بددهنی فرزند

  • دختر شش سالم پرخاشگر و بد دهنه
    • پرسش:
      دختری دارم شش ساله که مدت زیادی هستش که بد دهنی میکنه همه کلمه های بد رو توی حرفهاش به کار میبره مثلا اگه بهش بگم دخترم اتاقت رو تمیز کن میگه الان گم میشم میرم تمیز میکنم یا مدام دندان خودش رو روی هم فشار میده و به کاری که نیاید الان انجام بشه اصرار داره و اصلا و تحت هیچ شرایطی حرف کوش نمیده و این کار او من شوهرم رو نگران کرده در ضمن شوهرم بعضی وقتها که زیاده روی میکنه اون رو کتک میزنه و بعد پشیمون میشه و میگه کاش دعواش نمی‌کردم و اون رو بغل میکنه و میبوسم من مدام به شوهرم میگم دعوا کتک و بعد بخشش تو اون بچه رو سر در گم میکنه اما شوهرم کوش نمیده لطفا به من بگید با یه دختر بچه شش ساله که پرخاشکری داره چیکار کنم.
       
       پاسخ:
      مادر عزیز براي‌ درمان‌ پرخاشگري‌ در كودكتان‌ اولين‌ گام‌ اين‌ است‌ كه‌ نوع‌ پرخاشگري‌ او و علت‌ آن‌ را شناسايي‌ كنيم؛ و پرخاشگري‌ را به‌ صورت‌ موردي‌ برطرف‌ نماييم.
      – در مورد كودك‌ پرخاشگري‌ كه‌ الگو پذيري‌ عامل‌ اين‌ گونه‌ رفتار او بوده، بايد روي‌ الگوي‌ كودك‌ كار كرد و راه‌هاي‌ ديگري‌ جز پرخاشگري‌ را به‌ آن‌ الگو آموخت.
      – اگر پرخاشگري‌ در اثر ناكامي‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بايستي‌ كودك‌ ناكام‌ را در رسيدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتني‌ كمك‌ كنيم.
      – در مواردي‌ كه‌ علت‌ پرخاشگري‌ اضطراب‌ است، بايد از نگراني‌ دروني‌ و اضطراب‌ كودك‌ مطلع‌ شويم.
      ورزش ‌كردن‌ براي‌ اين‌ كودكان‌ بسيار مؤثر است‌ و باعث‌ تخليه‌ هيجاني‌ مي‌ شود..

      به‌ طور كلي‌ خشونت‌ و پرخاشگري‌ بيشتر عامل‌ بيروني‌ دارد و فقط‌ در موارد خاص‌ به‌ علل‌ دروني‌ مربوط‌ مي‌ شود. شما در درجه‌ اول، بايستي‌ محرك‌هاي‌ محيطي‌ را كه‌ باعث‌ تحريك‌ خشم‌ و ايجاد خشونت‌ در فرزندتان‌ مي ‌شود شناسايي‌ و سپس‌ براي‌ رفع‌ آن‌ به‌ كمك‌ متخصص اقدام‌ نمايید.
      روش هايي براي درمان

      – مدل هاي پرخاشگري را به حداقل برسانيد. (کتک زدن و خشونت پدرش نمونه ای از الگوی پرخاشگری در کودک شماست)
      الگوهايي را در اختيار کودک بگذاريد که پرخاشگرانه نباشند.
      – همدلي را افزايش دهيد. آگاهي کودک را نسبت به رنجي که بر اثر پرخاشگري او در افراد يا حيوانات به وجود مي آيد، افزايش دهيد.
      – رفتارهايي را که مغاير با رفتار پرخاشگرانه است، تقويت کنيد.
      – به جاي کودک پرخاشگر، به کودکي که به وي پرخاش شده توجه کنيد.
      – نحوه ي ارتباط کودک را با افرادي که با او زندگي مي کنند، مورد بررسي قرار دهيد.
      ۷- اگر قرار است کودک به دليل رفتار خشونت آميزش تنبيه شود، بهتر است به طريقي باشد که منجر به حمله انتقامي و تلافي جويانه از طرف کودک نشود.
      – فرصت تخليه هيجانات را براي کودک فراهم کنيد.
      – براي مهارِ رفتار کودکان، فنون محروم سازي ممکن است تا حدودي مفيد واقع شود. بنابراين رفتارهاي پسنديده را به وضوح تشريح کنيد و پاداش ها و کيفرهاي آنها را بيان نماييد.
      – فعاليت هاي ساعتي او را در صورت امکان با شرکت کودکي ديگر طراحي کنيد.
      – از تنبيهات بدني پرهيز کنيد.
      – علت رفتار پرخاشگرانه وي را بيابيد.
      – ثبت وقايع روزانه، بازي درماني، بازي هاي جالب، جمله سازي و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکي در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.
      – به کودک بفهمانيد که با هر رفتار خشونت آميز، خود را از شما بيشتر دور مي کند.
      – از کودک پرخاشگر بخواهيد الگوي مطلوبي براي خود بيابد و فهرستي از رفتارهاي الگو را در کوتاه مدت اجرا نمايد.
      – با کودک قرارداد رفتاري ببنديد تا براي رفتارهاي مطلوبش جايزه دريافت کند و نتيجه اعمال نامطلوبش را ببيند.

