر كودك داد كشيد: اين امر ممكن است اثري فوري داشته باشد، ولي در درازمدت كاري بيهوده است، چراكه كودك با والدين لج كرده و درصدد عصباني كردن آنها برمي‌آيد.
      منبع
  • پسرم در مهمانی‌ها بد اخلاقی می‌کند
    • پرسش:
      پسر هفت ساله ای دارم که در خانه آرام است ولی اگر با هم به مهمانی برویم یا مهمان خانه امان بیاید عوض می شود.با صدای بلند فریاد میزند ،گریه می کند ،نسبت به پدرش شدیدا پراخشگر می شود،اجازه نمی دهد با کسی حرف بزنیم.چه باید کرد؟
      پاسخ:

      به نظر می رسد شما دراقتدار ومدیریت  خود دچار تزلزل شده اید؟!!! زمانی که کودک شما آرام است رفتارهای درست اورا تشویق کنید و برنامه ای با نظر ومشارکت خودش برای مدیریت رفتارنامناسبش تنظیم کنید. دراجرای قرارداد قاطعیت داشته باشید و قوانینی را وضع کنید که بتوانید عمل کنید . از کتاب چگونه با کودکم  رفتارکنم  (انتشارات مروارید)کمک بگیرید. قاطع وخونسرد باشید.
      منبع
  • فرزندم برای بدست آوردن هر چیزی جیغ و داد می‌کنه
    • پرسش:
      کودک دو سال و دو ماهه ای دارم که فوق العاده باهوش است فراگیری خیلی قوی دارد و بینهایت کنجکاو..شیطنت بسیار داره چون قدرت تمرکز خوبی داره احتمال اینکه پیش فعال باشه خیلی  کمه ولی سر هر مسعله ای لجبازی میکنه حرفهای زشتی که معنیشو نمیدونه و از بچه های دیگه یاد گرفته را مدام تکرار میکنه با اینکه در صورت گریه و بهانه جویی خواسته اش را به هیچ عنوان بر آورده نمیکنم باز برای بدست آوردن هر چیزی جیغ و داد میکنه ساعات خواب کمی دارد من واقعا کلافه شدم نمیدونم چطور باهاش برخورد کنم اصلا و ابدا روی حرف کسی حساب نمیکند و کار خودش را میکنه هر کسی که میبینتش متعجب میشه از هوش و استعدادش ولی بی ادبی و بهانه جویی و لجبازیش من و پدرش را شرمنده میکنه تو جمع..لطفا کمکم کنید من واقعا احتیاج به ای کمک دارم …ممنون
      پاسخ:

      بسیاری از رفتارهای کودک همانطور که خودتان اشاره کردید ازراه یادگیری کسب میشود بنابراین الگوی عملی خوبی برای کودکتان باشید. برای جلوگیری از لجبازی کودک  چند نکته رابخاطر داشته باشید:  تنبیه، فشار، اجبارو مقایسه کردن کودک با هم تایش رافراموش کنید. درامور ریز کودک مداخله نکنید.  حق انتخاب وتصمیم گیری برای این کودکان باهوش مانند آرامبخش عمل میکند. هنگام استفاده ازکلمات ناشایست تا آنجا که امکان دارد توجه خود را حذف کنید ونادیده گرفتن این رفتار کمک به خاموشی آنها به مرور زمان میکند. شکار لحظه ها مهارتی است که شما وپدر باید داشته باشید ورفتارهای خوب هرچند خیلی کوچک وی را ببینید وتشویق کلامی کنید. کتاب چگونه  با کودکم رفتارکنم  انتشارات مروارید  دراین مسیر کمک خوبی به شماست. پر توان باشید.
      منبع
  • دخترم در خانه پرخاشگری می‌کنه
    • پرسش:
      دختری هفت ساله دارم که رفتار او در مدرسه خوب و معلم او میگوید برخوردش و ارتباط برقرار کردنش خوبه اما در خانه پرخاشگری میکنه و همه حرفهاش رو با بد دهنی جواب میده رفتار من با پدرش خوبه و پدرش هم تا اون خیلی اذیت نکنه دعواش نمیکنه اما دلیل کارهاش رو نمیدونم و همه ناخنهای خودش رو میجوه البته پدرش اقماریه و اون بیشتر وقتش رو بامن سپری میکنه.

      پاسخ:
      مادر گرانقدر برای‌ درمان‌ پرخاشگری‌ در کودکتان‌ اولین‌ گام‌ این‌ است‌ که‌ نوع‌ پرخاشگری‌ آنها و علت‌ آن‌ را  شناسایی‌ کنید؛ و پرخاشگری‌ را به‌ صورت‌ موردی‌ برطرف‌ نمایید.
      – در مورد کودک‌ پرخاشگری‌ که‌ الگو پذیری‌ عامل‌ این‌ گونه‌ رفتار او بوده، باید روی‌ الگوی‌ کودک‌ کار کرد و راه‌های‌ دیگری‌ جز پرخاشگری‌ را به‌ آن‌ الگو آموخت.
      – اگر پرخاشگری‌ در اثر ناکامی‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بایستی‌ کودک‌ ناکام‌ را در رسیدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتنی‌ کمک‌ کنیم.
      – در مواردی‌ که‌ علت‌ پرخاشگری‌ اضطراب‌ است، (همانطور که ذکر کردید ناخن می جود که عامل آن اضطراب در کودکتان می باشد)باید از نگرانی‌ درونی‌ و اضطراب‌ کودک‌ مطلع‌ شویم.
      ورزش ‌کردن‌ برای‌ این‌ کودکان‌ بسیار مؤثر است‌ و باعث‌ تخلیه‌ هیجانی‌ می‌ شود.
      – در کشمکش‌های‌ درونی‌ بایستی‌ کودک‌ را از حالت‌ دوگانگی‌ خارج‌ ساخت. کمک‌ به‌ کودکان‌ در تصمیم ‌گیری، باعث‌ می ‌شود که‌ بیاموزند به‌ حالت‌های‌ دوگانه‌ درونی‌ خود پایان‌ بخشند.
      – در پاره‌ای‌ از موارد، کودک‌ افسرده‌ پرخاشگری‌ شدیدی‌ از خود نشان‌ می‌ دهد. در این‌ میان‌ لازم‌ است‌ به‌ این‌ نکته‌ پی‌ ببریم‌ که‌ او چه‌ چیز دوست‌ داشتنی‌ را از دست‌ داده‌ و چگونه‌ می ‌شود مورد از دست‌ رفته‌ را برای‌ او جبران‌ کنیم.
      – در مورد پرخاشگری، شیطنت‌ و مصرف‌ دارو بایستی‌ حتماً با پزشک‌ متخصص‌ ارتباط‌ داشته‌ باشیم‌ تا کودک‌ از نزدیک‌ مورد معاینه‌ قرار گیرد.
      – هنگامی‌ که‌ کودک‌ قربانی‌ خشونت‌ در مدرسه‌ شده‌ است، بایستی‌ با مسئولان‌ مدرسه‌ صحبت‌ کنیم‌ و لازم‌ است‌ که‌ ایشان‌ طبق‌ قانون‌ و مقررات‌ خاص‌ با کودکان‌ خشونت گرا برخورد کنند؛ (محیط مدرسه و دوستان مدرسه را مجددا بازبینی نمایید احتمالا کودکتان مورد خشونت قرار می گیرد و داخل منز تخلیه هیجانی می نماید).
      – چنانچه‌ نوع‌ پرخاشگری‌ کودک‌ خصمانه‌ است، بایستی‌ کودک‌ را از آزار و اذیت‌ کردن‌ دور کنیم‌ تا مجبور نباشد برای‌ تلافی‌ و انتقام، افراد دیگر را اذیت‌ کند؛ و اگر پرخاشگری‌ از نوع‌ وسیله‌ ای‌ است، بایستی‌ راه‌های‌ دیگری‌ را جهت‌ مطرح‌ کردن‌ کودک‌ برگزینیم‌ تا او ناچار نباشد از روش‌ خشونت‌ برای‌ جلب‌ توجه‌ استفاده‌ کند.

      نتیجه‌ گیری‌
      به‌ طور کلی‌ خشونت‌ و پرخاشگری‌ بیشتر عامل‌ بیرونی‌ دارد و فقط‌ در موارد خاص‌ به‌ علل‌ درونی‌ مربوط‌ می‌ شود. والدین‌ در درجه‌ اول، بایستی‌ محرک‌های‌ محیطی‌ را که‌ باعث‌ تحریک‌ خشم‌ و ایجاد خشونت‌ در فرزندشان‌ می ‌شود شناسایی‌ و سپس‌ برای‌ رفع‌ آن‌ به‌ کمک‌ روان شناسان‌ و متخصصان‌ اقدام‌ نمایند.

      منبع
  • دخترم خیلی خجالتیه
    • پرسش:
      دختر من خیلی خجالتیه و وقتی بیرون میریم و کسی رو میبینیم که باید سلام کنه پشت من قایم میشه و خیلی توی خونه بد دهنی میکنه و اصلا حرف کوش نمیده و با پدرش بد رفتاری زیاد میکنه و حرفهای بدی مثل خفه شو دهنت رو ببند زیاد میزنه لطفا من رو راهنمایی کنید
       پاسخ:
      مادر گرانقدر کودک خجالتی معمولا در انجام هیچ کاری مداخله نمی‌کند، به ندرت با کسی تماس چشمی پیدا می‌کند و اگر جرات کند و حرفی بزند، درک مطلب و هدف آنها بسیار دشوار است.
      معمولا والدین چنین فرزندانی با شرمساری اعلام می‌کنند که فرزند آنها در منزل اصلا چنین روحیاتی ندارد، حتی گاهی اوقات والدین این کودکان می‌گویند “ما در منزل نمی‌توانیم جلوی پرحرفی‌های اورا بگیریم.
      حتما هم این حرف‌ها درست است زیرا یک کودک خجالتی عمدا نمی‌خواهد رفتاری دوستانه نداشته باشد بلکه به خاطر حضور شخصی جدید یا موقعیتی که تحمل آن برایش آسان نیست، بهتر می‌بیند که خود را درگیر شرایط نکند.

      اما آنچه که نگرانی‌ها را برطرف می‌کند این است که خجالتی بودن در بین بچه‌های پیش از سن مدرسه خیلی عمومیت دارد و با رشد کودک این مشکل کمتر می‌شود. با تمام اینها کارهایی هست که شما می‌توانید با انجام آنها به رفع نگرانی و ترس کودک خجالتی خود کمک کنید.
      نقش بازی کنید
      از طریق نقش بازی کردن و با استفاده از عروسک‌های کودک و به کار گرفتن خود کودک در این نمایش‌ها می‌توانید به نتایج خوبی برسید. مثلا می‌توانید از عروسک یا عروسک‌های خیمه شب بازی در این نمایش‌ها استفاده کنید یا اینکه بدون هیچ وسیله‌ای خودتان به ایفای نقش بپردازید.

      فرزند خود را در شرایط داخل شدن به کلاس قرار دهید و به عملکرد او دقت کنید اینکه چه می‌کند و چه می‌گوید. حالا شرایط را تغییر دهید خود شما نقش کودک خجالتی را بازی کنید و او را در جایگاه مربی کلاس بگذارید که می‌خواهد به کودک خجالتی کمک کند. به شیوه‌ای که کودک شما برای آرام کردن کودک خجالتی نمایش به کار می‌گیرد دقت کنید زیرا می‌تواند حاوی سرنخ‌هایی در مورد علل خجالتی بودن فرزند شما باشد.

      کم رویی خود را به اشتراک بگذارید
      حتما خود شما هم برایتان مواردی پیش آمده که احساس خجالت و کم رویی کرده باشید. در مورد آنها با فرزند خود صحبت کنید. مثلا در مورد اولین روز کارتان یا اولین تجربه کار گروهی خود و از اینکه چندان راحت نبودید و خجالت می‌کشیدید و حتی اینکه حس خجالت شما را عصبی کرده بود، برای او حرف بزنید. و این همدردی شما به او می‌گوید که در این حس کم رویی تنها نیست.
      علت را بپرسید
      حتما دلیلی دارد که فرزند شما در منزل به یک شیوه عمل می‌کند و دربیرون خانه و در حضور دیگران به شیوه‌ای دیگر و ممکن است در بیان علت آن مشکل داشته باشد. با چند سوال جستجوگر ممکن است بتوانید به ریشه مشکل برسید.

      آماده کنید، آماده کنید، آماده کنید
      اگر فرزند شما قرار است در یک مهمانی تولد شرکت کند یا هر جای دیگری که ممکن است او در آن شرایط احساس راحتی نکند، شما باید جلوتر از زمان باشید و از صبح آن روز در مورد جایی که قرار است برود،‌کسانی که آنجا حضور دارند و اتفاقاتی که قرار است آنجا بیفتد با وی صحبت کنید. و یک بازی کوچک در باره آن، ممکن است به کودک شما کمک کند که در آن شرایط احساس بهتری داشته باشد.

      در پیدا کردن دوست به او کمک کنید
      برای همه پیدا کردن دوست یک کار راحت و طبیعی به نظر نمی‌رسد به خصوص برای خردسالانی که هنوز مدرسه نمی‌روند، زیرا برای آنان یک فعالیت کاملا جدید است که ممکن است کودک را خیلی درگیر کند. بنابراین کمی در این کار مداخله کنید. به آرامی در این مسیر گام بردارید. کودک خود را به یکی از هم سن و سالانش معرفی کنید فرقی نمی‌کند که همکلاسی‌اش باشد یا فرزند یکی از همسایگان. اگر احساس کردید آنها با هم راحت هستند و فرزند شما توانست با او بجوشد. از آن کودک دعوت کنید تا برای بازی پیش فرزند شما بیاید. به مرور که فرزند شما توانست با حضور کودکان دیگراحساس راحتی کند، احتمالا می‌تواند در مکان‌های دیگر نیز راحت باشد.

      او را خجالتی خطاب نکنید
      اگر فرزند شما کم‌رو و خجالتی است ( و حتی اگر رفتار او هر روز بدتر می‌شود و در حدی است که کودک شما قادر نیست تماس چشمی با کسی داشته باشد یا به هیچ عنوان نمی‌تواند ارتباط اجتماعی برقرار کند،‌حتما به متخصص روانپزشک اطفال مراجعه کنید) اما هرگز به او برچسب خجالتی نزنید و وی را با این نام خطاب نکنید. زیرا هر چقدر که شما بیشتر راجع به این موضوع صحبت کنید و او را با این عناوین و القاب خطاب کنید، فرزند شما اینگونه برداشت می‌کند که حتما عیب یا مشکل بزرگی دارد. در حالی که اصلا اینطور نیست. خجالتی بودن به هیچ وجه عیب نیست و فقط و فقط بخشی از شخصیت دوران کودکی اوست.

      منبع
  • فرزندم از هیچ غذایی خوشش نمی‌یاد
    • پرسش:
      فرزندم اصلا غذا نمیخوره و نسبت به دوستانش خیلی ریزه و از هیچ غذای خوشش نمیاد و شب خیلی بد میخوابه و همیشه خسته است و خیلی زود رنجه و خجالتیه اما توی خونه خیلی پر جنبو جوشه. از وقتی که خواهر زادم به دنیا اومده پر خاشگری میکنه.
      پاسخ:
      دوست عزیز،قبل از هرچیز معاینه وآزمایشهای اولیه  توسط پزشک  متخصص کودک به ما کمک میکند که نگرانی از اختلالات هورمونی را حذف کنیم. درمرحله بعد بررسی رابطه والدین با کودک ضروری است.یکی از دلایل خجالتی بودن کودکان عدم اعتماد به نفس  میباشد. پرخاشگری کودک در حضور کودک دیگر دلیل براحساس عدم امنیت  وشاید حسادت ازتوجهی که نیازمند آن است ومتاسفانه به طور صحیح دریافت نمیکند باشد. در صورت داشتن  اطلا عات  صحیح ازنوع رابطه پدر ومادر با کودک میتوان توضیح دقیقتری ارائه داد
      منبع
  • می‌تونم به خاطر سفر، فرزندمو چند روزی به مادر بزرگش بسپرم؟
    • پرسش:
      من 32 ساله با همسرم عازم سفر 10 روزه به خارج از ایران هستیم میخواستم بدونم گذاشتن دخترم که 5 ساله است پیش مادر بزرگ و خاله هاش به مدت 10 روز لطمه به روحیه و خاطره کودکیش نمی زنه .کار درستیه یا از رفتن به سفر منصرف بشم؟.
      پاسخ:
      بانوجان تنها گذاشتن فرزند در منزل آشنایان و دوستان و رفتن به مسافرت بسیار استرس‌زاست و اغلب والدین از آن وحشت دارند؛ حتی اگر قبلاً این کار را انجام داده باشند. اما راهکارهایی وجود دارد که قبل از ترک خانه، با رعایت آنها، هم شما و هم کودک احساس بهتری خواهید داشت و کودک آماده پذیرش این موضوع خواهد شد. آمادگی فرزندان برای ماندن در خانه، تا حد زیادی به سن آنها بستگی دارد.
      بیشتر کودکان پیش‌‌دبستانی درک صحیحی از تنهایی ندارند و احساس می‌کنند کار اشتباهی انجام داده‌اند که والدین بدون آنها به سفر می‌روند و این تنهایی را نوعی مجازات تلقی می‌کنند؛ بنابراین بهتر است قبل از سفر آنها را کاملاً متقاعد کنید و دلیل سفرتان را توضیح دهید. اکثر کودکان در این سنین سعی می‌کنند با گریه کردن مانع رفتن پدر و مادر شوند؛ اما به خاطر داشته باشید که این واکنش طبیعی بوده و تغییر برنامه سفر اصلاً صحیح نیست؛ بلکه باید او را با صحبت کردن متقاعد کرد. بچه‌ها در سنین مدرسه (شش تا هشت سال) معمولاً احساس خود را به صورت اندوه و یا خشم نشان می‌دهند و بعد از رفتن پدر و مادر، با یک نشانه یا وسیله‌ای که متعلق به آنهاست، احساس آرامش می‌کنند. برخی از کودکان نیز لحظه‌ای رفتار می‌کنند و لحظه‌ای عصبانی و لحظه‌ای دیگر غمگین هستند. قبل از رفتن حتماً به او قوت قلب دهید و بگویید که دل‌تان برایش تنگ خواهد شد و اطمینان دهید که همه ‌چیز خوب پیش خواهد رفت و  خاله و مادربزرگ به خوبی از او مراقبت خواهد کرد، این مسأله بسیار اهمیت دارد.
      برنامه روزانه کودک  سابقه حساسیت کودک، داروها و تاریخچه پزشکی او  اسباب‌بازی‌ها، فیلم‌ها و کتاب‌های مورد علاقه کودک را به نگهدار او توضیح دهید.
      اگر فرزند شما از داروی خاصی استفاده می‌کند، قبل از اینکه خانه را ترک کنید، حتماً آن را به اندازه کافی تهیه و به همراهش یادآوری کنید که آن را فراموش نکند.
      هنگامی که منزل را ترک کردید، در صورت امکان مرتب با منزل تماس بگیرید و توجه داشته باشید که کودک نیاز دارد صدای شما را بشنود و با صدای شما آرام می‌شود. زمان بازگشت خود را به کودک اطلاع دهید. برخی از کودکان حتی بعد از بازگشت والدین از سفر، از آنها ناراحت و عصبانی هستند. بنابراین سعی کنید او را در آغوش بگیرید و ببوسید و با هدیه‌ای از او دلجویی و عصبانیتش را برطرف کنید.
      منبع
  • پسرم اصلا تمرکز ندارد
    • پرسش:پسري دارم ٦ ساله كه ناشنوا ميباشد عمل جراحي انجام داده اما از شنيدارش خوب استفاده نمي كند  مدرسه عادي مي رود اما خوب توجه نمي كند فوق العاده شيطون وتمركز پايين دارد و در يادگيري لغات اذيت مي كند كلا وقتي هر چيزي را بايد خيلي تكرار كنيم خيلي بي تفاوت است خواهر ش همه چيز را زياد مي گويد وخسته مي شود وعصباني ميشه همه از او خسته شديم كاري مي شود براي تمركز او كرد

      پاسخ:
      دوست عزیز،علایمی که شما میفرمایید(شیطنت کودک با تمرکز پایین  وضعف دریادگیری) میتواند مارابه سمت تشخیص اختلال نقص توجه _بیش فعالی سوق دهد پس برای جلوگیری از آسیب بیشتر وهمچنین جلوگیری از برچسب زده شدن به کودک حتما از یک روانشناس کودک کمک بگیرید
      منبع
  • دخترم موقع تماشای تلویزیون پاهاشو به هم فشار میده
    • پرسش:
      دختر۶,۵ساله دارم،که نزدیک هشت ماهه عادتی داره که بیشتر موقع خواب یا تلوزیون دیدن پاهاشو به هم فشار میده به حدی که عرق ریاد میکنه و نفس نفس میزنه،سعی میکنم حواسشو پرت کنم،ولی فایده ای نداره و باز ادامه میده،گاهی تو جمع اینکارو میکنه،چکار کنم،پیش مشاور رفتم میگه به روش نیار،!حواسشو پرت کن،ولی اوایل که این کارو میکرد من اشتباه کردم و ترسوندمش،گفتم این کار بدیه و ممکنه دیگه نتونی ادرار کنی،ولیجدیدا وقتی میگه مامان پامو به هم فشار میدم اصلا موضوع رو عوض میکنم،اگه این عادت تا کی ادامه پیدا کنه مشکل سازه،راهنمایم کنید ممنون
      پاسخ:

      خانم عزیز، به خاطر داشته باشید حذف این عادت یک شبه  صورت نمیگیردونیاز به صبوری داردوپشتکار.رفتار نادیده گرفتن باقهر کردن وبی محلی متفاوت است.نادیده گرفتن درصورتی موثر است که شما باتنش زیاد وفشار روانی آن را انجام ندهید.رفتار رانادیده بگیرید نه خود کودک را . به محض انجام عمل مغایر اورا تشویق کلامی یا نوازش کنید.درصورت امکان جای خواب او یا جای تلویزیون نگاه کردن اورا تغییرات کوچک وجذابی بدهید (خرید ملافه جدید،گذاشتن صندلی جدید برای تماشای تلویزیون ،تهیه سی دی های کارتون  جذاب و…)تا تکرار عادت کمرنگ شود.موفق  میشوید.
      منبع
  • نگران تداوم رابطه دخترم با دختر عمش هستم
    • پرسش:

      خانمی43 ساله هستم دو فرزند یک پسر 18 ساله و یک دختر 10 ساله دارم از زندگیم راضی هستم همسرم خیلی مهربان است. مشکل من در رابطه با کنترل دخترم هست که دختر عمه ای دارد که حدودا 4 سال از او بزرگترست .چند ماه پیش فیلم خیلی بدی به دخترم نشون داد و گفت که دوست پسرش برایش فرستاده و کلا تمام مدت سرش در تلفن همراهش هست من خیلی نگرانم هم نگران خودش و بیشتر از اون نگران دخترم که خیلی زود هست که با این مسایل روبرو شود البته من مسایل جنسی رو در حدی که برای سنش مناسب بوده توضیح دادم ولی الان هر هفته که با هستیم من مرتب در حال چک کردنشون هستم ولی نمیتونم کلا روابطشون رو قطع کنم و اصلا خواهر شوهر م هم نمیتونم در جریان بگذارم . بیشتر از همه زمانی که میگویند دخترم بیاید خونه خودشون و من حضور ندارم نگران هستم زیرا اگر اجازه ندهم که برود کلی دلخوری پیش میاید .لطفا راهنمایی کنید که چه باید بکنم؟

      پاسخ:

      از شرح مختصری که نوشته اید متوجه شدم بسیار نگران و مضطرب هستید و سعی در کنترل شرایط از راه دور دارید, مطمئنا اولین گام برای شما حفظ ارامش و کنترل بر خودتان است. در شرایط پر  استرس توان تصمیم گیری  ما ضعیف میشود, گام بعدی همسو شدن شما و خواهر همسرتان و ایجاد انگیزه در ایشان جهت مدیریت ارتباط دخترانتان و سلامت روانیشان است, اینکه شمانمیتوانید از مسائل مهمی که با خبر هستین در جهت پیشگیری از مشکلات اتی با ایشان صحبت کنید, نکته منفی بزرگی است, قاطع باشید و اولویت را سلامت و اینده دختر خود و ایشان قرار بدهید.
      با دختر خودتان خصوصی درباره روابط با دختر عمه اش صحبت کنید و از او بخواهید مدیریت صحیحی در رفت و امد و مرزهای دوستی اش داشته باشد و شما را به عنوان دوست از مسائلش با خبر کند.
      با نزدیک شدن به سنین بلوغ نظارت و هماهنگی و ارتباط والدین با نوجوانان بسیار حائز اهمیت میشود, به نقش خودتان به عنوان والد بسیار اهمیت بدهید و سعی در ارتباط هرچه نزدیک تر و عمقیتر با فرزندتان به جای کنترل از راه دور کنید.
      سعی کنید او را ارزیابی کنید نه ارزشیابی تا بتواند درباره مسائلش به راحتی با شما گفتگو کند.
      مادر اگاه و مهربان کودک شما, نوجوان شما به زودی وارد دنیایی بزرگتر از خانه, همسایه و مدرسه میشود,و کنترل لحظه به لحظه برای شما حتی از راه دور کمتر خواهد شد,  تواناییها و مهارت های لازم جهت رویارویی با مسائل و ارتباطات و افراد را به او بیاموزید, تا در اینده از رشد و بالندگی وی لذت ببرید.منتظر سوالات بعدی شما هستم.

      منبع

  • فرزندم مدام موهای دوست‌ها و خواهرشو می‌کشه
    • پرسش:
      كودك يك و سال و نيمى دارم كه عادت به كشيدن موى بچه هاى ديگر و نيز خواهر كوچكش كه ٣ ماهه است،را دارد و اين عادت بعد تولد خواهرش ايجاد شد و نه با آرامش و نه با تندى ترك نميشود.
      ضمنا من و پدرش نهايت تلاش را براى بيشتر اهميت دادن به او انجام ميدهيم و اصلا در مقابل او خواهرش را نوازش نميكنيم.

      لطفا بفرماييد با اين لجبازى او چه كنيم؟

      پاسخ:

      1- لحظه‌ای درنگ کنید. اگر می‌بینید کودک این کار را می‌کند سریع به رفتار او پایان بدهید. سعی کنید با آرامش با او صحبت کنید، اگر به حرف های شما گوش نمی‌دهد، او را کناری کشیده و به او بگویید رفتارت از کنترل خارج است، باید کمی‌آرام بگیری.

      2- از کودک توضیحی راجع به رفتارش نخواهید. وقتی از کودک بپرسید به چه دلیل فلان کار را کردی، با خود فکر می‌کند بعضی مواقع هست که کار او درست است و حق دارد فلان کار را انجام دهد. این هم به این معنی نیست که دنبال دلیل کار او نگردید. اگر فرزند شما موهای دوست خود را می‌کشد به این دلیل که به او اجازه نمی‌دهد سرسره بازی کند، شما وارد عمل شوید و به آنها بگویید به نوبت، بازی کنند. کودک با این کار متوجه می‌شود که باید منصف باشد و اگر مشکلی پیش آمد با شما در میان بگذارد تا شما موضوع را حل و فصل کنید.

      3-سعی کنید نتیجه بگیرید. بعضی کودکان هر نوع توجهی را دوست دارند. از این رو زمانی که کودک کار اشتباهی را انجام می‌دهد و شما خشمگین می‌شوید، کودک ذوق می‌کند (با خود می‌گوید مامان را دیوانه کردم) و انگیزه پیدا می‌کند که دفعه بعد هم این کار را تکرار کند.

      4- بدانید رفتار کودک شما به احساسات دیگران هم ربط دارد. کودکان نوپا آگاه نیستند که رفتار آنها روی دیگران اثر می‌گذارد. کودک باید بداند که دوستان او چه احساسی پیدا می‌کنند، وقتی او موی خواهرش می کشد، به کودک بگویید درست است که او دوست ندارد اسباب بازی های خود را به بقیه افراد بدهد، اما کار آنها هم کار درستی نیست.

      5- به کودک خود کمک کنید آرام بگیرد. کودکان نوپا وقتی ناراحت می‌شوند کنترل خود را از دست می‌دهند. بعد از کمی ‌وقت با کودک خود صحبت کنید و بگویید درست است که ناراحت می‌شوی، اما با این کار دیگران را هم ناراحت می‌کنی. بدین صورت به کودک خود کمک می‌کنید احساساتش را درک کند و آنها را رده بندی کند.

      6- کودکان را مجبور نکنید که با دیگران شریک شوند. بعضی مواقع کودک شما نمی‌خواهد بقیه بچه ها را به بازی راه دهد بنابراین به طور سرسختانه رفتار می‌کند، اما در واقع این جزئی از رفتار اجتماعی می‌باشد. در یک گروه کوچک، کودک در موقع بازی اگر یکی از هم بازی های خود را بیرون کند رضایت دیگر دوستان خود را به دست می‌آورد و با خود می‌گوید، عجب زوری دارم. راه حل: وقتی کودک شما پیش دوستان خود نیست با او صحبت کنید و بگویید که شما مشاهده کردید چه اتفاقی افتاد، و اینکه صحیح نیست که کسی را از بازی بیرون کند.

      7- مهارت های حل مشکل را به او یاد بدهید. یک بازی ساختگی را ترتیب دهید و با کودک خود هم بازی شوید و بدین طریق به او راههای مثبت برای حل مشکل را یاد دهید. در این بازی وانمود کنید که یکی از دوستان کودک خود می‌باشید که اسباب بازی او را برداشته است. به او یاد دهید که چطور با دوست فرضی خود صحبت کند (این اسباب بازی من است، لطفا آن را به من برگردان)، و اگر این کار بی فایده بود به او بگویید که باید در این مواقع از یک بزرگتر کمک بگیرد. با این کارها حتما نتیجه خواهید گرفت.

      8- اگر تا حالا دیده اید یک بچه من من کنان ابراز تاسف می‌کند، شاید با خود فکر کنید که بی‌فایده است که از او درخواست عذرخواهی کنید. آیا فکر می‌کنید در این سن بدجنس است؟ ممکن است این طور نباشد، اما حتی اگر امروز عذر خواهی نکند، بهتر است به او یاد دهید که این کار را تمرین کند تا شاید روزی آن را انجام دهد. و کودک متوجه خواهد شد که عذرخواهی کردن و متاسف بودن به چه معنی است. بنابراین به او کمک کنید عذرخواهی کند و آن را به زبان بیاورد. دلسوز باشید، و به او بگویید ابراز تاسف سخت است اما چون او کار اشتباهی انجام داده، نیاز است که عذرخواهی کند.

      در ضمن مادر عزیز نوع رفتار شما با فرزند کوچکتر در برابر فرزند بزرگتر و واکنش شما هم در برخورد با او در رابطه با کارش مهم است…

      منبع
  • دخترم شب ادراری دارد
    • پرسش:
      دختر چهار ساله ای دارم که اخیرا شب ادراری می کند قبلا هم این کار را می کرد ولی یکی دو بار در هفته اما جدیدا بعضی وقتها دو بار در هر شب جای خود را خیس می کند. تا بیدار می شوم اورا به دشتشویی میبرم گاها سه بار اورا در خواب بغل کرده و دستشویی میبرم باز هم تشک خود را خیس می کند.خسته شدم. دکتر هم گفته مشکل جسمی ندارد. در روز هم گاها شلوار خود را خیس می کند. من اصرار و تشویق زیاد او را به دستشویی می برم. از دو سالگی در روز هیچ وقت شلوار خود را خیس می کرد. نمی دانم چکار کنم متوجه شده ام عمدا در شلوارش جیش می کند.هیچ اتفاق جدیدی نیافتاده در خانه ما. از اخر اذر مهد کودک می رود و مهدش را خیلی دوست دارد حتی روز های تعطیل هم دوست دارد برود مهم. در ضمن وقتی عصبانی می شود به من حمله می کند که بزند  و بعد هم معذرت خواهی می کند. ممنون که راهنمایی می کنید.