      منبع
  • دخترم وقتی نه می‌شنوه سریع عصبانی می‌شه
    • پرسش:
      دختر بچه 3ساله ای دارم که خدا رو شکر از نظر هوشی خیلی خوب و باهوشه اما مشکل من با عصبانیتش هست درموقع نه شنیدن سریع عصبانی میشه جیغ میزنه و حتی جدیدا چندتا حرف بد هم یاد گرفته که بکار میبره با تشویق و جایزه دادن و حتی  محروم کردنش از کارهای دل خواهش هم نتونستم کنترلش کنم موندم چیکار کنم دیگه کلافه شدم حدودا شش ماهه که اینطوری شده خواهشا کمکم کنید؟؟
      پاسخ:

      سنين 3 تا 4 سالگي را آغاز پرخاش‌گري كلامي در کودکان می باشد. در اين ميان نقش والدين بيش از پيش در ترك اين عادت مؤثر است، چرا كه هرگاه او بفهمد از طريق عصباني شدن به خواسته‌هايش مي‌رسد و مي‌تواند توجه بسياري را به خود جلب كند و اضطراب در والدين به وجود بياورد، خشم خود را تکرار می نماید. علل پرخاش‌گري، بسته به نوع شخصيت فرد، متفاوت است، اما مهم‌ترين علل پرخاش‌گري عبارتند از علل جسماني، ناكامي، رفتار متضاد والدين و غيبت‌هاي طولاني آنها است.
      بچه‌هايي كه از نظر جسماني مشكلاتي مانند كم‌كاري يا پركاري بعضي غدد، مشكلات بينايي يا كم‌خوني دارند، آمادگي بيشتري براي پرخاش‌گري دارند. همچنين وقتي كودك تمايل به چيزي دارد، ولي مانعي باعث مي‌شود كه به خواسته خود نرسد، انسان يك سري نيازهايي دارد كه اگر مانعي براي ارضاء نيازهاي واقعي او به وجود بيايد، زمينه براي پرخاش‌گري او مهيا مي‌شود. گاهي كودكان، پرخاش‌گري را از والدين، دوستان و فيلم‌هايي كه مي‌بينند تقليد كرده و ياد مي‌گيرند.
      رفتار متضاد والدين زمينه‌ساز بروز پرخاش‌گري می باشد: براي مثال، پدري كه دستور مي‌دهد و مادر برخلاف آن دستور عمل مي‌كند و بالعكس و همچنين غيبت‌هاي طولاني والدين، عاملي براي پرخاش‌گري كودكان‌شان است.
      قبل از هر چيز بايد كودك از نظر جسمي چكاپ كامل شود تا اين اطمينان حاصل شود كه از نظر جسمي و غدد مشكل خاصي ندارد.
      و سپس نبايد اجازه داد پرخاش‌گري و خشونت در كودك تثبيت شود و به صورت عادت درآيد، كودك اگر دريابد كه با اين شيوه عمل مي‌تواند موفق شود، هرگز تن به مصلحت نخواهد داد و احساس خواهد كرد كه از طريق پرخاش‌گري مي‌تواند به خواسته‌اش برسد.
      در موقع پرخاش‌گري نبايد بر سر كودك داد كشيد: اين امر ممكن است اثري فوري داشته باشد، ولي در درازمدت كاري بيهوده است، چراكه كودك با والدين لج كرده و درصدد عصباني كردن آنها برمي‌آيد.
      منبع
  • فرزندم برای بدست آوردن هر چیزی جیغ و داد می‌کنه
    • پرسش:
      کودک دو سال و دو ماهه ای دارم که فوق العاده باهوش است فراگیری خیلی قوی دارد و بینهایت کنجکاو..شیطنت بسیار داره چون قدرت تمرکز خوبی داره احتمال اینکه پیش فعال باشه خیلی  کمه ولی سر هر مسعله ای لجبازی میکنه حرفهای زشتی که معنیشو نمیدونه و از بچه های دیگه یاد گرفته را مدام تکرار میکنه با اینکه در صورت گریه و بهانه جویی خواسته اش را به هیچ عنوان بر آورده نمیکنم باز برای بدست آوردن هر چیزی جیغ و داد میکنه ساعات خواب کمی دارد من واقعا کلافه شدم نمیدونم چطور باهاش برخورد کنم اصلا و ابدا روی حرف کسی حساب نمیکند و کار خودش را میکنه هر کسی که میبینتش متعجب میشه از هوش و استعدادش ولی بی ادبی و بهانه جویی و لجبازیش من و پدرش را شرمنده میکنه تو جمع..لطفا کمکم کنید من واقعا احتیاج به ای کمک دارم …ممنون
      پاسخ:

      بسیاری از رفتارهای کودک همانطور که خودتان اشاره کردید ازراه یادگیری کسب میشود بنابراین الگوی عملی خوبی برای کودکتان باشید. برای جلوگیری از لجبازی کودک  چند نکته رابخاطر داشته باشید:  تنبیه، فشار، اجبارو مقایسه کردن کودک با هم تایش رافراموش کنید. درامور ریز کودک مداخله نکنید.  حق انتخاب وتصمیم گیری برای این کودکان باهوش مانند آرامبخش عمل میکند. هنگام استفاده ازکلمات ناشایست تا آنجا که امکان دارد توجه خود را حذف کنید ونادیده گرفتن این رفتار کمک به خاموشی آنها به مرور زمان میکند. شکار لحظه ها مهارتی است که شما وپدر باید داشته باشید ورفتارهای خوب هرچند خیلی کوچک وی را ببینید وتشویق کلامی کنید. کتاب چگونه  با کودکم رفتارکنم  انتشارات مروارید  دراین مسیر کمک خوبی به شماست. پر توان باشید.
      منبع
  • دخترم در خانه پرخاشگری می‌کنه
    • پرسش:
      دختری هفت ساله دارم که رفتار او در مدرسه خوب و معلم او میگوید برخوردش و ارتباط برقرار کردنش خوبه اما در خانه پرخاشگری میکنه و همه حرفهاش رو با بد دهنی جواب میده رفتار من با پدرش خوبه و پدرش هم تا اون خیلی اذیت نکنه دعواش نمیکنه اما دلیل کارهاش رو نمیدونم و همه ناخنهای خودش رو میجوه البته پدرش اقماریه و اون بیشتر وقتش رو بامن سپری میکنه.

      پاسخ:
      مادر گرانقدر برای‌ درمان‌ پرخاشگری‌ در کودکتان‌ اولین‌ گام‌ این‌ است‌ که‌ نوع‌ پرخاشگری‌ آنها و علت‌ آن‌ را  شناسایی‌ کنید؛ و پرخاشگری‌ را به‌ صورت‌ موردی‌ برطرف‌ نمایید.
      – در مورد کودک‌ پرخاشگری‌ که‌ الگو پذیری‌ عامل‌ این‌ گونه‌ رفتار او بوده، باید روی‌ الگوی‌ کودک‌ کار کرد و راه‌های‌ دیگری‌ جز پرخاشگری‌ را به‌ آن‌ الگو آموخت.
      – اگر پرخاشگری‌ در اثر ناکامی‌ به‌ وجود آمده‌ باشد، بایستی‌ کودک‌ ناکام‌ را در رسیدن‌ به‌ اهداف‌ مطلوب‌ و دوست‌ داشتنی‌ کمک‌ کنیم.
      – در مواردی‌ که‌ علت‌ پرخاشگری‌ اضطراب‌ است، (همانطور که ذکر کردید ناخن می جود که عامل آن اضطراب در کودکتان می باشد)باید از نگرانی‌ درونی‌ و اضطراب‌ کودک‌ مطلع‌ شویم.
      ورزش ‌کردن‌ برای‌ این‌ کودکان‌ بسیار مؤثر است‌ و باعث‌ تخلیه‌ هیجانی‌ می‌ شود.
      – در کشمکش‌های‌ درونی‌ بایستی‌ کودک‌ را از حالت‌ دوگانگی‌ خارج‌ ساخت. کمک‌ به‌ کودکان‌ در تصمیم ‌گیری، باعث‌ می ‌شود که‌ بیاموزند به‌ حالت‌های‌ دوگانه‌ درونی‌ خود پایان‌ بخشند.
      – در پاره‌ای‌ از موارد، کودک‌ افسرده‌ پرخاشگری‌ شدیدی‌ از خود نشان‌ می‌ دهد. در این‌ میان‌ لازم‌ است‌ به‌ این‌ نکته‌ پی‌ ببریم‌ که‌ او چه‌ چیز دوست‌ داشتنی‌ را از دست‌ داده‌ و چگونه‌ می ‌شود مورد از دست‌ رفته‌ را برای‌ او جبران‌ کنیم.
      – در مورد پرخاشگری، شیطنت‌ و مصرف‌ دارو بایستی‌ حتماً با پزشک‌ متخصص‌ ارتباط‌ داشته‌ باشیم‌ تا کودک‌ از نزدیک‌ مورد معاینه‌ قرار گیرد.
      – هنگامی‌ که‌ کودک‌ قربانی‌ خشونت‌ در مدرسه‌ شده‌ است، بایستی‌ با مسئولان‌ مدرسه‌ صحبت‌ کنیم‌ و لازم‌ است‌ که‌ ایشان‌ طبق‌ قانون‌ و مقررات‌ خاص‌ با کودکان‌ خشونت گرا برخورد کنند؛ (محیط مدرسه و دوستان مدرسه را مجددا بازبینی نمایید احتمالا کودکتان مورد خشونت قرار می گیرد و داخل منز تخلیه هیجانی می نماید).
      – چنانچه‌ نوع‌ پرخاشگری‌ کودک‌ خصمانه‌ است، بایستی‌ کودک‌ را از آزار و اذیت‌ کردن‌ دور کنیم‌ تا مجبور نباشد برای‌ تلافی‌ و انتقام، افراد دیگر را اذیت‌ کند؛ و اگر پرخاشگری‌ از نوع‌ وسیله‌ ای‌ است، بایستی‌ راه‌های‌ دیگری‌ را جهت‌ مطرح‌ کردن‌ کودک‌ برگزینیم‌ تا او ناچار نباشد از روش‌ خشونت‌ برای‌ جلب‌ توجه‌ استفاده‌ کند.

      نتیجه‌ گیری‌
      به‌ طور کلی‌ خشونت‌ و پرخاشگری‌ بیشتر عامل‌ بیرونی‌ دارد و فقط‌ در موارد خاص‌ به‌ علل‌ درونی‌ مربوط‌ می‌ شود. والدین‌ در درجه‌ اول، بایستی‌ محرک‌های‌ محیطی‌ را که‌ باعث‌ تحریک‌ خشم‌ و ایجاد خشونت‌ در فرزندشان‌ می ‌شود شناسایی‌ و سپس‌ برای‌ رفع‌ آن‌ به‌ کمک‌ روان شناسان‌ و متخصصان‌ اقدام‌ نمایند.

      منبع
  • دخترم خیلی خجالتیه
    • پرسش:
      دختر من خیلی خجالتیه و وقتی بیرون میریم و کسی رو میبینیم که باید سلام کنه پشت من قایم میشه و خیلی توی خونه بد دهنی میکنه و اصلا حرف کوش نمیده و با پدرش بد رفتاری زیاد میکنه و حرفهای بدی مثل خفه شو دهنت رو ببند زیاد میزنه لطفا من رو راهنمایی کنید
       پاسخ:
      مادر گرانقدر کودک خجالتی معمولا در انجام هیچ کاری مداخله نمی‌کند، به ندرت با کسی تماس چشمی پیدا می‌کند و اگر جرات کند و حرفی بزند، درک مطلب و هدف آنها بسیار دشوار است.
      معمولا والدین چنین فرزندانی با شرمساری اعلام می‌کنند که فرزند آنها در منزل اصلا چنین روحیاتی ندارد، حتی گاهی اوقات والدین این کودکان می‌گویند “ما در منزل نمی‌توانیم جلوی پرحرفی‌های اورا بگیریم.
      حتما هم این حرف‌ها درست است زیرا یک کودک خجالتی عمدا نمی‌خواهد رفتاری دوستانه نداشته باشد بلکه به خاطر حضور شخصی جدید یا موقعیتی که تحمل آن برایش آسان نیست، بهتر می‌بیند که خود را درگیر شرایط نکند.