      پاسخ:

      مادر عزیز شب ادراری به علتهایی صورت می‌گیرد که کودک نمی تواند آنها را کنترل کند. بنابراین نباید کودکتان را به خاطر شب ادراری توبیخ، تنبیه و یا حتی تحقیر کنید، زیرا ممکن است انجام این اعمال به کودک فشار روحی وارد کرده و درمان شب ادراری او را نیز با مشکل مواجه کند.
      از دیگر تاثیرات منفی تنبیه کودک به خاطر شب ادراری، پایین آوردن اعتماد به نفس او و در نتیجه منزوی شدن کودک است، بنابراین باید به جای تنبیه کودک هرچه زودتر درباره درمان او اقدام کرده تا از بروز نتایج منفی آن جلوگیری نمایید. بهترین زمان مراجعه برای درمان شب ادراری کودک را زمانی است که کودک پنج سال داشته (چون شب ادراری در کودکان زیر 5 سال امری طبیعی است) اما هنوز هم دچار عارضه شب ادراری است و یا از پنج سالگی به مدت یک سال شب ادراری نداشته و یا به اصطلاح خشک بوده و در حال حاضر دوباره مرتکب شب ادراری می‌شود.
      توصیه درمانی این است که دو ساعت مانده به خواب از دادن مایعاتی همچون چای، شیر و یا قهوه به کودک خودداری شود. همچنین شما باید کودک را در نیمه های شب بیدار کرده و به دستشویی ببرید.
      راه دیگر این است که برنامه‌های تشویقی کنترل ادرار برای کودکتان انجام دهید، به این صورت که در طول ایام هفته شب‌هایی را که کودک شب ادراری نداشته به او یک ستاره و یا برچسب بدهید و با افزایش ستاره‌ها در طول هفته هدیه‌ای مناسب را برای او تهیه کنید. انجام این برنامه تاکنون تاثیر بسیاری در کنترل شب ادراری کودکان داشته است.
      روش زنگ و تشکچه نیز بهترین روش درمانی است که می‌توان برای کنترل شب ادراری کودکان انجام داد.
      انجام روشهای دارویی را با مراجعه به پزشک پس از طی این مراحل، راه موثری در درمان این عارضه عنوان می‌کند.
      منبع
  • پسرم از بعضی صداها می‌ترسه
    • پرسش:
      خانمی 36 ساله کارشناسی ارشد شیمی ،فرزند پسر 10 ماهه ای دارم که نسبت به بعضی صداهای بلند مثل جاروبرقی یا بعضی از اسباب بازیهاش که صداهایی دارند،یا حتی صدای باز و بسته شدن در ماهیتابه ،صدای همزن ،آبمیوه گیری،صداهای بلندی که یک دفعه میشنوه به شدت میترسه و وحشت میکنه،ضمن اینکه در ابتدای نوزادیش به علت پر بودن گوشش ازمایع آمنیوتیک قادر به شنیدن نبود که این مشکل در یکماهگی حل شد لطفابرای از بین بردن ترسش راهنماییم کنید
       پاسخ:

      اولین گام برای رفع مشکل معاینه وضعیت جسمی  و شنوایی کودک توسط متخصص دراین حیطه است.بعدازاین مرحله شما میتوانید شروع به درمانی به نام حساسیت زدایی منظم کنید.ازصداهایی بسیار پایین برای جلب توجه کودکتان استفاده میکنید درحالی که نزدیک کودک نشسته  ونگاه به صورت او میکنید.شی مورد نظر را به وی نشان میدهید وصدای آرامی تولید میکنید (مثلا خوردن قاشق چوبی به لبه قابلمه).باکودک خود بخندید واین کار را برای او به یک بازی مفرح تبدیل کنید. به مرور زمان درفاصله روزهای مختلف وتمرین صداهای مختلف که کودک کاملا به منبع آنها آگاه است وشما رادرکنارخودحس میکند صداهای بلندتر را تجربه میکند. برای رفع این حساسیت  حوصله وآرامش خودشما ومداومت اولین شرط موفقیت است.
      منبع
  • آیا بیش فعالی فرزندم با دارو درمان میشه؟
    • پرسش:
      پسر ٨ساله ام بر أساس تشخيص روانپزشك دچار بيش فعالي وعدم تمركز بوده وناچار به مصرف هالوپريدل ، اما همسرم با مصرف دارو مخالف است (اين تشخيص مربوط به دو سال پيش است) .ميخواستم بدانم عدم تمركز ايشان كه در درسهايش بسيار نمود پيدا كرده بدون دارو و إز راه روانكاوي قابل درمان است ؟
       
      پاسخ:

      اگر تشخیص روانپزشک درست باشد(دقت کنیدکه ابتدا من تاکیدم را برتشخیص درست گذاشتم)بیش فعالی کشف جدیدی نیست والبته مساله بغرنجی نیست و دارودرمانی درکنار رفتاردرمانی(نه روانکاوی)وآموزش خانواده میتواند ازبوجودآمدن مشکلات بزرگسالی جلوگیری کند.نگرانی همسرشما متاسفانه موضوعی طبیعی وبازمتاسفانه ازعدم آگاهی افراد درباره داروهای روانشناختی نشات میگیرد.کمی مطالعه درباره این اختلال به شما می آموزد که دارو اعتیاد آورنیست وموثرترین راه درمان بی توجهی دراین کودکان مصرف دارو است.دارو،ناقل عصبی که دراین افرادبه میزان کم وجود دارد به حد مطلوب میرساند وبرای مدت زمان محدودی (حدود3تا4 ساعت تاثیر دارو)باتوجه به دوز دارو به این کودکان کمک میکند که تمرکز بیشتری برمسایل داشته باشند، چنانکه کودک درسهایش راراحتتر یادمیگیرد، ازناراحتی واضطراب وفشارهای روانی ناشی از مشکلات آموزشی دور بوده واز مورد تنفر بودن دیگر کودکان(بدلیل تکانشی عمل کردن در روابطشان وبهم زدن بازی همسالان ) و درگیری مداوم وسرزنش پدر ومادر در امان باشند.درمان درکودکی خطرات بعدی بزرگسالی که شاید تبدیل به وقایع ناخوشایندی برای زندگی خود فرد واطرافیانش میشود رانیز کنترل خواهد کرد.بنابراین دارو اولین رکن درمان این اختلال است.نگران نباشید وبا مطالعه کتابهای ساده دراین زمینه اطلاعات خود را گسترش دهید وبجای نگرانی وارد حیطه عمل شوید.
      منبع
  • فرزندم از تنها ماندن خیلی می‌ترسه
    • پرسش:
      چندی پیش که منزل نبودیم دزد به خانه مان زد، بعد از آن راه های  ورود به منزل را محکم کردیم،( حفاظ  کشی )ولی پسر 4 ساله ای دارم که به خاطر اون جریان بعد زمان حدود. 1 سال که گذشته  خیلی. از تنها ماندن و تنها خوابیدن واهمه دارد در صورتی که قبلا در اتاقش تنها میخوابید ویا به اندازه رفتن چند دقیقه ای مثلا رفتن به خانه همسایه در خانه میماند ولی الان به اندازه یک دستشویی رفتن هم طاقت تنهایی ندارد و گریه میکند. ،چه باید کنم، هرچه هم برایش توضیح میدهم که هیچ راهی برای ورود دزد نیست بازهم میترسه

      پاسخ:

      اولین اقدامی که میتوانید در مورد فرزندتان انجام دهید این است که به او کمک کنید تا هیجاناتش را برون ریزی کند ودر مورد احساساتش درباره ان اتفاق برای شما صحبت کند.به هیچ عنوان ترس هایش را مورد تمسخر یا تنبیه قرار ندهید و به او این اطمینان را بدهید که حامی و محافظ او هستید، حتی میتوانید از او بخواهید د ر مورد نگرانیهایش نقاشی بکشد با این طریق میتوانید به محتوای نگرانی ها و فکرهایی که در این زمینه دارد بیشتر پی ببرید و بعد در مورد جزئیات نگرانیهایش با او صحبت کرده و البته در این مرحله سعی کنید با مراجعه حضوری به یک روانشناس از ایشان در این زمینه کمک بخواهید.
      منبع
  • پسرم لجباز و پرخاشگر شده
    • پرسش:
      من 29 سالمه ي پسر 5 ساله دارم كه به نازگي از من تنفر پيدا كرده وقتي با اون حرف ميزنم بي حوصله است و به حرفهايم گوش نميدهد <پرخاشگري و لجبازي ميكند ؛بهانه هاي الكي ميگيرد و گريه ميكند به بازي و خريد كادو هم متوسل شده ام فايده نداشته است .حتي چندين مرتبه تهديد كردم كه ديگه به خونه برنميگردم اما اعتناي نميكند ،حتي به رابطه من و پدرش حسادت ميكند ما از اول زندگي توي ي ظرف غذا ميخورديم اما اصرار ميكند من جدا بايد غذا بخورم و اون با پدر ش بايد غذا بخورد حتي شبها اصرار دارد بايد وسط ما بخوابد ديگر از رفتارش خسته شده ام بارها جلوي جمع بمن پرخاشگري كرده با اينكه من چندين سال است كه شاغلم اما اين رفتار حدود يك هفته است كه از او ميبينم .
       
       پاسخ:
      کودکان تا ٧ سالگی فقط هوش وحس وتخیل دارن و از ٧ سالگی به بعد تعقل اضافه میشه
      و بچه ای که تعقل نداره  رو بهتره کنترل نکرد, بلکه محیط رو باید کنترل کرد.باید با بچه یک قرارداد رفتاری ببندیم و براش تعریف کنیم کودک باید برای داشتن هر چیزی تلاش کنه.
      وقتی سر کودک داد میزنیم پیام غیرمستقیمی ،که کودک صد در صد متوجه میشه, اینه که من تونستم پدرمو کنترل کنم و این رفتارش ادامه پیدا می کنه.
      در رابطه رفتار با کودک جدول ستاره ها خیلی خوب جواب میده.جدولی تهیه کرده و هر کار خوب کودک رو یادداشت کرده و یک ستاره بهش میدیم بعد از چند روز ستاره هارو شمرده و یه جایزه کوچولو براش میگریم.فقط روی کارهای مثبت تکیه کرده و کارهایی و که به نظرمون خوب نمیاد و بهش توجه نمیکنم

      خاله بازی و اجرای نمایش عروسکی هم در این سن و سال مفیده.
      و آموزش مسولیت پذیری به کودک خیلی مهمه

      بهتر از فنون خاموش سازی،یعنی بی توجهی به کودک که البته زمانش باید کم باشه مثلا 10 دقیقه و همون سیستم پاداش دهی (جدول ستاره) که گفتم استفاده کنید.
      و البته در برابر حرف گوش نکردن های اون خشمگین و عصبانی نشوید و در واقع خونسردی خودتون رو حفظ کنید.
      در زمانیکه اوضاع آروم شد با کودک صحبت کنید و بهش بفهمونید که اون رو دوست دارید ولی از بعضی از رفتارهاش ناراحت هستند مثلا نباید بگیم دیگه دوست ندارم یا اینکه تو بچه بدی هستی بلکه باید به‍ش بفهمونیم که ما از اون رفتاری که انجام داده نا هستیم و میتونه جبران کنه
      تشویق کردن رو هم نباید فراموش کرد
      قطعا کودکان ما در کنار لجبازیشون ویژگی های مثبتی هم دارن
      گاهی اوقات ما فقط نیمه خالی لیوان رو میبینیم
      بهتره که در برابر کار خوبی که انجام داده حالا هرچند کوچولو تشویق بشه و بهش بفهمونیم این کارش چقدر مارو خوشحال می کنه.

      جمع بندی:
      ارتباط کلامی خوبی با کودک برقرار کنید،زمان بیشتری اختصاص دهید،تنبیه بدنی نکنید،برای تنبیه از بی اعتنایی در حد چند دقیقه استفاده کنید،در مورد رفتارهایش زمانی که سرحال است بااو صحبت کنید.

      منبع
  • فرزندم برای رسیدن به‌خواسته‌اش جیغ می‌زند
    • پرسش:
      دخترم دو سال وهفت ماه دارد  ،وبا اینکه کامل میتواند صحبت کند وقتی چیزی بر خلاف میلش باشد یا خواسته ای  داشته باشد که به ان نرسد مکرر جیغ میزند در این مواقع باید چه رفتاری داشته باشم؟معمولا وقتی خواسته ای دارد باصدای بلند عنوان میکند ،در مواقعی که به مشکل میخورد بجای تلاش برای حل مشکل گریی میکند وباجیغ کمک میخواهد  مثلا هنگامیکه نمیتواند جورابش را دراورد گریه میکند وجیغ میزند برای مقابله با این رفتار چه باید کرد ؟

      پاسخ:

      دوست عزیز ،در واقع اکثرکودکان ،2 تا 5ساله هر از گاهی به درجات متفاوتی کنترل خود را از دست داده و شروع به بدرفتاری هایی نظیر گریه و زاری ،جیغ و فریاد زدن ،پای به زمین کوبیدن و یا خود را به زمین انداختن می کنند .اساسا بدخلقی نوعی رفتار ناپخته در برابر خشم و عصبانیت است و کودکان در در حالت دست به چنین واکنشی می زنند :
      -ابراز ناراحتی یا مقاومت در برابر ناتوانی یا بی میلی در انجام کاری
      – تاکتیکی برای به دست اوردن و رسیدن به خواسته خود.
      به صورت کلی در مواجهه با بد خلقی کودک بایستی قبل از هرچیز دو مسله مهم را همیشه به خاطر سپرد
      1-خونسردی خود را حفظ کنید،مهم ترین الگوی تربیتی کودکان شما هستید و اگر شما نتوانید عصبانیت خود را کنترل کنید چگونه انتظار دارید او از شمابیاموزد.
      2.هرگز تنبیه فیزیکی نکنید و کودک را سرزنش یا توهین نکنید.
      با توجه به اینکه فرزند شما در دوره سنی مهمی قرار دارد و نوع رفتار شما بسیار اثر گذاراست ،در صورت تمایل می توانید از پکیج اموزشی راهکارهای مقابله با لجبازی کودکان ،اینجانب ،که یا به صورت کارگاه برگزار میشود و یا به صورت جلسات مشاوره استفاده نمایید.
      منبع
  • فرزندم خیلی بد غذاست
    • پرسش:
      دخترم ١٢ ماهشه و موقع غذا خوردن خيلي اذيت ميكنه بايد حتما حواسش به يه چيزي پرت بشه تا غذا بخوره و همچنين اگه چيزيو بخواد تا بهش ندم يه قاشق هم نميخوره و سرشو برميگردونه ،نميدونم چجوري با اين رفتارش برخورد كنم ممنون ميشم اگه راهنماييم كنين
       پاسخ:

      دوست عزیز گفتار خوب و حسن رفتار و كردار در خانواده موجب ثبات شخصیت و رفتارهای منطقی و صحیح در كودك می شود ، محیطهای متشنج و عصبی خانواده آثار زیان بخشی بر روح و روان كودك می گذارد كه بدون شك در عادات و رفتار تغذیه ای آنان نیز اثر منفی خواهد گذاشت.
      در این میان سلامت روانی مادر نقش عمده ای دارد. اضطراب ، افسردگی و یا رفتارهای وسواسی او می تواند باعث كم اشتهایی یا بی اشتهایی و بدغذایی كودك شود و بسیاری از مشكلات رفتاری ، خلقی ، تغذیه ای كودكان را ایجاد نماید.
      هنگام غذاخوردن كودك باید محیط را برایش دلپذیر كنیم.
      ‌● چگونه؟
      ▪ محل، زمان و نحوه غذا دادن به كودك
      كودك باید غذا را سر میز و یا سر سفره خانواده، در محیطی تمیز، آرام، دوستانه، راحت ، مطمئن و خوشایند صرف كند تا ضمن اینكه از غذا خوردن همراه دیگران لذت می برد طرز غذا خوردن و نحوه استفاده از قاشق، چنگال و لیوان را نیز بیاموزد.
      بهتر است كودك را به جای اجبار، تشویق به غذا خوردن كرد. علاقه به غذا خوردن زمانی بوجود می آید كه غذا بصورت جالبی ارائه شود و كودك ببیند كه دیگران هم غذاهای متنوع یا جدید را با لذت می خورند. ضمناً غذا باید به شكلی باشد كه خوردنش برای كودك آسان باشد. مثلاً گوشت چرخ كرده را بهتر از گوشت تكه ای می پذیرد یا قطعات كوچك سیب زمینی یا هویج پخته شده یا لقمه های كوچك غذا را با میل و رغبت می خورد.
      در ابتدا كودك ۱ تا ۲ ساله ممكن است برای گرفتن یا برداشتن غذا از انگشتانش استفاده كند ولی بتدریج می تواند در گرفتن قاشق، چنگال و لیوان مهارت پیدا كند. ظرف غذا باید كوچك و كمی گود باشد تا غذا از آن بیرون نریزد . قاشق و چنگال و لیوان هم باید كوچك ، سبك و طوری باشد كه كودك به راحتی آنرا بردارد و نگهدارد. بهتر است از قاشق و چنگال و بشقاب نشكن استفاده شود و از قاشقی كه او را به یاد قاشق دارو می اندازد استفاده نكرد. كودك را به ویژه در شروع غذا كه گرسنه است، باید تشویق كرد تا علیرغم ریخت و پاشی كه می كند خودش غذا بخورد این كار را یاد بگیرد و مهارت و اعتماد به نفس پیدا كند، سپس وقتی خودش از خوردن خسته شد و یا در ضمن آنكه خودش غذا می خورد او را كمك كرد.
      ▪ ساعات برنامه غذایی را خیلی عوض نكنید.
      ▪ مراقب باشید كه زمان غذا خوردن، كودك خیلی گرسنه و یا خیلی خسته نباشد.
      ▪ سعی كنید میان وعده ها را 1/5 تا ۲ ساعت قبل از وعده اصلی غذا بدهید.
      ▪ بهتر است میان وعده ها خیلی شیرین حجیم یا چرب نباشند تا اشتهای كودك برای وعده اصلی غذا، باقی بماند.
      ▪ برای دسر یك ماده شیرین انتخاب كنید و آنرا بلافاصله بعد از غذا به او بدهید كه جزو غذا به حساب بیاید.
      ▪ اگر غذای جدیدی به او می دهید كه از خوردنش امتناع می كند تعجب نكنید آنرا همراه با غذایی كه دوست دارد مثل برنج یا نان یا سیب زمینی به او بدهید.
      ▪ غذاها را خیلی زود به زود و بر اساس تمایل او عوض نكنید .
      ▪ هنگام غذا دادن دعوا نكنید ، داد و قال راه نیندازید و برای خوردن غدا جایزه تعیین نكنید.
      ▪ بگذارید در مورد سیر شدنش خودش تصمیم بگیرد، اگر در یك وعده مقدار كمتری خورد مسلماً در وعده دیگر یا روز دیگر جبران می كند.
      در سن یك تا دو سالگی با توجه به مراحل تكامل كودك، شما انتظار نداشته باشید كه هنگام غذا خوردن خیلی تمیز و مرتب باشد . این مرحله ریخت و پاش بتدریج بهتر می شود. برخی كارهای او را مانند پرت كردن غدا ، بازی كردن هنگام غدا خوردن و … را می توان با آرامش و ملایمت و بتدریج محدود كرد. بسیاری از رفتارهای غذایی آرام آرام با بزرگ شدن كودك عوض می شوند.
      منبع
  • دخترم مسئولیت کار و درسشو به عهده نمی‌گیره
    • پرسش:
      دختر 8 ساله ای دارم که هر کار رو به عهده ش می ذارم کاری میکنه که پشیمون شم.برای تکلیف مدرسه هم که دیگه هیچی …عاجزم کرده اگر بخواد اینقدر خوش خط مینویسه و زود یاد میگیره ولی معمولا نمیخواد .خیلی راه ها رو امتحان کردم نتیجه نگرفتم.بیشتر تمایل داره پای تلویزیون بنشیه و یا ولو شه یا بازی کنه تا درس بخونه.اگر کمکم کنید ممنون میشم.
       
      پاسخ:

      مادر گرانقدر راهکاری که پیشنهاد بنده است کلی است بدون در نظر گرفتن دیگر مسائلی که شاید وجود دارد و بدون دیدن فرزندتان میدهم:

      فعالیت‌های کلاسی
      قسمت بزرگی از ایجاد انگیزه در دانش‌آموزان برعهده معلم است و از جمله کارهایی که معلم می‌تواند برای تشویق کودکان به درس‌خواندن انجام دهد، این است که کارهای کلاسی را طوری پیش ببرد که انجام آنها حالت خودپاداشی را در دانش‌آموزان به وجود بیاورد. مثلا کارهایی که دانش‌آموزان می‌توانند به‌خوبی از عهده آن برآیند. ایجاد فضای رقابتی در کلاس از جمله کارهای دیگری است که معلم می‌تواند برای تشویق دانش‌آموزان به درس خواندن انجام دهد البته این فضای رقابتی باید طوری باشد که در دانش‌آموزان ایجاد استرس و اضطراب نکند.

      برای فرزندتان خرده هدف ایجاد کنید
      والدین می‌توانند با انجام کارهایی به پیشرفت وضعیت درسی فرزندان‌شان کمک کنند. آنان باید انتظارات بالا ولی واقع‌بینانه از فرزندان‌شان داشته باشند و به آنها کمک کنند تا خرده هدف‌های قابل انجام برای خود به وجود بیاورند، در این مورد پدر و مادرها باید به فرزندان‌شان در رسیدن به این خرده هدف‌ها کمک کنند. سعی کنید تا حس انگیزه درونی را در فرزندتان قوی کنید به گونه‌ای که به خود اعتماد کند و خودش به تنهایی به دنبال راه‌حل مسایل بگردد. از جمله کارهایی که والدین و معلمان می‌توانند برای افزایش انگیزش درونی دانش‌آموزان انجام دهند کم رنگ کردن اهمیت نمره و پررنگ کردن اصل یادگیری است.

      وعده‌های کوتاه‌مدت
      به طور کلی برای ایجاد رفتارهای خاص باید این مساله را در نظر بگیریم که رفتارهای مطلوب را تشویق کنیم و رفتارهای نامطلوب را نادیده بگیریم. این‌گونه رفتارها برای کشیدن کودکان به سوی درس خواندن می‌تواند به این صورت باشد که هرگونه رفتاری که به درس خواندن کودکان کمک می‌کند تشویق شود و در جواب، رفتارهای مطلوب کودکان نیاز به پاسخ مثبت و فوری دارد. برای مثال اگر به فرزندتان بگویید: «اگر امسال شاگرد اول شوی آن چیزی که دوست‌داری را برایت می‌خرم» قولی طولانی مدت است و ایجاد انگیزه بالا نمی‌کند، بنابراین به خاطر داشته باشید که برای ایجاد انگیزه در کودکان ابتدا باید خرده هدف ایجاد کنید مثلا «اگر امروز درست را خوب بخوانی این کار را برایت انجام می‌دهم.» این روش تشویقی در کلاس‌های درس هم می‌تواند انجام شود از این رو والدین باید ارتباطی فعال با معلمان داشته باشند. یکی از نکات مهمی که والدین باید رعایت کنند این است که هیچ موقع از درس خواندن به عنوان وسیله‌ای برای تهدید استفاده نکنند چون این پیام را به دنبال دارد که درس خواندن ذاتا یک مساله منفی است و اگر کودک مرتب بخواهد درس خواندن را با کاری مثل کارتون تماشا کردن مقایسه کند درس خواندن به موضوعی بسیار انزجارآور تبدیل می‌شود. بدین‌ترتیب درس خواندن باید در بهترین شرایط انجام شود تا خود یادگیری درس باعث لذت بردن کودک شود و تنها به جهت رفع تکلیف انجام نشود.
      اهمیت زمان را به کودک‌تان بیاموزید
      سعی کنید تا به کودک‌تان مدیریت زمان را بیاموزید تا از طولانی شدن انجام تکالیف جلوگیری کند و زمان‌هایی را نیز در بین درس خواندن استراحت کند تا خسته نشود. والدین می‌توانند زمان‌هایی در بین درس خواندن کودک و موقع استراحت به او انرژی دهند، برای مثال ۱۰ دقیقه استراحت ما بین درس خواندن از ایجاد خستگی و انزجار کودک جلوگیری می‌کند.
      انگیزه درونی و بیرونی
      شما باید بسته به انگیزه درونی فرزندتان او را تشویق کنید، اگر کودکی به صورت خودکار و خودجوش علاقه وافری به درس خواندن دارد تشویق زیاد والدین انگیزه درونی فرزندشان را کم می‌کند و او را وابسته به چنین تشویق‌هایی می‌سازد ولی اگر کودک انگیزه درونی کمی دارد باید در او انگیزه بیرونی بیشتری ایجاد کنید که همان تشویق‌ها و پاداش‌ها هستند. زمانی که کودک در مسیر درست درس خواندن. قرار گرفت سعی کنید تا انگیزه درونی را افزایش دهید تا کودک خود از درس خواندن و یادگیری لذت ببرد بنابراین تشویق و پاداش برای همه کودکان به یک شکل و اندازه نیست.
      برای فرزندتان برنامه‌ریزی کنید
      درگیر بودن والدین در فرآیند آموزش کودکان مساله‌ای پیوسته است و باید همیشه برقرار باشد. با توجه به نیاز ذاتی کودکان به نظم، مساله درس خواندن نیز باید با برنامه خاصی انجام شود. محیط آرام و بدون سرو صدا اولین گام برای فراهم آوردن فضایی سالم برای درس خواندن فرزندان است که باید از هرگونه تنش و مسایل که تمرکز کودک را به هم می‌زند و حواسش را پرت می‌کند به دور باشد. دومین قدم ایجاد یک برنامه روزانه مطالعه و دیگر فعالیت‌هاست. درس خواندن، تماشای تلویزیون، ورزش کردن و دیگر فعالیت‌ها باید دارای نظم و روال خاص و البته ساعت مشخص باشند. به فرزندتان اجازه دهید تا در انتخاب خواندن درس‌ها کنترل داشته باشد و از او بخواهید تا به عنوان معلم درس را به شما آموزش دهد.
      راهکارهای وی‍ژه برای کودکان خاص
      اگر کودک‌تان با مشکل یادگیری روبه‌رو است از برخورد عاطفی و هیجانی پرهیز کنید و با متخصص و معلمش مشورت کنید. والدین کودکانی که دچار اختلال یادگیری یا پیش‌فعالی هستند باید با مراجعه به مراکز این مشکلات را رفع کنند. روان‌شناسان برای کودکان راهکار‌ها و اصلاحات رفتاری را آموزش می‌دهند تا این کودکان بتوانند در کنار دیگر دانش‌آموزان به تحصیل ادامه دهند. این راهکارها بعد از آموزش توسط والدین نیز قابل اجرا است. از جمله روش‌هایی که به کودکان پیش فعال آموزش داده می‌شود روش خودسخنوری است به این صورت که کودکان با صدای بلند همراه با متخصص نحوه انجام کارها را تمرین می‌کنند و بعد این راهکار را خودشان به تنهایی اجرا می‌کنند. روش خودسخنوری به صورت گام به گام انجام می‌شود و کودکان این راهکار را می‌آموزند.

      همه کودکان مثل هم نیستند
      مساله تنظیم فعالیت کودک از جمله مسایل مورد اهمیت دیگر است، تمام کودکان به یک زمان مشخص برای درس خواندن نیاز ندارند ولی همه کودکان به بازی، خواب، استراحت کافی و فعالیت‌های مفرح نیاز دارند. تعیین زمان کلیه فعالیت‌های کودکان موضوعی است که به دقت کافی نیاز دارد. کودکان در سنین مختلف به زمان خواب متفاوت احتیاج دارند ولی معمولا در یک محدوده سنی بعضی از کودکان به خواب بیشتر یا کمتر احتیاج دارند. علاوه بر نیاز خواب که در همه کودکان به یک اندازه نیست مدت زمان درس خواندن هم در همه کودکان یکسان نیست. هر کودکی با توجه به خلقیات، شخصیت، هوش و دیگر فاکتورها زمان خاصی برای درس خواندن لازم دارد که باید در نظر گرفته شود. اگر کودکی به اندازه خاص زمان درس خواندن دارای عملکرد خوبی است، این زمان نیاز به اصلاح ندارد ولی اگر عملکرد خوبی ندارد این زمان باید تغییر کند.

      فعالیت بدنی را فراموش نکنید
      والدین می‌توانند فعالیت‌های دیگر را بسته به علاقه کودک تنظیم کنند ولی باید به این نکته توجه کنند که زمان کافی از فعالیت‌های بدنی در برنامه کودک در نظر گرفته شود. تمامی وقت استراحت نباید به تماشای تلویزیون اختصاص داده شود چون کودکان فعالیت بدنی کافی نخواهند داشت بنابراین در رشد بدنی دچار مشکل خواهند شد.

      اصلاحات رفتاری
      از جمله اصلاحات رفتاری کودکان که توسط والدین قابل اجرا است اصلاح تغذیه کودک است. هرگونه اصلاح رفتاری از تشویق و پاداش مجزا نیست، در مورد تغذیه چون والدین آن را تهیه می‌کنند باید این مساله را در نظر بگیرند که کودکان از چیزهایی تغذیه می‌کنند که در دسترس‌شان وجود دارد به همین دلیل توصیه می‌کنیم تا از خرید خوراکی‌هایی که ارزش غذایی ندارند و باعث بروز چاقی در کودکان می‌شود جلوگیری کنند. نحوه تغذیه یک عادت است که از ابتدای تولد باید به آن توجه داشت، اگر کودکان را عادت دهید که تغذیه سالم و درست داشته باشند آنها این عادت را درونی می‌کنند و احتیاجی به اصلاح تغذیه و رژیم‌های غذایی پیدا نمی‌کنند. الگوبرداری کودکان از نحوه تغذیه والدین اهمیت بسیاری دارد. در مورد مضرات تنقلات غیرسالم با فرزندان‌تان صحبت کنید و عواقب تغذیه ناسالم را برایشان توضیح دهید.
      رفتارهای فرزندتان را که مورد نظر شما نیست نادیده بگیرید و در مواقعی که لازم است با محرومیت فرزندتان از انجام فعالیت مورد علاقه‌اش در مدت زمانی خاص او را تنبیه کنید.

      منبع
  • دخترم شدیداً رو من حساسه
    • پرسش:
      ﺩﺧﺘﺮﻣﻦ ۲ﺳﺎﻝ ﻭﻫﺸﺖ ﻣﺎﻫﺸﻪ ﻭﺷﺪﯾﺪﺍ ﺭﻭ ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺳﻪ.ﻫﺮﮐﺴﯽ ﻣﯿﺎﺩﺑﺎﻣﻦ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﻪ ﻣﯿﺎﺩﻣﯿﮕﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺧﻮﺩﻣﻪ .ﯾﺎﺳﺮﺵ ﻭﻣﯿﻨﺪﺍﺯﻩ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﻬﺮﻣﯿﺮﻩ.ﺣﺘﯽ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺣﻖ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﭘﯿﺸﻢ ﺑﺸﯿﻨﻪ ﻭﺩﺳﺘﻤﻮ ﺑﮕﯿﺮﻩ ﯾﺎﺑﺒﻮﺳﻪ.ﻣﻦ ﺷﺎﻏﻠﻢ ﻭﻧﺼﻒ ﺭﻭﺯﻫﻢ ﭘﯿﺸﺶ ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﯿﮑﺎﺭﮐﻨﻢ.ﻣﻤﻨﻮﻥ ﻣﯿﺸﻢ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯾﯿﻢ ﮐﻨﯿﺪ.
       
      پاسخ:

      براساس اصل آسیب شناسی سه نکته ی اساسی را اگر ما بتوانیم در هر اقدام رعایت بکنیم طرح ما موفق خواهد بود هرچند که نقص هایی هم داشته باشد.
      1. چه کار بکنیم که آسیب به وجود نیاید.
      2. چه کار کنیم آسیب به وجود آمده را حل بکنیم.
      3. اگر نمی توانیم آسیب را حل بکنیم چه کار بکنیم که زمینه ی ایجاد آسیب در آینده نشود.
      و اگر این سه نکته ی کلیدی در تمام مراحل درمان مد نظر باشد اطمینان بر عدم آسیب را به ارمغان خواهد آورد.

      پس آنچه مهم است بر اساس تحلیل رفتار متقابل هر آنچه ما انجام می دهیم یا احساس است یا رفتار و یا هردو . و آنچه منبع آن است که به وجود می آورد . یا یک فکر یا یک خاطره  یا عوامل بیرونی یا عوامل درونی و آنچه باعث شکل آن می شود نیاز است اگر نیاز برآورده شود می خندم بوس می کنم . دعوت می کنم و… اما اگر نیاز بر آورده نشود . داد میزن / فحش می دهم / پرت می کنم / قهر می کنم / بهانه می گیرم و…

      نکاتی که قابل توجه شماست

      1/ روی شما حساسه

      2/هرکس با من صحبت می کنه

      3/ مامان خودمه

      4/ قهر میره

      5/ شوهرم پیشم بشینه

      6/دستمو بگیره یا بوس کنه

      همه ی این موارد یک طرف  این مورد آخر هم یک طرف

      7/شاغلم + نصف روز هم پیشش نیستم .

      من مورد 7/ را با یک نگاه دیگر می نویسم

      شاغلم= نصف روز در خانه نیستم+ موقعی وارد خانه می شوم به مکان شغل جدید می روم = آشپزخانه + پخت و پز+ نظافت + محل جدید . استراحت ، به علت نیاز فیزیکی +درونی + بیرونی ؟؟؟ مکان بدی شغل =آماده برای ورود همسر + تلفن شامل مامان دوستان کاری  فامیل و…

      مجدد محل شغل جدید آشپزخانه = شام +نظافت + تلویزیون و…

      آنچه بسیار مهم است نوع برنامه ریزی کاری و عملکردی شما است که هیچ اطلاعی نداریم . من از زاویه دیگر نگاه می کنم.

      ورود به خانه = برنامه بازی با دخترم ؟ گرسنه اش است غذا دادن به دخترم؟ خوابش می آید خواب کردن روی پا / توی بغل / قصه و لالایی ؟

      حالا محل کار جدید آشپزخانه = تا زمانی او خوابه . بیدار شد محوریت او . گرسنه است؟ عصرانه ؟ میوه ؟ بازی چه بازی ؟ بازی من می گم یا او می گه؟ یا بودو تلویزیون ببین ؟ و…

      نیاز عاطفی فرزند تا 5 سالگی به فضای خونه و مادر در اینجا نمی توان توصیف کرد . جدایی شما از فرزند و نگرانی هایی که برای از دست دادن شما وجود دارد . از عوامل اصلی در طرح مسئله ی شماست . که تحلیل آن با سوال جواب یا حضوری دریافت خواهد شد .