      اما آنچه که نگرانی‌ها را برطرف می‌کند این است که خجالتی بودن در بین بچه‌های پیش از سن مدرسه خیلی عمومیت دارد و با رشد کودک این مشکل کمتر می‌شود. با تمام اینها کارهایی هست که شما می‌توانید با انجام آنها به رفع نگرانی و ترس کودک خجالتی خود کمک کنید.
      نقش بازی کنید
      از طریق نقش بازی کردن و با استفاده از عروسک‌های کودک و به کار گرفتن خود کودک در این نمایش‌ها می‌توانید به نتایج خوبی برسید. مثلا می‌توانید از عروسک یا عروسک‌های خیمه شب بازی در این نمایش‌ها استفاده کنید یا اینکه بدون هیچ وسیله‌ای خودتان به ایفای نقش بپردازید.

      فرزند خود را در شرایط داخل شدن به کلاس قرار دهید و به عملکرد او دقت کنید اینکه چه می‌کند و چه می‌گوید. حالا شرایط را تغییر دهید خود شما نقش کودک خجالتی را بازی کنید و او را در جایگاه مربی کلاس بگذارید که می‌خواهد به کودک خجالتی کمک کند. به شیوه‌ای که کودک شما برای آرام کردن کودک خجالتی نمایش به کار می‌گیرد دقت کنید زیرا می‌تواند حاوی سرنخ‌هایی در مورد علل خجالتی بودن فرزند شما باشد.

      کم رویی خود را به اشتراک بگذارید
      حتما خود شما هم برایتان مواردی پیش آمده که احساس خجالت و کم رویی کرده باشید. در مورد آنها با فرزند خود صحبت کنید. مثلا در مورد اولین روز کارتان یا اولین تجربه کار گروهی خود و از اینکه چندان راحت نبودید و خجالت می‌کشیدید و حتی اینکه حس خجالت شما را عصبی کرده بود، برای او حرف بزنید. و این همدردی شما به او می‌گوید که در این حس کم رویی تنها نیست.
      علت را بپرسید
      حتما دلیلی دارد که فرزند شما در منزل به یک شیوه عمل می‌کند و دربیرون خانه و در حضور دیگران به شیوه‌ای دیگر و ممکن است در بیان علت آن مشکل داشته باشد. با چند سوال جستجوگر ممکن است بتوانید به ریشه مشکل برسید.

      آماده کنید، آماده کنید، آماده کنید
      اگر فرزند شما قرار است در یک مهمانی تولد شرکت کند یا هر جای دیگری که ممکن است او در آن شرایط احساس راحتی نکند، شما باید جلوتر از زمان باشید و از صبح آن روز در مورد جایی که قرار است برود،‌کسانی که آنجا حضور دارند و اتفاقاتی که قرار است آنجا بیفتد با وی صحبت کنید. و یک بازی کوچک در باره آن، ممکن است به کودک شما کمک کند که در آن شرایط احساس بهتری داشته باشد.

      در پیدا کردن دوست به او کمک کنید
      برای همه پیدا کردن دوست یک کار راحت و طبیعی به نظر نمی‌رسد به خصوص برای خردسالانی که هنوز مدرسه نمی‌روند، زیرا برای آنان یک فعالیت کاملا جدید است که ممکن است کودک را خیلی درگیر کند. بنابراین کمی در این کار مداخله کنید. به آرامی در این مسیر گام بردارید. کودک خود را به یکی از هم سن و سالانش معرفی کنید فرقی نمی‌کند که همکلاسی‌اش باشد یا فرزند یکی از همسایگان. اگر احساس کردید آنها با هم راحت هستند و فرزند شما توانست با او بجوشد. از آن کودک دعوت کنید تا برای بازی پیش فرزند شما بیاید. به مرور که فرزند شما توانست با حضور کودکان دیگراحساس راحتی کند، احتمالا می‌تواند در مکان‌های دیگر نیز راحت باشد.

      او را خجالتی خطاب نکنید
      اگر فرزند شما کم‌رو و خجالتی است ( و حتی اگر رفتار او هر روز بدتر می‌شود و در حدی است که کودک شما قادر نیست تماس چشمی با کسی داشته باشد یا به هیچ عنوان نمی‌تواند ارتباط اجتماعی برقرار کند،‌حتما به متخصص روانپزشک اطفال مراجعه کنید) اما هرگز به او برچسب خجالتی نزنید و وی را با این نام خطاب نکنید. زیرا هر چقدر که شما بیشتر راجع به این موضوع صحبت کنید و او را با این عناوین و القاب خطاب کنید، فرزند شما اینگونه برداشت می‌کند که حتما عیب یا مشکل بزرگی دارد. در حالی که اصلا اینطور نیست. خجالتی بودن به هیچ وجه عیب نیست و فقط و فقط بخشی از شخصیت دوران کودکی اوست.

      منبع
  • پسرم چند وقتیه یاد گرفته حرف‌های بد می‌زنه
    • پرسش:
      مادری 33ساله هستم به دلیل علاقه به کار و مشکلات مالی از زمان تحصیل مشغول به کار می باشم 8 سال است ازدواج کرده ام و پسری 2ساله و نیمه دارم که ناچارا از 6 ماهگی مهدکودک می رود که بیش از حد شیطون و بازیگوشه و در عین حال باهوشه که هر چیزی رو با یکبار شنیدن یاد میگیره به ذهن میسپاره.الان چند وقتی است که حرفهای زشت و به قول معروف فحش یاد گرفته وزیاد از آن استفاده میکند تا جایی که حتی وقتی که مشغول به بازی با اسباب بازی هایش هست نیز در مکالماتش زیاد شنیده میشود . نزدیکان توصیه به بی توجهی کردند اما چون پسرم نقطه ضعف من را پیدا کرده آنقدر تکرار می کند تا من عصبانی بشم و کنترلم رو از دست بدم و دعواش کنم یا به توی دهنش بزنم و بعدش هم گریه مشکلات بعدی آن. وقتی که تنها هستیم بیشتر میتونم کنترلش کنم اما توی مهمانی ها و یا مهد کودک تا کسی یا چیزی خلاف میلش باشه فحش میده و این مسئله خیلی مرا آزار می دهد.البته پدرش هم ناخودآگاه زیاد از کلمات زشت استفاده می کند که من بلافاصله بهش یادآوری میکنم تا حواسش به صحبتهاش باشه . پدرش دلیل این کار پسرم رو توی مهد کودک جستجو میکنه و یک بار برای تنبیه پسرم فلفل به دهانش زد که باعث گریه و حالت تهوع بچه شد .
      من روشهای پدرش رو درست نمیدونم و خودم هم نمیدونم چکار کنم لطفا راهنماییم کنید.
      پاسخ:
      بسياري‌ از اعمال‌ بچه‌ها از عملكرد والدين‌ نشأت‌ مي‌ گيرد. كودكان‌ رفتارهاي‌ پدر و مادر را به‌ طور ناخودآگاه‌ دروني‌ مي‌ كنند. كودك‌ والدين‌ خود را به‌ عنوان‌ اولين‌ الگوهاي‌ زندگي‌ مي ‌پذيرد و چون‌ به‌ آنها عشق‌ مي‌ ورزد و آنان‌ را سمبل هايي‌ قوي‌ مي ‌داند، رفتار والدين‌ براي‌ او شاخص‌ و الگو قرار مي‌ گيرد.
      گاهي‌ بين‌ درون‌ فكني‌ يك‌ رفتار و بروز آن‌ فاصله‌ زماني‌ وجود دارد؛ براي‌ مثال، كودك‌ گفتاري‌ ناپسند را ماهها قبل‌ از زبان‌ پدر يا مادر شنيده، اما برون‌ ريزي‌ آن‌ امروز صورت‌ مي ‌گيرد. اين‌ مدت‌ به‌ تشخيص‌ كودك‌ و شرايط‌ او بستگي‌ دارد كه‌ چه‌ زمان، چگونه‌ و در برابر چه‌ كسي‌ كلام‌ زشت‌ را به‌ كار برد.