      تازه فرزند شما کجاست  در نبود شما مهد ؟ پدر بزرگ مادر بزرگ ؟ و… واقعا خیلی پارامتر ها است که برای جواب شما باید دیده شود و تحلیل گردد. من آنچه برای خود ردیف کردم شاید همه غلط و اصلا با موقعیت شما جور نباشد . مسائل شما یک جور دیگه باشد شما را خواستم توجه بدهم که نگاه هاتون را باید عوض کنید و آنچه را تا به حال ندیدید ببینید تا بتونید نتیجه دریافت کنیم.

      پس با توجه به بیان شما با توجه به مسئله پیش آمده باید نوع عملکرد ما تغییر تا از این مرحله بحرانی به سلامت و بدون به وجود آوردن آسیب گذر کنیم. باید تحلیلی رفتار نماییم./صبر / برنامه ریزی / اطلاعات در خصوص نیاز های فرزند/ دانش افزایی/اولویت بندی در آنچه با توجه به موقعی و شرایط فرزند باید انجام بدهم داشته تا آسیب را به وجود نیاوریم .

      بدانید پایه های حرمت نفس فرزند تا 36 ماهگی شکل می گیرد . شادمان باشید . زمان بگذاریم و این مصرع را سر لوحه کنید .

      توانا بود هرکه دانا بود. توانایی شما در دانستن است و در این فضا مجازی امکان تفهیم مسئله به صورت یک طرفه که نمی دانیم آیا همان چیزی که من می خواستم به شما انتقال دهم آیا همان دریافت شده یا نه ؟ که اگر اشتباه دریافت شده باشد آسیب بزرگ است . پوزش زمان بیشتر در اختیار نیست.

      منبع
  • برادر زادم دستشویی نمیره
    • پرسش:

      برادرزاده ای 6 ساله دارم که به علت جدایی برادرم از همسرش با خانواده پدرم زندگی میکنه.وقتی ادرار داره دستشوییمیره. اما وقتی مدفوع داره دستشویی نمیره و میگه میترسم و توی شورتش میریزه.از یک ماهگی با پدر و مادرم زندگی کرده و اصلن مادرشو ندیده و الان فکر میکنه مادرش مرده چون مادرش هیچ وقت نخواسته اون رو ببینه.

      پاسخ:

      بی اختیاری مدفوع گاهی خشم پنهان شده کودک  نسبت به والدین و اطرافیان است و جدایی والدین این مسئله را تشدید می کند برای بررسی بیشتر ارجاع به روانشناس بالینی توصیه میشود . وضیت ابتلای کودک به یبوست هم  بررسی شود

      ﻧﮑﺎﺗﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ :
      * ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﺍﻧﻦ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺣﺘﯽ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻧﯿﺰ ﮔﻬﮕﺎﻫﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﻋﻤﻞ ﺩﻓﻊ
      ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﺷﻠﻮﺍﺭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺍﯾﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ۳ – ۲ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ
      ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻭﻟﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﻫﻢ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ،
      ﻫﯿﺠﺎﻥ ﯾﺎ ﻧﮕﺮﺍﻧﯽ ﺍﺳﺖ.
      * ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺍﺗﻔﺎﻗﺎﺕ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻣﯽ­
      ﺷﻮﻧﺪ ، ﻫﯿﭻﮔﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺯﺩﻩ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﻤﻞ ﺩﻓﻊ ﻏﯿﺮﺍﺭﺍﺩﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻧﮑﻨﯿﺪ
      ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﺑﺎﺷﯿﺪ.

      ﺭﺍﻫﮑﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﻭﺿﻊ ﮐﻮﺩﮎ :
      ﺍﺯ ﻟﺤﺎﻅ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﺷﻮﺩ. ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺩﺭ ﭘﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﺣﺘﺒﺎﺱ
      ﻣﺪﻓﻮﻉ، ﺑﺰﺭﮒ ﻭ ﮔﺸﺎﺩ ﺷﺪﻥ ﺭﻭﺩﻩ ﺑﺰﺭﮒ ، ﺿﻌﻒ ﻣﺎﻫﯿﭽﻪﻫﺎﯼ ﺭﻭﺩﻩ ﺑﺰﺭﮒ ، ﮐﻢ ﮐﺎﺭﯼ ﺗﯿﺮﻭﺋﯿﺪ،
      ﻧﺎﻫﻨﺠﺎﺭﯼﻫﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺯﺍﺩﯼ، ﻧﺸﺎﻧﮕﺎﻥ ﺭﻭﺩﻩ ﺗﺤﺮﯾﮏ ﭘﺬﯾﺮ، ﺍﺧﺘﻼﻻﺕ ﺟﺬﺏ ﺭﻭﺩﻩ ﻭ … ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.

      ﺍﺯ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻏﺬﺍﯾﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﮐﻨﯿﺪ. ﮐﻪ ﻃﺒﻖ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﭘﺰﺷﮏ ﺍﺯ ﻏﺬﺍﻫﺎﯼ
      ﺩﺍﺭﺍﯼ ﻓﯿﺒﺮ ﺯﯾﺎﺩ ﻭ ﺩﺍﺭﻭﻫﺎﯼ ﻣﻠﯿﻦ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.

      ﺑﺮ ﺗﺮﺱﻫﺎﯼ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﺭﺩ ﻧﺎﺷﯽ ﺍﺯ ﯾﺒﻮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﮊﯾﻢ
      ﻏﺬﺍﯾﯽ ﻭ ﺩﺍﺭﻭ ﺭﻓﻊ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺮﺱ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﺷﻮﯾﺪ .

      ﺍﺯ ﭘﺲ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﻭ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺁﯾﯿﺪ . ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺍﺟﺒﺎﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼﻭ
      ﺍﻃﺎﻋﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ. ﺭﻭﺷﻬﺎﯼ ﺗﺤﺴﯿﻦ ، ﻧﺎﺩﯾﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ، ﻣﺤﺮﻭﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﻮﻗﺖ
      ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ ﻣﻔﯿﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﺑﺮﺍﯼ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﺍﺯ ۳۰ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﺮﻭﻉ
      ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ۶۰ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ ﻭ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ.

      ﺯﻣﺎﻥ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍﻣﻨﻈﻢ ﮐﻨﯿﺪ . ﻣﺜﻼ : ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺻﺒﺢ ﻭ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﻇﻬﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯﻣﺪﺭﺳﻪ
      ‏( ﺩﺭ ﺣﺪ ۱۵ – ۱۰ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ‏)
      ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ. ﻋﻤﻞ ﺩﻓﻊ ﺭﺍ ﺑﺪﻭﻥ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﮕﺬﺍﺭﯾﺪﻭ ﺭﮐﻮﺩﮔﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ
      ﮐﻨﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﺘﻮﺍﻟﯽ ﺷﻠﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﺩﻫﯿﺪ ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﺭﺍ
      ﺑﻪ ﺳﻪ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ، ﺑﻌﺪ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﻭﺯ، ﯾﮏ ﻫﻔﺘﻪ، ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻩ ﻭ… ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﺪ. ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺣﯿﻦ ﺭﮐﻮﺭﺩﮔﯿﺮﯼ
      ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﺮﺩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻧﺎ ﺍﻣﯿﺪ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻭ ﺭﮐﻮﺭﺩ ﮔﯿﺮﯼ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯿﺪ .

      ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮐﺜﯿﻒ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ، ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﮐﻨﯿﻢ. ﺧﻮﻧﺴﺮﺩ ﺑﺎﺷﯿﻢ، ﻏﺮ ﻧﺰﻧﯿﻢ ﻭ
      ﻋﻠﯽ ﺭﻏﻢ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﯿﻢ.

      ﺻﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﮐﻮﺩﮎ ﯾﮏ ﺷﺒﻪ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﻭﻧﺪ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﻣﺎﻩﻫﺎ
      ﻃﻮﻝ ﺑﮑﺸﺪ ﻭ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺷﻮﯾﺪ ﮐﺎﺭﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﻮ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﯿﺪ .

      ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ :
      ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﯾﺒﻮﺳﺖ ﻣﺰﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﯽﻫﺎ ﺑﮑﺎﻫﺪ ﻭ ﻃﻮﻝ ﻣﺪﺕ ﺩﺭﻣﺎﻥ
      ﺭﺍ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﻭ ﻭﺍﻟﺪﯾﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻋﺎﺩﺕ ﺗﻮﺍﻟﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﺳﻨﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ
      ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﻣﻌﯿﺎﺭ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮﯼ ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

      منبع
  • پسرم خیلی بازیگوشه
    • پرسش:
      پسر خیلی بازی گوش وشیطون دارم که درمنزل مدام در حال جنب وجوش هست وقتی کارتون میبیند هم زمان با تبلت بازی هم میکند وکار تون راگوش میکند  به کشتی خیلی علاقه دارد وپدرش رامجبور به گرفتن کشتی میکند وقتی که به مهمانی میرویم خیلی شلوغ و ورجه وورجه میکند وغذا در آنجا نمی خورد و مجبور میشم غذایش رابه منزل بیارم تا بخورد  مدام به خواهر 13 ساله که دارد میگه بیا بازی کنیم وچون درس دارد نمیتواند به همین خاطر پدرش که می آید شروع به شیطنت میکند تا با او بازی کند سال گذشته مهد کودک گذاشتم در آنجا هر روز آموزش چند کتاب وداشتند خیلی دوست داشت حتی در موقع بیماری دوست داشت برود امسال کلاس زبان وژمیناستیک وسفال گذاشتم اما چون در روز یک تا دو ساعت وقتش راپر میکرد راضی نبود خیلی اذیتم میکند مدام میگه حوصله ام سر رفته دوست دارد با بچه ها بازی کند وخلاصه بعضی وقتها همه از دست شیطنت هایش خسته میشویم در ضمن خیلی مهربان هم هست به نظر شما پیش فعال هست خواهرش هم یک مقدار پیش فعال بود وریتالین استفاده کرد وبهتر شد اصلا تمرکز نداشت  ممنون اگر راهنمایی کنید
       
       پاسخ:
      حوصله سر رفته یعنی چی؟ می خواهم با من بازی کنی؟ مخواهم بریم بیرون؟میوه می خواهم؟می خواهم تلویزیون ببینم؟و…. اگر پشت این کلمه نیاز هایش را ببینید بسیاری از برنامه های شما حل می شود.

      ریتالین و یا هر داروی دیگر برای کوتاه مدت شاید خوب باشد و به شما نتیجه بدهد اما از نظر آسیب شناسی مسئله باید حل شود.

      پس آنچه مهم است بر اساس تحلیل رفتار متقابل هر آنچه ما انجام می دهیم یا احساس است یا رفتار و یا هردو . و آنچه منبع آن است که به وجود می آورد . یا یک فکر یا یک خاطره  یا عوامل بیرونی یا عوامل درونی و آنچه باعث شکل آن می شود نیاز است اگر نیاز برآورده شود می خندم بوس می کنم . دعوت می کنم و… اما اگر نیاز بر آورده نشود . داد میزن / فحش می دهم / پرت می کنم / قهر می کنم / بهانه می گیرم و…

      حالا شما باید برنامه ریزی و قانون داخلی را با فرزند درست کنید و چون باهم درست کردید قابل اجراست و از طرف دیگر انعطاف پذیر . اما باید شیوه تدوین را آموزش ببینید تا صحیح پیش بروید.

      اگر فرزند شما هنوز مدرسه نرفته است زمان تابستان را از دست ندهید تا زیر ساخت ها در ورود به دبستان با توجه به ویژگی های فرزند باز سازی شود و انگ و برچسب بیش فعالی چون برادر بیش فعال بوده درست نیست زمینه آسیب در حال و آینده به وجود می آید و مهمتر اینکه با این نگاه از مسئله ی اساسی و پایه در به وجود آمدن رفتار ها غافل می شویم.

      منبع
  • دخترم موقع تمرکز دندون‌هاشو به هم فشار میده
    • پرسش:
      مادري هستم ٣١ ساله دختري دارم ٤ ساله كه مدتي ست هنگام تمركز حركاتي ميكند مثل فشار دادن دندانها و مشت كردن دست ها و خيره شدن چشمها، اين حالت به وقت تمركز كردن بيشتر اتفاق ميوفتد هنگام كتاب خواندن و ديدن تلويزيون و …خيلي نگرانم كه اين حالت ماندگار شود، ممنون ميشوم راهنمايي ام كنيد

      پاسخ:

      اگر این اتفاق قبلا نبوده است مهم این است که 1/ از کی شروع شد2/در چه زمانهایی انجام می شود دقیق یاد داشت کنید 3/ قبل از آن اتفاق چه اتفاقی افتاده است4/چه مدت زمان طول می کشد 5/ آیا یک سری از عملکرد هایی که دارد نسبت به گذشته مثلا 3ماه قبل دارد از دست می دهد یا نه 6/ مراحل رشد را بصورت طبیعی می گذراند ؟ تاخیر در رشد را داشته یا نه ؟ مسائل کودک بسیار ریز و حساس است و نمی توان سریع قضاوت کرد .باید خوب دید و بعد تحلیل کرد .
      منبع
  • دخترنوجوانم از پس اندازش بدون اطلاع من و پدرش موبایل خریده
    • پرسش:
      یک ماه پیش متوجه شدم که بی اجازه و پنهانی دخترم در اینترنت با هواداران پژمان جمشیدی در ارتباط بوده تبلت را ازش گرفتیم وديگر رمز وای فای براش نزدیم بعد یک ماه بعد پنهانی از پول خود برداشته وگوشی موبایل خرید ودوباره به کارش ادامه داده من و شوهرم همیشه با دخترم صحبت میکنیم وخوب وبد رابهش میگوییم اما متاسفانه خیلی کنج کاو هست ومی خواد از هر کاری سر در بیاورد اکثرا تو اتاقش تنهاست وخیلی به ظاهرش اهمیت میده و در بچگی پدرش خیلی سخت میگرفت با پسر بچه های فامیل بازی نکند والان که بزرگ شده بدتر شده ومی گوید اگر پسر در مهمانی باشد دخترم باید حتما دور از آنها باشد ممنون میشم راهنمایی کنید
       
      پاسخ:

      نوجوانی دوره‌ای است بسیار پر مخاطره، هم برای خود نوجوان هم برای والدین او و در این میان حساسیت‌های مراقبت از دختر نوجوان به مراتب بیشتر است
      در مورد یک دختر نوجوان طبیعی است که برای کسب آزادی‌های تازه، والدین خویش را از خود براند. اگر والدین ‌نتوانند این رفتار بی‌ادبانه ‌را تحمل کنند، احتمالا دختر نوجوان آنان در شکستن قوانین و گذر از مرزها و خط قرمزها یاغی‌تر خواهد شد. دختران نوجوان بسیار زرنگ و مکار هستند. بنابراین خوب است که به آنان تا اندازه‌ای که منطقی باشد، حریم خصوصی و آزادی بدهید.

      در کنار آزادی‌هایی که می‌دهید، به عهده شما است که از در امان ماندن وی اطمینان حاصل کنید. اکنون این سوال مطرح است که در این دنیایی که به لحاظ تکنولوژی تا این اندازه پیشرفت کرده است، چگونه می‌توانیم دختران نوجوان خویش را در امان نگه داریم؟

      ارتباط مفید و تاثیرگذار
      اگر شما بتو‌انید با دختر نوجوان خود آشکار و روشن صحبت کنید، شانس ایمن و سلامت ماندن وی را افزایش داده‌اید. شما باید برای او توضیح دهید که چرا باید پوششی که انتخاب می‌کند از روی بصیرت باشد. برایش شرح دهید که در چه شرایطی بهتر دیده می‌شود.

      دختر نوجوان شما باید از درندگانی که در شبکه‌های اینترنتی به کمین نشسته‌اند آگاهی داشته باشد و درک کند که چرا شما باید همیشه بدانید که او با چه کسانی و به کجاها رفت و آمد دارد.

      بنابراین بهتر است با دخترتان با احترام رفتار کنید و همانند یک بزرگسال با او صحبت کنید. اگر دختر شما با تمام وجود احساس کند که می‌تواند با شما در هر موردی صحبت کند و مشورت بگیرد، مطمئن باشید هر گاه که مشکلی داشته باشد به شما مراجعه خواهد کرد.

      هرگاه که راهنمایی‌های شما برای او کارآیی لازم را نداشت و به نظر او مسخره رسید سعی کنید خود را به روز کرده و دیدگاه‌های خویش را ارتقا دهید.

      در مورد تلفن همراه و اینترنت در این سن
      والدین باید کنترل کنند که دختر نوجوان‌شان تلفنی با چه کسانی ارتباط دارد. حتی هر از گاهی لازم است کامپیوتر یا گوشی دخترتان را چک کنید ببینید به چه سایت‌هایی سر می‌زند یا اگر عضو شبکه‌های اینترنتی است، صفحه مربوط به او را مرتب چک کنید و تصاویر، پیام‌ها و کسانی را که در لیست دوستانش هستند دائم کنترل کنید تا مطمئن شوید که او در ارتباطات شبکه‌ای‌اش در امان است. منطقی است که شماره‌های ناشناس روی تلفن همراه او را نیز مورد بررسی قرار دهید.

      در مورد بیرون رفتن
      قطعا تصدیق می‌کنید که نمی‌شود دختر نوجوان را در کل دوران نوجوانی‌اش در خانه نگه داشت. او می‌خواهد که با دوستانش بیرون برود و از شما اجازه می‌خواهد که با دوستانش قرار و برنامه بگذارد. این بیرون رفتن‌ها ایرادی ندارد به شرط اینکه شما دقیقا بدانید که با چه کسانی بیرون می‌رود و کجا می‌رود.
      وقتی بیرون می‌رود حتما یک تلفن همراه در اختیار او بگذارید تا در صورت بروز مشکل بتواند با شما تماس بگیرد و شما هم در صورت نیاز بتوانید به راحتی به او دسترسی داشته باشید.
      اطمینان حاصل کنید که به اندازه کافی برای گرفتن تاکسی یا خرج‌هایی از این دست، پول همراه داشته باشد. در کل او نباید هیچوقت در شرایطی قرار گیرد که دچار تشویش و اضطراب شود. بد نیست که از او بخواهید مرتبا شما را در جریان بگذارد که به کجا می‌رود زیرا دختران نوجوان از ترس مخالفت‌های والدین، معمولا در مورد بیرون رفتن هایش دروغ می گویند. همچنین برای اشتباهات و قانون شکنی‌هایی که می‌کنند، باید تنبیه شوند. اما تنبیهات دوران کودکی اکنون مناسب حال آنها نیست. پس باید از نوعی تنبیهات که بتواند آنها را ترغیب به پیروی از قوانین کند، کمک گرفت.

      در این سنین شاید محروم کردن آنان از بیرون رفتن کارآمد باشد چون دختران نوجوان خیلی به بیرون رفتن با دوستان خود علاقمند هستند. ضبط کردن تلفن همراه و لپ تاپ شخصی آنان هم می‌تواند موثر واقع شود.

      فقط به خاطر داشته باشید که دختر نوجوان شما باید آزادی، اعتماد و خلوتی را که آرزوی آن را دارد کسب کند. اگر او اصرار داشت که مثل کودکان عمل کند قطعا نمی‌تواند و نباید از آزادی‌هایی همانند آزادی‌های بزرگسالان برخوردار باشد. و نه آن آزادی که به راحتی بتواند در این سن بیرون رفته و برای خودش گوشی تهیه کند، نقش پدر هم در این رابطه باید پررنگ شود و ایشان را هم در جریان بحران سنی همسرتان قرار دهید و در صورت لزوم با همدیگر از کتابهایی در این زمینه استفاده نمایید.

      منبع
  • فرزندم بخواد بازی کنه يا جايی بره حتما بايد دست منو بگيره
    • پرسش:
      بچم خيلي بي قراره،بخاد بازي کنه يا جايي بره حتما بايد دست منو بگيره اگه نرم گريه ميکنه عاشق بيرونه تو خونه واي نمياسته بچم 21ماهست
       پاسخ:

      مادر گرامی , اکثر کودکان هنگام جدایی یا دوری از مادر (مراقبت کننده اصلی) احساس ناراحتی و اضطراب می کنند. این ناراحتی و اضطراب در بین سنین 8 ماهگی تا 3 سالگی طبیعی است و اضطراب جدایی نامیده می شود که البته گذر از این مرحله با توجه به خلق و خوی کودک و مهارت های فرزند پروری والدین متفاوت می باشد. در این سنین بهتر است مادر فرزند خود را بیش از حد تنها نگذارد، اما از آنجایی که در خیلی از موارد این امر امکان پذیر نمی باشد، لذا بهتر است زمانی را که در کنار کودک خود هستید، وقتتان را به اندازه کافی به او اختصاص داده، با او بازی کرد و نیازهای او را بر آورده نمایید.

      همچنین توجه به نکات زیر میتواند به شما و کودک دلبندتان کمک کند :
      ۱ ) زمانی که کودک شما با بچه های دیگر دوست می شود و بازی می کند، در میهمانی ها از شما جدا می شود و شب را به تنهایی در اتاق خودش می خوابد، او را تشویق و از او تعریف کنید. تشویق شما می تواند کلامی باشد و هزینه ای برای شما در برنداشته باشد: «آفرین، چقدر بلند سلام دادی، مامان بزرگش! دیشب سامان تنها روی تخت خودش خوابیده و…»
      ۲ ) او را با بچه های دیگر که ارتباط بهتری در جمع دارند، مقایسه نکنید: «می بینی سارا چقدر قشنگ حرف می زنه، شعر می خونه و…»
      ۳ ) انتظار نداشته باشید کودک شما به طور ناگهانی و یک شبه تغییر کند. تلاش های کوچک او را ببینید و قدر بنهید
      ۴ )اگر کودک مرتب از شما آویزان است و روی پاهای شما می نشیند، به او بگویید که می تواند کنار شما بنشیند نه روی زانوهایتان و اگر این کار را بکند، زمان برگشتن از میهمانی او را به پارک می برید
      ۵ ) کودکان پسر را تشویق کنید که ارتباط بهتری با پدر خود برقرار کنند. مسلم است برای پسربچه ۵ ساله ای که مدام با مادر است ارتباط بیشتر با پدر باعث می شود بتواند تطابق و همانندسازی بهتری با جنسیت خود برقرار کند و برای ایفای نقش مردانه آماده شود

      و در آخر در صورتی که وابستگی کودک به شما خیلی زیاد است، لحظه ای از شما جدا نمی شود و اصرار دارد نزد شما بخوابد و…، حتما به یک روان پزشک اطفال مراجعه کنید.

      منبع
  • دخترم خیلی بد غذا می‌خورد
    • پرسش:
      دختر 3سال و نیم ای دارم که اصلا موقع غذا خوردن نمیشیند و دوست دارد بدود وهر از چنددقیقه با اصرار وارعاب یک قاشق میخورد ودوباره به همین منوال اگر هک با غذا تنهایش بگذارم نهایتا یکی دوقاشق میخورد به شدت با این موضوع مساله دارم خودم ۳۰ سال دارم خانه دار و فوق دیپلم کامپیوتر هستم
      پاسخ:
      قبل از هر چیز اگر بپذیریم که تقرببا تمامی کودکان هرازگاهی از خوردن غذا امتناع میکنند و تا زمانی که رشد کودک در محدوده طبیعی است(باوزن کردن هفتگی) کم خوردن یا نخوردن غذا هیچ اشکالی ندارد.،تقریبا بیش از نیمی از مشکلات و نگرانی ما در رابطه باغذاخوردن فرزندمان برطرف خواهد شد.ولی به طور کلی چند نکته را ذکر می کنم:
      – غذاخوردن را به صحنه تاتر و نمایش تبدیل نکنید.نه به دنبال کودکتان بدوید ،نه شکلک دراورید نه سرزنش و توبیخ کنید و نه تهدید کنید ،نه جایزا بدهید.
      -سعی کنید حداقل یک وعده غذایی را دور هم بخورید.
      -هرنفر از اعضا خانواده یک اتفاق خوب را ترجیحا موقع صرف غذا تعریف کند.
      -,از چند دقیقه قبل از صرف غذا تلویزیون خاموش شود.
      -سعی کنید چند ماده غذایی ولی به مقدار مناسب تهیه کنید،که یکی از انها بهتر است غذای مورد علاقه کودکتان باشد.
      برای شروع به مقدار بسیار کم برای کودکتان غذابکشید.شادو سلامت باشید.
      منبع
  • پسرم به من وابسته است و تو بازی با دیگران دعوا می‌کنه
    • پرسش:

      من پسره سه ساله دارم بهم وابسته شده خیلی تنهایی تو اتاقش بازی نمیکنه حتما باید پیشش باشم با اسباب بازی هم بازی نمیکنه زیاد با بچه ها هم سر وسایل بازی دعوا دارن بازی رو خراب میکنه وسایلو پرت میکنه لطفا بگید چه رفتاری باهاش داشته باشم

      پاسخ:

      دلایل متعددی برای رفتار کودک شما وجود دارد. اما با ایجاد احساس امنیت برای کودکتان می توانید به خود و فرزندتان یاری برسانید.

      نکاتی برای ایجاد احساس امنیت در کودک

      اوقات مفیدی را با او سپری کنید.

      کودکی که گرمی و نوازش و محبت بیشتری از والدینش تجربه می کند، با شرایط مختلف بهتر سازگار می شود، بنابراین به کودکتان نگاه کنید، با او صحبت کنید، به او لبخند بزنید و او را در آغوش بگیرید.

      در حین انجام فعالیت های مربوط به منزل به کودک نزدیک باشید، به او توجه کنید و با او صحبت کنید. اگر مجبور به ترک اتاق هستید با آن که منتظر آمدن کودک می مانید ولی او را صدا کنید تا کودک بداند که در کنار او هستید و یا او را بغل کنید و با خود به  خارج اتاق ببرید. گاهی مادر ، زمانی که کودک متوجه نیست، ناگهان به آرامی از اتاق خارج می شود که این کار بیشترباعث چسبندگی کودک به مادر می شود.

      به فامیل و دوستان توصیه کنید که با لبخند و به آرامی به او نزدیک شوند و به نرمی با او صحبت کنند.

      از دعوا کردن کودک و بیان احساسات منفی خودداری کنید.

      به کودک در برقراری ارتباط امن با دیگران فرصت بدهید.

      وقتی کودک با فرد جدیدی ملاقات می کند اجازه دهید در کنار شما بماند، مگر اینکه خود او تمایل به کنجکاوی و گشتن در اطراف اتاق داشته باشد.

      اجازه دهید با وسایل شخصی اش مثل اسباب بازی، عروسک و .. را در محیط های جدید با خود ببرد زیرا به او احساس آرامش و امنیت می دهد.

      زمانی که کودک مضطرب می شود واکنش نشان دهید. بی تفاوتی مادر نسبت به احساسات کودک، او را آشفته تر می کند و هرچه کودک مضطرب تر باشد بیشتر به مادر می ترسد.

      رفتار مناسب را تشویق کنید.

      از مراقبت بیش از اندازه خودداری کنید زیرا آنها به فرصت های بیشتری برای برقراری ارتباط و نزدیک شدن به دیگران نیاز دارند.

      منبع

  • نمی‌دونم به پسر نوجوانم چقدر باید آزادی بدم؟
    • پرسش:
      من مادر37هستم وپسرم 16سالشه و اول دبیرستان .ازامسال همش دوست داره با دوستاش بره بیرون وگله مند که همه میرن وفقط منم که نمیزارید کاری بکنم وبیرون برم لطفاراهنمایی کنید که چکار باید بکنم

      پاسخ:

      مادر عزیز فرزند شما در دوره خاص بلوغ بسر میبره و دوره ای است که احتیاج به دیده شدن دارد حالا اگر می‌خواهید به عنوان والدینی دلسوز و مسئول، آینده جسمی و روانی پسر خود را تأمین کنید، رعایت این نکات را فراموش نکنید:

      ۱ – پدر و مادر قبل از هر دوست ناباب یا جامعه ناسالمی می‌توانند رفتارهای پرخطر را به فرزندان شان بیاموزند. نتیجه تازه‌ترین تحقیقات روی بیش از ۲۰۰۰ نوجوان که به مصرف سیگار و مواد مخدر و … اعتیاد داشتند، نشان داده که ۴۰ تا ۶۰ درصد از این نوجوانان، برای اولین بار نحوه استعمال مواد دخانی را در خانه و توسط والدین خود آموخته‌اند؛ بنابراین اولین گام در دور نگه داشتن فرزندان از مواد مخدر، استعمال‌نکردن آن‌ها توسط والدین و به ویژه در منزل است.

      – با پرهیز از رذایل اخلاقی مانند دروغگویی، خشم و عصبانیت بی‌موقع یا ناسزا گفتن، الگوی رفتاری مناسبی برای نوجوانتان باشید.

      – بسیاری از پدران دوست دارند آینده‌ای را که برای خود متصور بوده‌اند و به آن نرسیده‌اند برای پسرانشان ترسیم کنند، اما خیلی از افسارگسیختگی‌ها و فاصله‌های بین والد و فرزند از همین جا شروع می‌شود. پدرش ، فقط وظیفه شناساندن راه‌های صحیح و غلط به فرزندتان و مشورت کردن با او در مورد علاقه‌مندی‌هایش را دارد و بهتر است انتخاب نهایی را به عهده فرزندش بگذارد.

      ۵ – بسیاری از پسران از گوش دادن به نصیحت‌ها و توصیه‌های همیشگی گله‌مندند و فکر می‌کنند که نصیحت بیش از حد یعنی عدم اعتماد خانواده و کوچک شمردن آن‌ها. شما می‌توانید با خریدن انواع کتاب‌ها یا فیلم‌های آموزنده، فرزند خود را نسبت به مسائل و مشکلات موجود در جامعه به طور غیرمستقیم آگاه کنید.

      6 – پسران در سنین نوجوانی علاقه خاصی به استقلال، جدا شدن از خانواده و پیوستن به گروه هم‌سالان دارند و نگرانی بسیاری از والدین، از ناشناخته بودن دوستان فرزندشان نزد آن‌هاست.

      شما برای اینکه هم فرزندتان را خوشحال کنید و هم با دوستان جدیدش بیشتر آشنا شوید، می‌توانید هر چند وقت یک بار، یک مهمانی دوستانه ترتیب دهید و دوستان فرزندتان را هم با خانواده‌هایشان به صرف یک عصرانه ساده دعوت کنید. شما می‌توانید برای تسلط بیشتر به روابط فرزندتان هم، ماهی یک بار، یک برنامه کوهنوردی با دوستان فرزندتان و خانواده آن‌ها بچینید.

      – از تحقیر، توهین یا مقایسه‌کردن پسرتان با دیگران به شدت پرهیز کنید؛ چون انجام این اعمال موجب پرخاشگر و زورگو شدن آن‌ها در آینده می‌شود و این گونه فرزندان تحقیر شده بعد از رسیدن به استقلال سعی می‌کنند با توسل به زور وجود و قدرتشان را به دیگران اثبات کنند.

      – پسران، پدران آینده‌اند و باید مسوولیت‌پذیر بار بیایند؛ بنابراین انجام برخی از کارهای خانه را حتی اگر خیلی کم و پیش پا افتاده باشند به عهده پسرتان بگذارید؛ کارهایی مانند خرید نان یا گذاشتن کیسه زباله بیرون از منزل.

      – پسران در سنین نوجوانی علاقه زیادی به دیده و پذیرفته شدن از طرف جامعه دارند؛ بنابراین برای این کار اقدام به عوض کردن ظاهر و نوع پوشش خود می‌کنند. در مواجهه با این گونه مسائل، شما نباید با پرخاشگری و توهین فرزندتان را از تغییر ظاهرش منع کنید، بلکه باید با زبانی خوش و دلیل و منطق مناسب، او را تشویق به پذیرفته شدن از راه‌های دیگری غیر از تغییر ظاهر غیر متعارف کنید. از او بخواهید که رشته هنری یا ورزش مورد علاقه‌اش را به صورت حرفه‌ای ادامه دهد و موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی‌اش سبب غرور و افتخار خودش و شما باشد.

      – آزادی مفرط ، بیشتر مخرب است نه موثر. شما با آزاد گذاشتن فرزند پسرتان در هر زمینه‌ای و برآورده کردن همه نیازهای او، فردی متکبر و خودخواه از او می‌سازید و موجب می‌شوید که او فکر کند در همه مکان‌ها و زمان‌ها، هر کاری که دلش بخواهد می‌تواند انجام دهد، اما وقتی طی زندگی با مسائلی غیر از آنچه باب میل اوست روبرو شود، یأس و ناامیدی سراسر وجودش را فرا می‌گیرد و عاقبت این نوجوانان چیزی نمی‌شود جز احساس پوچی و…

      – پسرها عمدتا عهده‌دار چرخاندن چرخ مالی و اقتصادی زندگی در آینده هستند؛ بنابراین بهتر است پدرش، او را با مسائل و مشکلات مالی و حساب و کتاب و نحوه صحیح پول خرج کردن آشنا کند و از نوجوانی پس انداز کردن و صرفه‌جویی را به او یاد دهد.

      – این یک باور غلط است که دخترها بیشتر از پسرها به محبت نیاز دارند. پسرها هم به اندازه دخترها به محبت و حمایت عاطفی خانواده‌شان احتیاج دارند؛ پس وظیفه یک پدر یا مادر مهربان که به فکر سلامت روان فرزندش است، رعایت تعادل و عشق ورزی به همه فرزندان است.

      – معمولاً پسرها با پدرانشان راحت‌ترند و بهتر می‌توانند مشکلاتشان را با آن‌ها در میان بگذارند؛ بنابراین به عنوان یک پدر مسوول، روزی یک ساعت از وقتتان را به پسرتان اختصاص دهید و او را در راه حل مشکلاتش یاری کنید. فقط حواستان باشد که خشونت و پرخاش، جایی در راهنمایی‌هایتان نداشته باشد تا فرزندتان از مشورت کردن با شما پشیمان نشود و مشکلاتش را خارج از خانه و به روش‌های نادرست حل نکند.