      در بعضي‌ خانواده‌ها، والدين‌ با فرزندان‌ خود بسيار خصمانه‌ رفتار مي‌ كنند و در عين‌ حال‌ آنان‌ را آزاد مي ‌گذارند. به‌ اين‌ گروه‌ از پدر و مادرها، والدين‌ خصمانه‌ آزاد گذارنده‌ مي ‌گويند؛ آنها خود از حرف هاي‌ زشت‌ استفاده‌ مي ‌كنند و فرزندان‌ نيز آزادند كه‌ اين‌ گونه‌ عبارات‌ را به‌ كار برند. يعني‌ هيچ‌ اقدامي‌ در جهت‌ جلوگيري‌ از اين‌ رفتار به‌ عمل‌ نمي‌ آيد؛ و يا از نظرتربیتی هيچ‌ گونه‌ تدبيري‌ از طرف‌ والدين‌ براي‌ ترك‌ اين‌ عادت‌ در بچه‌ ها صورت‌ نمي‌ گيرد.
      ذكر اين‌ نكته‌ ضروري‌ است‌ كه‌ چه‌ والدين‌ حرف هاي‌ زشت‌ را به‌ فرزند خود بگويند و چه‌ در حضور او در برابر فرد ديگري‌ اين‌ گونه‌ گفتار را به‌ كار ببرند، كودك ، آنها را مي‌آموزد و به‌ وقت‌ نياز بر زبان‌ مي‌آورد.
      از ديگر علت هاي‌ يادگيري‌ كلام‌ زشت ، ارتباط‌ كودكان‌ با دوستان‌ و با بچه ‌هاي‌ ديگر است. بسياري‌ اوقات‌ كودكان‌ عامل‌ بدزباني‌ يكديگرند. در مهد کودک  ، مدرسه ، كوچه‌ و هر جاي‌ ديگري‌ كه‌ بچه‌ ها فرصت‌ بازی و به ‌خصوص‌ درگيري‌ با هم‌ را پيدا كنند، ممكن‌ است‌ اين‌ بدآموزي‌ صورت‌ بگيرد.
      از ديگر عوامل‌ بروز بدزباني‌ در بچه‌ها ، به كارگيري‌ كلام‌ زشت‌ به‌ عنوان‌ اعتراض‌ است. كودك‌ با بر زبان ‌آوردن‌ اين‌ گونه‌ حرف ها اعتراض‌ خود را نشان‌ مي‌دهد؛ اين‌ نوعي‌ رفتار تلافي‌ جويانه‌ است‌ كه‌ بعضي‌ كودكان‌ در پيش‌ مي‌ گيرند. آنها احساس‌ مي‌ كنند، فقط‌ با اداي‌ اين‌ گونه‌ كلمات‌ است‌ كه‌ تخليه‌ مي‌ شوند و مي ‌توانند نارضايتي‌ خود را نشان‌ دهند.
      گاهي‌ كه‌ كودك‌ خردسال‌ براي‌ اولين ‌بار از كلمات‌ زشت‌ استفاده‌ مي‌ كند، موجب‌ خنده‌ و مزاح‌ اطرافيان‌ مي‌ شود. اين‌ گونه‌ برخورد از همان‌ ابتدا براي‌ او حكم‌ تشويق‌ به‌ انجام‌ اين‌ رفتار را خواهد داشت‌ و به ‌تدريج‌ به‌ آن‌ عادت‌ مي‌ كند.
      در پاره‌اي‌ از موارد نيز كودكان‌ با بر زبان ‌آوردن‌ حرف هاي‌ زشت‌ مي توانند به‌ خواسته‌ هاي‌ خود برسند. بنابراين‌ بدزباني‌ را راهي‌ براي‌ رسيدن‌ به‌ اهداف‌ خود تلقي‌ مي ‌كنند و در درازمدت‌ جزو رفتار آنان‌ خواهد شد.
      راه‌ حل ها
      به‌ هفت‌ علت‌ اصلي‌ براي‌ ناسزاگویی ‌ در كودكان‌ اشاره‌ كردم؛
      – يادگيري‌ از طريق‌ والدين‌
      – يادگيري‌ از طريق ‌دوستان و بچه‌هاي‌ ديگر
      -بد آموزی بوسیله فیلم
      – بيان‌ نوعي‌ اعتراض‌
      – رسيدن‌ به‌ خواسته‌ ها و اهداف‌
      – تشويق ‌شدن‌
      – ناکامی‌  و افسردگی.
      مسلماً با شناسايي‌ علت‌ رفتار نادرست، مي‌توانيم‌ در رفع‌ آن‌ موفق‌ تر عمل‌ كنيم:
      ۱ . چنانچه‌ اين‌ گونه‌ رفتار از والدين‌ سرچشمه‌ گرفته‌ باشد، بايستي‌ والدين‌ به‌ طور جدي‌ آموزش‌ داده‌ شوند تا خود را كنترل‌ كنند و چنين‌ رفتاري‌ را حداقل‌ در حضور فرزند انجام‌ ندهند. در ضمن‌ لازم‌ است‌ به‌ كودك‌ گفته‌ شود كه‌ اين‌ رفتارها درست‌ نيست‌ و اگر هم‌ از والدين‌ سر زده، آنها اشتباه‌ كرده‌اند و ديگر تكرار نخواهد شد. به‌علاوه توصيه‌ مي‌ شود اگر پدر و مادر چنين‌ رفتاري‌ را مرتكب‌ شدند، به‌ اشتباه‌ خود اعتراف‌ كنند و حتي‌ از فرزند عذرخواهي‌ نمايند.
      ۲ . اگر دوستان‌ يا بچه ‌هاي‌ ديگر عامل‌ بدزباني‌ كودك‌ باشند، بايستي‌ او را از اين‌ افراد دور كنيم‌ و به‌ جاي‌ آنها دوستان‌ خوب‌ و مؤدب‌ را جايگزين‌ نماييم.
      ۳ . در انتخاب‌ فيلم ها دقت‌ كنيم‌ و چنانچه‌ فيلمي‌ مناسب‌ سن‌ كودك‌ نيست، شرايطي‌ فراهم‌ آوريم‌ كه‌ او فيلم‌ را نبيند.
      ۴ . به‌ اعتراضات‌ كودك‌ گوش‌ دهيم‌ و دقيقاً توجه‌ كنيم‌ كه‌ او چه‌ مي ‌گويد و نسبت‌ به‌ چه‌ چيز اعتراض‌ دارد. دادن‌ يك‌ كمك‌ فوري‌ به‌ كودك‌ در چنين‌ شرايطي‌ بسيار مهم‌ است. روشهای سختگیرانه والدین، اعتراض‌ شديد فرزند را به‌ همراه‌ دارد.
      ۵ . هرگز كودك‌ نبايد به‌ اين‌ وسيله‌ به‌ خواسته ‌اش‌ برسد؛ بلكه‌ بايستي‌ به‌ او فهماند، چنانچه‌ دست‌ از اين‌ نوع‌ رفتار بردارد و حتي‌ از اين بابت عذرخواهي‌ كند، به‌ خواسته‌ اش‌ خواهد رسيد.
      ۶ . هرگز با شنيدن‌ حرف هاي‌ زشت‌ كودك‌ به‌ او نخنديم، بلكه‌ اخم‌ كنيم‌ و خود را از وي‌ دور سازيم. با اين‌ روش‌ به‌ او نشان‌ مي‌ دهيم‌ كه‌ رفتار پسنديده‌اي‌ نداشته‌ است.
      ۷ . چنانچه‌ فرزند ناکامی‌  و افسردگي‌ دارد، بهتر است‌ فرصتي‌ فراهم‌ كنيم‌ تا او موفقیت  ، شادی و نشاط را تجربه‌ كند. در چنين‌ مواردي‌ بايستي‌ به‌ درمان‌ حالات‌ افسرده ‌وار او بپردازيم.
      – علاوه‌ بر توجه‌ به‌ نكات‌ گفته‌ شده، والدين‌ مي ‌توانند با استفاده‌ از روش‌ «يادگيري‌ وسيله ‌اي» ، در جهت‌ رفع‌ عادت‌ بدزباني‌ در كودكان‌ برآيند. به‌ اين‌ ترتيب‌ كه‌ هر وقت‌ كودك‌ رفتار ناپسند از خود نشان‌ نداد، به‌ او جايزه‌اي‌ بدهند و به‌ طور مشخص‌ بگويند «اين‌ پاداش‌ به‌ اين‌ علت‌ بود كه‌ امروز حرف هاي‌ زشت‌ بر زبان‌ نياوردي‌ و بچه‌ مؤدبي‌ بودي…» با اين‌ روش، او مي‌فهمد كه‌ رفتار ناپسند پاداش‌ نمي ‌گيرد، بلكه‌ موجب‌ اخم‌ و قهر والدين‌ است؛ برعكس‌ رفتار مؤدبانه‌ او تشويق‌ و تأييد مي ‌شود.
      اين مسئله در بسياري مواقع يكي از شكايات و معضلات والدين را در مقابل اطفال تشكيل داده و متأسفانه دربسياري از مواقع خود پدر و مادرها در به وجود آوردن آن نقش داشته اند.ولي اكثريت موارد آن با رعايت برخي موازين ساده رفتاري و اخلاقي قابل كنترل و پيشگيري خواهند بود.
      منبع
InstagramTelegrammaghalat