      – پسر بچه‌ها علاقه شدیدی به بازی‌های خشن کامپیوتری دارند. برای جلوگیری از ناراحتی‌های جسمی و روحی فرزندتان، از تنها و آزاد گذاشتن او برای ساعت‌ها بازی با کامپیوتر خودداری کنید.

      – بد نیست که حساب دخل و خرج فرزندتان را داشته باشید و دورادور بدانید که او پول‌هایش را چه طور خرج می‌کند. شاید باور نکنید اما خرید سیگار می‌تواند به سادگی خریدن یک بسته آدامس یا پفک باشد!

      – به پسرتان بیاموزید که زورگویی و قلدری راه معقول و پسندیده‌ای برای رسیدن به خواسته‌ها نیست؛ بنابراین بهتر است برای حل مشکلاتش راه‌های منطقی و آرام را پیش گیرد تا محبوبیتش پیش اطرافیان بیشتر شود.

      – پسرها به خاطر موقعیت خانوادگی خاصی که در آینده دارند و باید مسوول و مدیر یک زندگی شوند، نیاز زیادی به اعتماد به نفس بالا دارند. شما می‌توانید با سپردن کارهای مهم به پسرتان و گفتن این جمله که «من می‌دانم تو به بهترین شکل ممکن این کار را انجام می‌دهی» اعتماد به ‌نفس فرزندتان را بالا ببرید و حس مفید بودن را به او القا کنید.

      – با مسوولان و مشاوران مدرسه او در تماس باشید تا بتوانید از تغییرات احتمالی روانی یا تحصیلی فرزندتان خبردار باشید.

      – برای این که پسرتان احساس نکند به خاطر جنسش هیچ محدودیتی ندارد، قوانین خانواده را بنویسید و به دیوار اتاقش بچسبانید و حتماً ساعات ورود و خروج را طبق مقررات خانواده درج کنید و اگر دیدید که او از حدش تجاوز کرد، بنا به روحیاتش، تنبیه یا تشویقی برایش در نظر بگیرید تا بهتر شرایط خانواده را بپذیرد.

      – جوری رفتار نکنید که فرزندتان احساس کند برای هر کاری باید نظر شما را رعایت کند و حق انتخاب در هیچ زمینه‌ای را ندارد، این رفتار او را سرخورده می‌کند. انتخاب رنگ اتاق، لباس یا نوع تغذیه را به عهده خودش بگذارید.

      – هیچ گاه در برابر دختر یا فرزند کوچک‌ترتان به پسرتان نگویید که تو بزرگی یا پسری و این رفتارها از تو بعید است. عادلانه قضاوت کنید و به فرزندانتان بیاموزید که به یکدیگر احترام بگذارند و حقوق یکدیگر را هم رعایت کنند

      منبع
  • کی پسرمو از پوشک بگیرم؟
    • پرسش:
      من پسر سه ساله دارم هنوز پوشکش میکنم هفت ماه پیش دوماهببهش اموزش دادم بره دستشویی اصلا همکاری نمیکرد باید بزور یا با تشویق که بهت شکلات میدم میبردمش اگه یه بار نمیبردم خودش نمیگفت دیدم فایده نداره بیخیال شدن الان سه سالش شده تازه چکار کنم ؟
       
      پاسخ:

      مادر عزیز و گرانقدر به علت حجیم بودن توضیحات برایتان دو کتاب کاربردی معرفی می نمایم:

      پوشک بسه دیگه : مرجان حجازی فر

      مامان بیا جیش دارم

      موید باشید..

      منبع
  • کودکم سندرم داره به شدت دچار مشکل گفتاری شده
    • پرسش:

      دختری دارم هفت ساله که سندرم داره .ودر سنجش اموزش پذیر بالا بوده .مشکل ما از زمانی بیشتر شد که دختر ما در سن پایین بیان خوبی داشت ولکنت در چند کلمه .ولی از زمانی که مدرسه استثنایی ثبت نام کردیم .به شدت بیان وگفتارش دچار مشکل شده.تو بیشتر کلمات گیر میکنه وخیلی زمان میبره تا کلمه ایی رو بگه یا اینکه اصلا قید اون کلمه رو میزنه . ..با گفتار درمان مدرسه هم صبحت کردم ولی نتیجه مطلوب نگرفتم …طوری شد که فیلم های قبلش رو می بینیم به تفاوت گفتارش پی می بریم …نکته اینجاست که دخترم توی کلاس بیانش از همه بهتر بود ولی الان به لکنت شدید دچار شده

      دخترم را برای سنجش به اموزش پرورش استثنایی شهید محبی در صادقیه بردم .با اینکه دخترم از نظر یادگیری بسیار عالی بود ولی مشاور وسنجش  کننده گفتند که بهتر برای دخترم مدرسه استثنایی است .با مراجعه به اداره اموزش پرورش  گفتن منزل ما دوره وما نمی توانیم  در مدرسه صادقیه ثبت نام کنیم .ومجبور شدیم دخترم را به نزدیک ترین مدرسه در شهر قدس  می باشد ثبت نام کنیم  .ممنون می شویم که ما را راهنمایی کنید تابتوانیم  برای دخترم بهترین ها رو فراهم کنیم چون او استعداد یادگیری دارد البته الان هم عصرها میبریم  کلاس وشوو وامادگی جسمانی بسیار عالی بوده .

      پاسخ:

      نکته ی اول اینکه اگر فرزند شما آموزش پذیر بالا از گروه  سنی بهنجارباشند جایگاه ثبت نام ایشان در مدارس عادی است نه استثنایی که واقعا باید دوباره بررسی نمایید.واین گفته جای تامل دارد و مهمتر اینکه زمان این ارزیابی در چه موقعی می باشد بسیار مهم است و لازم است اگر در وضعیت حال می خواهیم بررسی را انجام دهیم ارزیابی هوشی بسیار لازم و ضروری می باشد تا یافته ها و تحلیل ما علمی باشد.

      نکته دوم اینکه لکنت زبان بیشتر و در نگاه اول یک عامل اصلی تاخیری در رشد است که اگر از این نظر مسئله ارزیابی شده باشد و مورد قبول واقع نشود. باید از نظر سیستم مغز و اعصاب اطمینان به سلامت فیزیولوژی آن نمود. و همچنین اگر وضعیت هوشی نیز تغییر کرده باشد احتمال اینکه تاثیر گذار باشد وجود دارد . باید بررسی شود و بعد قطعی نظر داد.

      نکته سوم اینکه در صورت آگاهی داشتن از این موارد و دیدن فرزند از نزدیک و مصاحبه و ارزیابی تشخیصی می توان نظر داد.

      نکته چهارم در کودکان دوان مواردی مطرح است که دانش شما اگر به آن اضافه شود در تامل با آنها بسیار سود خواهید برد. به عنوان مثال / بسیار مهربان هستند /زود با دیگران الفت می گیرند / بخشنده هستند / زود باور می کنند / و…

      ودر آخر مهم پذیرش فرزند با توانائی هایش بر اساس عملکرد خودش نه آنچه من انتظار دارم بسیار مهم است و آن یک کار بسیار حساس و مهم است . درصورت تمایل می توانم در خدمت باشم . هم آزمون و هم ارزیابی و ادامه جلسات در صورتی که نیاز به جلسات درمانی باشد.

      با توجه به تست گفتند باید ببرید مدارس استثنایی یا پیش نهاد شخصی مشاوره بوده است . در ثانی مهم این است که در شرایط حال هم مجدد آزمون شود و هم ارزیابی حضوری انجام شود تا با توجه به اطلاعات صحیح در حال بتوان تصمیم گرفت. و راهنمایی های صحیح انجام شود .

      منبع

       

  • درسشو بلده ولی سر کلاس جواب نمی‌ده
    • پرسش:

      با بچه كلاس اولى كه همه چيزو بلد است ولى جواب نميده در امتحان چه كار كنم؟

      پاسخ:

      ممکن است دچار اضطراب امتحان میشود،با معلم فرزندتان صحبت کنید و از رفتار و میزان مشارکت او در کلاس جویا شوید و ارتباطش با دوستانش در محیط مدرسه با دادن،ارامش ،حمایت و امنیت به فرزندتان با او گفتگو کنید و صحبتهایش را بشنوید.

      منبع

  • فرزندم لکنت زبان گرفته است
    • پرسش:
      کودک من به صورت یک دفعه دچار لکنت زبان شده قبلا به صورت کامل صحبت می کرد شعر می خواند .
       
       پاسخ:

       

      لکنت زبان مسائل و نکات بسیار مهمی دارد  و ما تا هر کس صحبت نکرد و یا در صحبت دچار مشکل شد نمی توانیم گفت لکنت زبان دارد. و در ابتدا آیا این نسبت را که شما داده اید باید با نظر یک متخصص باشد . باید خوب برسی کرد که چه اتفاقی افتاد که فرزند این وضعیت برایش به وجود آمده است. یعنی از آن روزی که این حادثه به وجود آمده و حتی روز قبل از آن را مورد بررسی قرار دهید. نظر نهایی با دیدن فرزند حاصل خواهد شد .

      شما می توانید به ایجاد یک شوک و یا یک عامل ترسناک و مسائلی از این قبیل خوب توجه نمایید. شاداب باشید.

      منبع
  • خواهر زادم میگه از خودش بدش میاد!
    • پرسش:
      بچه خواهره من كه سه سالشه برده بوديمش آتليه.وقتي عكسشو كرفته بوديم با ناراحتي تمام عنوان كرد كه از خودش بدش مياد ومتنفره.با اين اطمينان كه از هيچ كس اين نوع صحبت رو نشنيده.مارو بسيار ناراحت و نگران كرد.

      پاسخ:

      دقت كنيد،در همان روز يا دقايقي قبل اتفاقي يا درخواستي كودك از اطرافيانش داشته يا نه؟

      حتما نياز نيست كه اين جمله را شنيده باشد ،بازخوردهاي اطرافيان بخصوص پدر ومادر در شكل گيري تصوير كودك از خودش بسيار مهم است و در فاز سني هم هست كه دوست دارد،كنترل همه چيز در دست خودش باشد و در چنين مواقعي معمولا اطرافيان چنين اجازه اي را به كودك نميدهند و كودك در برابر خواسته هايش دچار ناكامي شده و خشمي كه از ديگران دارد را به نوعي درون فكني ميكند و حس اينكه من بدم و حتي ديگران هم بد هستند را پيدا خواهد كرد و تصويري كه از خودش برجاي ميماند ،يك تصوير بد بهمراه احساس هاي بد نيز ميباشد.

      منبع
  • نمی‌دونم چه جوری با فزند سوم و ناخواستم کنار بیام
    • پرسش:

      سی و پنج ساله.کارشناس ارشد ریاضی و دبیر.دارای دوفرزند پسر نه و پنج ساله هستم.علا رغم اینکه راه نسبتا مطمینی برای عدم بارداری در پیش گرفته بودیم ولی هشت ماه پیش خداوند دختری به ما هدیه داد.من و همسرم چون بدون کمک و پشتوانه خانواده ها زندگیمون رو از صفر شروع کردیم این فرزند سوم خیلی دلیل شماتت اطرافیان شده.و به ما میگن شما که هنوز مستاجرید چرا باز بچه دار شدید.ولی ما اصلا قصد سقط نداشتیم و تا جایی که امکان داشت مراقبت کردیم.ولی خواست خدا بوده.به هر حال الان با این هدیه چطور توی اقوام و فامیل رفتار کنم.چنان احساس بدی دارم که گاهی برای خرید یا مهمانی یا حتا پارک رفتن از ترس نگاه و شماتت مردم یا پسر بزرگم رو نمیبریم یا اگر مسلا بخواهیم بچه ها رو پارک یا خرید ببریم از هم جدا میشیم.واقعا مستاصل هستم که چطور با سه فرزند با فاصله سنی کم در اجتماع ظاهر شوم.

      پاسخ:

      موضوعي كه مطرحه،داشتن فرزند ناخواسته است و بدنبال ان تاثير نظرات ديگران بر شما و پيامدش احساسات بدي كه در شما ايجاد كرده،لازم است نگاه كنيد كه اين احساسات بد واقعا از كجا مي ايد و توجه داشته باشيد كه احساسات شما بر روي دخترتان بسيار تاثيرگذار خواهد بود و حس ناخواستني بودن را از طرف شما و اطرافيانش دريافت ميكند و  اسيب هاي جدي در اينده در پي خواهد داشت.

      سوال مهم اينست:

      چه ميشود كه اينقدر نظر ديگران بر شما مهم و اثر گذار است؟

      و بررسي كنيد احساس هاي بدي كه بخاطر نظرات ديگران ايجاد شده،از كجا ناشي ميشود؟

      منبع

  • پسرم چند وقتیه یاد گرفته حرف‌های بد می‌زنه
    • پرسش:
      مادری 33ساله هستم به دلیل علاقه به کار و مشکلات مالی از زمان تحصیل مشغول به کار می باشم 8 سال است ازدواج کرده ام و پسری 2ساله و نیمه دارم که ناچارا از 6 ماهگی مهدکودک می رود که بیش از حد شیطون و بازیگوشه و در عین حال باهوشه که هر چیزی رو با یکبار شنیدن یاد میگیره به ذهن میسپاره.الان چند وقتی است که حرفهای زشت و به قول معروف فحش یاد گرفته وزیاد از آن استفاده میکند تا جایی که حتی وقتی که مشغول به بازی با اسباب بازی هایش هست نیز در مکالماتش زیاد شنیده میشود . نزدیکان توصیه به بی توجهی کردند اما چون پسرم نقطه ضعف من را پیدا کرده آنقدر تکرار می کند تا من عصبانی بشم و کنترلم رو از دست بدم و دعواش کنم یا به توی دهنش بزنم و بعدش هم گریه مشکلات بعدی آن. وقتی که تنها هستیم بیشتر میتونم کنترلش کنم اما توی مهمانی ها و یا مهد کودک تا کسی یا چیزی خلاف میلش باشه فحش میده و این مسئله خیلی مرا آزار می دهد.البته پدرش هم ناخودآگاه زیاد از کلمات زشت استفاده می کند که من بلافاصله بهش یادآوری میکنم تا حواسش به صحبتهاش باشه . پدرش دلیل این کار پسرم رو توی مهد کودک جستجو میکنه و یک بار برای تنبیه پسرم فلفل به دهانش زد که باعث گریه و حالت تهوع بچه شد .
      من روشهای پدرش رو درست نمیدونم و خودم هم نمیدونم چکار کنم لطفا راهنماییم کنید.
      پاسخ:
      بسياري‌ از اعمال‌ بچه‌ها از عملكرد والدين‌ نشأت‌ مي‌ گيرد. كودكان‌ رفتارهاي‌ پدر و مادر را به‌ طور ناخودآگاه‌ دروني‌ مي‌ كنند. كودك‌ والدين‌ خود را به‌ عنوان‌ اولين‌ الگوهاي‌ زندگي‌ مي ‌پذيرد و چون‌ به‌ آنها عشق‌ مي‌ ورزد و آنان‌ را سمبل هايي‌ قوي‌ مي ‌داند، رفتار والدين‌ براي‌ او شاخص‌ و الگو قرار مي‌ گيرد.
      گاهي‌ بين‌ درون‌ فكني‌ يك‌ رفتار و بروز آن‌ فاصله‌ زماني‌ وجود دارد؛ براي‌ مثال، كودك‌ گفتاري‌ ناپسند را ماهها قبل‌ از زبان‌ پدر يا مادر شنيده، اما برون‌ ريزي‌ آن‌ امروز صورت‌ مي ‌گيرد. اين‌ مدت‌ به‌ تشخيص‌ كودك‌ و شرايط‌ او بستگي‌ دارد كه‌ چه‌ زمان، چگونه‌ و در برابر چه‌ كسي‌ كلام‌ زشت‌ را به‌ كار برد.
      در بعضي‌ خانواده‌ها، والدين‌ با فرزندان‌ خود بسيار خصمانه‌ رفتار مي‌ كنند و در عين‌ حال‌ آنان‌ را آزاد مي ‌گذارند. به‌ اين‌ گروه‌ از پدر و مادرها، والدين‌ خصمانه‌ آزاد گذارنده‌ مي ‌گويند؛ آنها خود از حرف هاي‌ زشت‌ استفاده‌ مي ‌كنند و فرزندان‌ نيز آزادند كه‌ اين‌ گونه‌ عبارات‌ را به‌ كار برند. يعني‌ هيچ‌ اقدامي‌ در جهت‌ جلوگيري‌ از اين‌ رفتار به‌ عمل‌ نمي‌ آيد؛ و يا از نظرتربیتی هيچ‌ گونه‌ تدبيري‌ از طرف‌ والدين‌ براي‌ ترك‌ اين‌ عادت‌ در بچه‌ ها صورت‌ نمي‌ گيرد.
      ذكر اين‌ نكته‌ ضروري‌ است‌ كه‌ چه‌ والدين‌ حرف هاي‌ زشت‌ را به‌ فرزند خود بگويند و چه‌ در حضور او در برابر فرد ديگري‌ اين‌ گونه‌ گفتار را به‌ كار ببرند، كودك ، آنها را مي‌آموزد و به‌ وقت‌ نياز بر زبان‌ مي‌آورد.
      از ديگر علت هاي‌ يادگيري‌ كلام‌ زشت ، ارتباط‌ كودكان‌ با دوستان‌ و با بچه ‌هاي‌ ديگر است. بسياري‌ اوقات‌ كودكان‌ عامل‌ بدزباني‌ يكديگرند. در مهد کودک  ، مدرسه ، كوچه‌ و هر جاي‌ ديگري‌ كه‌ بچه‌ ها فرصت‌ بازی و به ‌خصوص‌ درگيري‌ با هم‌ را پيدا كنند، ممكن‌ است‌ اين‌ بدآموزي‌ صورت‌ بگيرد.
      از ديگر عوامل‌ بروز بدزباني‌ در بچه‌ها ، به كارگيري‌ كلام‌ زشت‌ به‌ عنوان‌ اعتراض‌ است. كودك‌ با بر زبان ‌آوردن‌ اين‌ گونه‌ حرف ها اعتراض‌ خود را نشان‌ مي‌دهد؛ اين‌ نوعي‌ رفتار تلافي‌ جويانه‌ است‌ كه‌ بعضي‌ كودكان‌ در پيش‌ مي‌ گيرند. آنها احساس‌ مي‌ كنند، فقط‌ با اداي‌ اين‌ گونه‌ كلمات‌ است‌ كه‌ تخليه‌ مي‌ شوند و مي ‌توانند نارضايتي‌ خود را نشان‌ دهند.
      گاهي‌ كه‌ كودك‌ خردسال‌ براي‌ اولين ‌بار از كلمات‌ زشت‌ استفاده‌ مي‌ كند، موجب‌ خنده‌ و مزاح‌ اطرافيان‌ مي‌ شود. اين‌ گونه‌ برخورد از همان‌ ابتدا براي‌ او حكم‌ تشويق‌ به‌ انجام‌ اين‌ رفتار را خواهد داشت‌ و به ‌تدريج‌ به‌ آن‌ عادت‌ مي‌ كند.
      در پاره‌اي‌ از موارد نيز كودكان‌ با بر زبان ‌آوردن‌ حرف هاي‌ زشت‌ مي توانند به‌ خواسته‌ هاي‌ خود برسند. بنابراين‌ بدزباني‌ را راهي‌ براي‌ رسيدن‌ به‌ اهداف‌ خود تلقي‌ مي ‌كنند و در درازمدت‌ جزو رفتار آنان‌ خواهد شد.
      راه‌ حل ها
      به‌ هفت‌ علت‌ اصلي‌ براي‌ ناسزاگویی ‌ در كودكان‌ اشاره‌ كردم؛
      – يادگيري‌ از طريق‌ والدين‌
      – يادگيري‌ از طريق ‌دوستان و بچه‌هاي‌ ديگر
      -بد آموزی بوسیله فیلم
      – بيان‌ نوعي‌ اعتراض‌
      – رسيدن‌ به‌ خواسته‌ ها و اهداف‌
      – تشويق ‌شدن‌
      – ناکامی‌  و افسردگی.
      مسلماً با شناسايي‌ علت‌ رفتار نادرست، مي‌توانيم‌ در رفع‌ آن‌ موفق‌ تر عمل‌ كنيم:
      ۱ . چنانچه‌ اين‌ گونه‌ رفتار از والدين‌ سرچشمه‌ گرفته‌ باشد، بايستي‌ والدين‌ به‌ طور جدي‌ آموزش‌ داده‌ شوند تا خود را كنترل‌ كنند و چنين‌ رفتاري‌ را حداقل‌ در حضور فرزند انجام‌ ندهند. در ضمن‌ لازم‌ است‌ به‌ كودك‌ گفته‌ شود كه‌ اين‌ رفتارها درست‌ نيست‌ و اگر هم‌ از والدين‌ سر زده، آنها اشتباه‌ كرده‌اند و ديگر تكرار نخواهد شد. به‌علاوه توصيه‌ مي‌ شود اگر پدر و مادر چنين‌ رفتاري‌ را مرتكب‌ شدند، به‌ اشتباه‌ خود اعتراف‌ كنند و حتي‌ از فرزند عذرخواهي‌ نمايند.
      ۲ . اگر دوستان‌ يا بچه ‌هاي‌ ديگر عامل‌ بدزباني‌ كودك‌ باشند، بايستي‌ او را از اين‌ افراد دور كنيم‌ و به‌ جاي‌ آنها دوستان‌ خوب‌ و مؤدب‌ را جايگزين‌ نماييم.
      ۳ . در انتخاب‌ فيلم ها دقت‌ كنيم‌ و چنانچه‌ فيلمي‌ مناسب‌ سن‌ كودك‌ نيست، شرايطي‌ فراهم‌ آوريم‌ كه‌ او فيلم‌ را نبيند.
      ۴ . به‌ اعتراضات‌ كودك‌ گوش‌ دهيم‌ و دقيقاً توجه‌ كنيم‌ كه‌ او چه‌ مي ‌گويد و نسبت‌ به‌ چه‌ چيز اعتراض‌ دارد. دادن‌ يك‌ كمك‌ فوري‌ به‌ كودك‌ در چنين‌ شرايطي‌ بسيار مهم‌ است. روشهای سختگیرانه والدین، اعتراض‌ شديد فرزند را به‌ همراه‌ دارد.
      ۵ . هرگز كودك‌ نبايد به‌ اين‌ وسيله‌ به‌ خواسته ‌اش‌ برسد؛ بلكه‌ بايستي‌ به‌ او فهماند، چنانچه‌ دست‌ از اين‌ نوع‌ رفتار بردارد و حتي‌ از اين بابت عذرخواهي‌ كند، به‌ خواسته‌ اش‌ خواهد رسيد.
      ۶ . هرگز با شنيدن‌ حرف هاي‌ زشت‌ كودك‌ به‌ او نخنديم، بلكه‌ اخم‌ كنيم‌ و خود را از وي‌ دور سازيم. با اين‌ روش‌ به‌ او نشان‌ مي‌ دهيم‌ كه‌ رفتار پسنديده‌اي‌ نداشته‌ است.
      ۷ . چنانچه‌ فرزند ناکامی‌  و افسردگي‌ دارد، بهتر است‌ فرصتي‌ فراهم‌ كنيم‌ تا او موفقیت  ، شادی و نشاط را تجربه‌ كند. در چنين‌ مواردي‌ بايستي‌ به‌ درمان‌ حالات‌ افسرده ‌وار او بپردازيم.
      – علاوه‌ بر توجه‌ به‌ نكات‌ گفته‌ شده، والدين‌ مي ‌توانند با استفاده‌ از روش‌ «يادگيري‌ وسيله ‌اي» ، در جهت‌ رفع‌ عادت‌ بدزباني‌ در كودكان‌ برآيند. به‌ اين‌ ترتيب‌ كه‌ هر وقت‌ كودك‌ رفتار ناپسند از خود نشان‌ نداد، به‌ او جايزه‌اي‌ بدهند و به‌ طور مشخص‌ بگويند «اين‌ پاداش‌ به‌ اين‌ علت‌ بود كه‌ امروز حرف هاي‌ زشت‌ بر زبان‌ نياوردي‌ و بچه‌ مؤدبي‌ بودي…» با اين‌ روش، او مي‌فهمد كه‌ رفتار ناپسند پاداش‌ نمي ‌گيرد، بلكه‌ موجب‌ اخم‌ و قهر والدين‌ است؛ برعكس‌ رفتار مؤدبانه‌ او تشويق‌ و تأييد مي ‌شود.
      اين مسئله در بسياري مواقع يكي از شكايات و معضلات والدين را در مقابل اطفال تشكيل داده و متأسفانه دربسياري از مواقع خود پدر و مادرها در به وجود آوردن آن نقش داشته اند.ولي اكثريت موارد آن با رعايت برخي موازين ساده رفتاري و اخلاقي قابل كنترل و پيشگيري خواهند بود.
      منبع
  • پسرم همیشه در حال بازی با انگشت دستانشه
    • پرسش:
      پسر سه سال و نیم دارم که یک رفتارش من رو ناراحت میکنه… همیشه در حال بازی با انگشت دستانس هست و انگشتهاش رو به هم فشار میده، حتی وقتی که ساکت نشسته و فیلم یا برنامه کودک نگاه میکنه، درست مثل کسایی که عصبی هستن و بروز نمیدن، حتی شبها موقع خواب حتما باید انگشت شثت دست راست من رو بگیره و با انگشتاش فشار بده تا خوابش ببره، نصف شب هم اگر بیدار بشه و دوباره بخواد بخوابه تو حالت خواب وبیدار دنبال انگشت شصت من میگرده… نمیدونم ایا یعنی عصبی هست و بروز نمیده یا یک جور عادته… یا شاید اقتضای سنش!!!

      البته بعضی وقتها هم ممکنه عصبانی بشه و یا داد و قال کنه ولی بیشتر اوقات ارام و مشغول بازی ست

       پاسخ:

      کودکان در سنین پایین قبل از اینکه بتوانند مثل بزرگسالان هیجانات و احساسات خود را مخفی کنند و بروز ندهند در ارتباط کلامی و غیرکلامی و بازی هایشان بیشتر مشکلات را ابراز میکنند, مگر انکه مشکلی وجود داشته باشد یعنی تحت تاثیر فشارهای بیرونی قرار بگیرند و نگران برون ریزی باشند, پیشنهاد من به شما اینست که عوامل بیرونی را بررسی کنید رفتار شما و همسرتان, نحوه بازخوردتان به هیجانات و احساسات وی را و سعی کنید به او نحوه صحیح ابراز هیجان را یاد بدهید و از او بخواهید احساسش را درمورد مسائل و موضوع های مختلف به شما بگوید, همچنین   سعی کنید با بازی درمانی مشکل کودک دلبندتان را حل کنید
      1. خمیربازی برایش تهیه کنید تا از انگشتانش استفاده کند
      2. وسایل نقاشی (انچه براحتی از ان استفاده میکند) را برایش تهیه کنید تا هیجانات خود را بوسیله نقاشی ابراز کند
      3. درباره نقاشی ها و دست ساخته هایش با او صحبت کنید و نظرش را بخواهید
      4. تشویقش کنید و کارهای هنری او را در اتاق و خانه بگذارید
      5. نقش انگشتان را در قالب داستان برایش بگویید و حتما  فن ریلکسشن را به او یاد دهید تا قبل از خواب انجام دهد
      منبع
  • پسر دو سالم خیلی لجبازه
    • پرسش:
      کودکی دو ساله دارم (پسر)از چند ماه قبل شروع کرده در برابر خواسته هاش خودشو میزنه دو دستی به سر وصورتش میزنه اوایل اروم میزد الان محکمتر میزنه من ومادرش کارمند هستیم البته من روزها خونه هستم لجباز شده هر دوی ما رو عصبی کرده راستش زیاد امرو نهیش. هم میکردیم نمیدونم واسه خود زنیش چکار باید بکنیم تصمیم گرفتیم بفرستیمش مهد کودک شاید اونجا درست بشه لطفا راهنمایی کنید سپاسگزارم

      پاسخ:

      شیوع لجبازی بیشتر بین سن 2 تا 5 سالگی است. زیرا کودکان به دنبال هویت، استقلال و خودباوری هستند و با لجاجت خود می ‌خواهند به والدین بگویند کارها آن طوری پیش میرود که من می خواهم.
      کودک نباید بیاموزد که با لجبازی و تندخویی می ‌تواند هر چه را که بخواهد بدست آورد. بلکه کودک باید یاد بگیرد که خواسته ‌های خود را بصورت آرام و مسالمت آمیز ابراز کند. اما درصورت لجبازی کودکان، والدین باید به آنها بی‌اعتنایی کنند و از آن محیط خارج شوند.
      اولین، مهمترین و ساده ترین راهی که مادر باید در برابر لجبازی کودک از خود نشان دهد بی اعتنایی به کارها و یا لجاجت اوست. در حقیقت نادیده گرفتن و بی ‌توجهی والدین به لجبازی کودکان این رفتار را در آنها کاهش می ‌دهد.
      مادر باید بعد از آرام شدن کودک، او را بغل و سپس آرام نوازش کند. اما راجع به رفتار و لجاجت چند دقیقه قبل وی صحبت نکند. بغل کردن کودک و توجه به او در هنگام لجبازی به که کودک می آموزد برای جلب توجه با لجبازی و تند خویی می‌تواند هر چه از جمله توجه والدین را بدست آورد. روش دیگری که برای کاهش لجبازی در کودک موثر است این است که در هنگام لجبازی کودک را به محل دیگری ببرید بعد از اتمام این کار دوباره او را برگردانید.
      جداسازی نیز یکی از روشهای مدرن تنبیه است که باید انجام دهند؛ جداسازی کودک حدود چند دقیقه به طول می کشد به عبارتی دیگر، جداسازی کودک برابر با سن او باید انجام شود. یعنی اگر کودک 2 سال دارد باید 2 دقیقه، اگر 4 سال 4 دقیقه و اگر 5 سال سن دارد 5 دقیقه او را تنها در یک اتاق بگذارید در این اتاق نباید وسایل سرگرمی کودک و نیز وسایل خطرناک وجود داشته باشد. بعد از این چند دقیقه اگر سر و صدا و یا گریه و جیغ کودک تمام شده بود او را از اتاق بیرون بیاورید. اما اگر جیغ و داد کودک همچنان ادامه داشت دوباره او را با همین زمان معین به داخل اتاق ببرید، این عمل را تا آنجا باید تکرار کرد که کودک از پرخاشگری و لجبازی آرام شده باشد.
      از طرف دیگر وقتی کودک با رفتار پذیرفته‌ای خواسته‌اش را با والدین در میان می گذارد، والدین باید از واژه‌ها و جمله ‌های مثبت مثل تحسین و تشویق استفاده کنند.
      همچنین باید مد نظر داشته باشید که زمینه را برای عصبانیت و لجبازی او فراهم نکنید مثل خستگی او عصبانیت را به دنبال دارد.
      بهتر است هنگامی که کاملاً عصبانی هستید کودک خود را دعوا نکنید بلکه برای تنبیه کودک باید تظاهر به عصبانیت کرد زیرا کودک در عمق نگاه عصبانی شما باید نگاه گرم و مهربان و حس واقعی شما نسبت به خود را پیدا کند که این نگاه برای کودک بسیار مهم است، زیرا با همین نگاه هویت و خودباوری در ذهن او شکل می‌گیرد.
      منبع
  • پسر کوچیکم خیلی کم می‌خوابه
    • پرسش:
      یک پسره یک سالو نه ماهه دارم که از شیر گرفتمش خیلی هم وابسطه بود،روز که اصلا نمیخوابه شب هم ساعت چهار میخوابه یک ساعت بعد بیدار میشه خیلی هم گریه میکنه تو تختشم نمیخوابه،چیکار کنم؟
      پاسخ:

      ابتدا جای خواب کودک خود را جدا کنید. از خوابیدن های افراطی در روز کم کنید.

      شب به رخت خوابش ببرید و تا موقع خواب رفتنش پیشش باشید در مقابل گریه هاش و فرار از موقعیتش صبر کنید و خواستشو عملی نکنید. شاید جدایی از شیر تا مدتی ریتمشو بریزه به هم ولی عادت میکنه. و حتما یک ویزیت پزشک متخصص کودکان هم بشه کودک.

      منبع

  • چه کتاب‌هایی برای تربیت کودک بخونم
    • پرسش:
      من یه دختر7ماهه دارم که خیلی روی رفتار و شخصیتش در اینده حساسم میخاستم اگر امکانش هست چندتا کتاب در مورد چگونگی رفتار با کودک بهم معرفی کنید لطف مبکنید
      پاسخ:
      اولین توصیه اینکه نگرانی در حد معمول سازنده هست و اگر جنبه وسواس گونه به خود بگیره تبدیل به اضطراب بیش از حد میشه که در کودک شما ترس و دلشوره ایجاد میکنه. و باید با جلوگیری از دلهره‌ها و افکار منفی نسبت به آینده از انتقال ترستون به کودکتون جلوگیری کنید. لهذا من چند کتاب مفید و کاربردی رو خدمتتون مینویسم :

      کتاب کودک- خانواده- انسان نشر نی

      به بچه گفتن از بچه شنیدن نشر دایره

      کلید های تربیتی کودکان و نوجوانان نشر صابرین

      کتاب با کودکم دکتر سهامی

      کتابهای تربیتی نسل نو اندیش

      منبع
InstagramTelegrammaghalat